Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na początku oceniłam „Idealnych rodziców” nieco wyżej. Jednak z czasem myśląc o tej książce i jej bohaterach doszłam do wniosku, że jest to tylko przeciętna historia , niewyróżniająca się niczym szczególnym. Główną bohaterką jest Grace, która postanawia zostać surogatką. Po jakimś czasie wprowadza się do domu Thorpe’ów i wtedy zaczynają się dziać niepokojące rzeczy. Małżeństwo - Marcia i Travis - aż za bardzo stara się dbać o dziewczynę, kontrolując niemalże każdy jej krok. Akcja dzieje się w dwóch liniach czasowych. W teraźniejszej mamy Grace w ciąży i przepychanki z Thorpe’ami, a w drugiej przeszłość, gdzie poznajemy przyczynę tego, dlaczego Grace w ogóle zgodziła się tą surogatką zostać. Ogólnie te dwie linie całkiem sprawnie się łączą, ale motywacje bohaterów do poszczególnych działań i decyzji wcale nie są spektakularne, by zatrząść fabułą. Przyznam też, że momentami książka mocno mnie nużyła, a niektóre wątki i marudzenia Grace stawały się męczące. Miałam wrażenie, że niektóre jej wywody się powtarzają, jakbym w kółko słuchała o tym samym. Akcja czasami też ciągnęła się jak flaki z olejem i dopiero pod koniec zrobiło się ciekawiej. Wtedy pojawiło się więcej dynamiki. Słuchając tej książki, musiałam nieraz mocniej się skupić, aby moje myśli nie uciekały od fabuły. Ta historia też nie wywołała u mnie żadnych emocji, nie zaintrygowała mnie ani nie zaangażowała na tyle, by wciągnąć się w nią bardziej. Dodatkowo bohaterowie też byli mi zupełnie obojętni, a to sprawiło, że było mi wszystko jedno, co się z nimi stanie. „Idealni rodzice” to dla mnie książka na poziomie „może być”. Nie sądzę, aby została w mojej pamięci na długo. Sięgając po nią, nie radzę nastawiać się na wielkie rewelacje.