Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli nie brakuje wam dystansu do świata i lubicie złośliwy, chwilami absurdalny humor, sięgajcie śmiało po satyrę społeczną "Zbawiciel z Hvidovre" Kaspara Collinga Nielsena. Zdaję sobie sprawę, że jest to pozycja, która nie zachwyci każdego, niemniej ten koncept - świadomie żonglujący wysokimi figurami, ściągając je do parteru zwykłej codzienności - puszczając oko do czytelnika, skłania go do zadumy nad kondycją naszych czasów. Bohaterem jest nieszczególnie utalentowany, czterdziestoośmioletni niespełniony poeta Allan Thornbum, mieszkający w wynajętej suterenie w kopenhaskiej dzielnicy Hvidovre. Utrzymuje się on z liczenia przejezdżających samochodów, a wolne chwile poświęca na pisanie komentarzy do wypożyczanych w bibliotece książek z wierszami. Pewnego dnia okazuje się, iż nikt inny tylko Allan może uratować targany kataklizmami świat, jeden jego utwór ma mieć moc powstrzymania kryzysów gospodarczych, pandemii oraz zmian klimatycznych.. Problem jednak w tym, że Thornbum nie ma najmniejszej ochoty by wiersz napisać. Czy liryka, literatura będzie w stanie ocalić współczesnych? Wszak nie na darmo do pisaka pielgrzymują dyrektorzy banków i politycy. Co czeka ludzkość, której losy znajdą się nagle w rękach jednego człowieka, i to jeszcze takiego, który marzy tylko o świętym spokoju? Allan niczym Chrystus musi zbawić świat, choć wzdryga się jak może przed wypiciem tego kielicha, w tle jego dylematów Colling Nielsen kreśli portret społeczeństwa roszczeniowego, które - samo tkwiąc w marazmie własnej niemocy - wymaga poświęceń od innych. Historia pełna jest odniesień do religii, których symbolika jest jednoznaczna, jednak ta pewna jawność tropów nie psuje lektury- najpewniej dzięki żywej, dowcipnej narracji. Krótkie rozdziały nadają całości fajne tempo, i tylko czasem wyhamuje czytelnika nić refleksji nad mechanizmami władzy i społecznym potencjałem współczesnych. Ostatni rozdział to pisana przez jedynego przyjaciela Allana "Księga uprzedzeń",w której przejrzeć się może każda grupa zawodowa, będzie też co nieco o recenzentach 🤭. Podczas lektury kołatał mi się w głowie "Żywot Briana", pewnie poprzez analogię z bohaterem filmu, który przecież jest parodią historii Chrystusa. Oba portrety łączy dynamiczna akcja mnożąca tarapaty głównych postaci, pełna humoru i elementów satyry. Brian na dobre wszedł do kanonu kinowej klasyki, czy świat gotowy jest na poznanie żywota Allana? 😉 Sprawdźcie sami!