Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To debiutancki tomik poezji pani Anety Parzoń i przyznam, że bardzo mi się podobał. Wiersze życiowe, często smutne, mówiące o stracie, fałszu, jak i o kondycji współczesnego człowieka. Dwa z nich: masquerade noszą aureole dopóki słońce nie roztrzaska się o horyzont pozornie dźwigając cudze krzyże nazywają siebie Chrystusami obiecują boską ambrozję a poją żółcią i octem okrzyknięci panami bezkarnie odbierają życia ukryci za maskami aniołów ******************************************************* reinkarnacje zza mgły oddechu spoglądam na niebo które przytula gwiazdy słuchając melodii naszych słów twój wzrok przeszywa mnie jak strzała Erosa spojrzeniem kruszysz moją aureolę to wszystko układa się w całość z której niewiele jeszcze rozumiem ale skoro wracasz w każdym wcieleniu mamy czas albo on ma nas Strona autorki: https://www.instagram.com/skrawkipoezji/