Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik235
- ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
- ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński40
- ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant17
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Katarzyna Pedersen
1
5,5/10
Pisze książki: kryminał, sensacja, thriller
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
5,5/10średnia ocena książek autora
12 przeczytało książki autora
13 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Gmaszysko Katarzyna Pedersen
5,5
Na świecie szaleje pandemia, a większość placówek oświatowych ze względu na Lockdown opustoszała. Tak samo dzieje się w elbląskiej podstawówce. Tylko nieliczni nauczyciele przekraczają jej progi, by prowadzić zajęcia przez internet. Wśród nich znajduje się Diana, samotna kobieta bez rodziny i przyjaciół, która utrzymuje kontakt jedynie ze swoim byłym uczniem ze szkoły językowej. Pewnego dnia belferka zaczyna zauważać, że w gmachu budynku, w którym pracuje, zaczynają się dziać niepokojące rzeczy, a ona sama doznaje dziwnych halucynacji... Jakie tajemnice skrywają stare mury? Przed czym ucieka lektorka, skoro nie potrafi zbyt długo zagrzać miejsca w jednym zawodzie?
Powiem szczerze, że bardzo ciężko byłoby mi zaklasyfikować i ocenić tę książkę. Prolog naprawdę intryguje, a początkowe rozdziały wprowadzają napięcie oraz niepokój. Jednak później ta gęstniejąca atmosfera grozy blaknie, rozmywa się jak wyraz napisany na piasku, ochlapywany morskimi falami. Akcja również traci rozpęd, jedynie niektóre jej zwroty wybudzają ją na chwilę z letargu. Autorka próbowała ze sobą połączyć kilka gatunków literackich, ale moim zdaniem nie do końca jej się to udało. Widać, iż pisarka lubi bawić się słowem, co zdecydowanie należy zaliczyć na plus, aczkolwiek jej styl pełen dygresji czy przeskoków wprowadza niepotrzebny chaos, w środku którego czytelnik może się zagubić niczym dziecko we mgle. Dopiero końcówka znów przyspiesza, a odbiorca dostaje wszystkie elementy układanki oraz odpowiedzi na dręczące go pytania.
Jednak w tej całej gmatwaninie można znaleźć również pozytywy. Są to kwestie poruszane przez panią Katarzynę oraz ilustracje, będące miłym akcentem. Na samo czoło aspektów przedstawionych w tej powieści wysuwa się oczywiście nie tak odległa pandemia covid-19. Autorka trafnie uchwyciła trudności, problemy bądź wyrzeczenia z jakimi musieli borykać się ludzie w tamtym okresie oraz jaki wpływ miało to na ich psychikę czy zachowanie. Ucierpiało wtedy także szkolnictwo, gdyż lekcje prowadzone zdalnie, nie oszukujmy się, przynosiły dość mizerne rezultaty.
Kolejnym istotnym zagadnieniem, z którym mamy do czynienia w tej pozycji był postęp naukowy i medyczny. Oczywiście wiadomo, iż jest on bardzo ważny w kontekście naszego życia bądź zdrowia. Jednak czy można rozwijać różne dziedziny kosztem ludzkich egzystencji? Gdzie przebiega granica, której nie należy przekroczyć? Czy śmierć jednej osoby w czasie trwania danego eksperymentu można usprawiedliwić dobrem nauki oraz nadzieją na przeżycie innych? Gdzie w tym wszystkim znajduje się miejsce na etykę, moralność lub po prostu człowieczeństwo? Zapewniam Was, że po tej lekturze będziecie sobie zadawać nie tylko takie pytania...
To także refleksja w naszym przemijaniem, starzeniem się lub właśnie śmiertelnością. Istnieją ludzie, którzy są w stanie zrobić absolutnie wszystko i poświęcić bardzo wiele, byle tylko zachować młody wygląd lub opóźnić procesy starzenia. Aczkolwiek upływ czasu jest nieubłagalny oraz wpisany w nas życiorys, tak jak śmierć bądź podatki. Czasem ten wyrok uda się chwilowo odroczyć... Ale czy naprawdę warto?
Jako ciekawostkę od siebie jeszcze dodam, iż wspomniana w książce szkoła naprawdę istnieje, faktycznie była tam Truso Schule, znajduje się właśnie na ulicy Mickiewicza i wygląda jak na zamieszczonych rycinach. Jedynie nie udało mi się potwierdzić, że w czasie drugiej wojny światowej mieścił się tam szpital.
Podsumowując... Książka nie należy do grona najgorszych jakie przeczytałam. Fabuła ma potencjał i gdyby mocniej nad nią popracować oraz oszlifować, mogłaby się okazać prawdziwą petardą. Także lepsze zazębienie między gatunkami, mocniejsze spojenie wątków i brak przeskoków zdecydowanie wyeliminowałyby poczucie dysharmonii. Ja daję jeszcze szansę tej debiutującej autorce, nie skreślam jej definitywnie. Wierzę, że znajdzie dla siebie złoty środek oraz iż jej kolejne powieści pozytywnie mnie zaskoczą.
Gmaszysko Katarzyna Pedersen
5,5
Nie ma miast, których mury nie byłyby świadkami tragedii
Polski thriller, nawiązujący do pandemii
Pandemia to był czas lekcji zdalnych, a więc podstawówka w Elblągu była praktycznie pusta. Czasem tylko zjawiali się nauczyciele, aby stamtąd prowadzić lekcje online.
Nic nadzwyczajnego. Choć były to trudne czasy i wielu dały się w kość. Na przykład młodej nauczycielce Dianie. Ta sytuacja przekonała ją, że czas na coś nowego.
Jednak choć chce opuścić szkole, nie może. Pojawiają się u niej wizje, jakby mury szkoły skrywały w sobie mroczne, krwawe tajemnice.
Zaczyna się tak zwyczajnie, niepozornie, a potem wiele się zmienia. Thriller w szkole. To coś ciekawego, tym bardziej że chodzi o pusta szkole. I intrygujące wizję. Ciekawa książka.