cytaty z książek autora "Angelika Grajek"
Zawsze powtarzano mi, że człowiekowi przeznaczona jest tylko jedna droga. Nieważne, jak bardzo starałby się obrać inną ścieżkę, ile włożyłby sił, by sprzeciwić się woli bogów, i tak kończył w odpowiednim miejscu i odpowiednim czasie. Nieuchronne koło, którym toczy się czas los.
Istniały na tym świecie prawa, z którymi nie można było walczyć.
I chociaż zawsze nosiłam te słowa wyryte głęboko w sercu, część mnie do ostatniej chwili wierzyła, że przeznaczenie można zmienić. Oszukać. Uprosić bogów o łaskę i przeżyć życie w taki sposób, w jaki się miało ochotę.
Czasami demony, które nosimy we własnych sercach, są dużo bardziej niebezpieczne niż te prawdziwe.
Życie nas wykształca, doświadczenia czynią nas tymi, kim jesteśmy, a jeśli od zawsze nie ma w twoim życiu nic dobrego, o co mógłbyś się zaczepić, pozostaje ci walka o przetrwanie.
Każdy ma prawo do smutku, żałoby, przeżywania swoich uczuć tak, jak powinny być przeżyte. Jeśli czujesz złość, zademonstrujesz ją. Strach? Przyjdź do nas. Cierpienie? Radość? Szczęście? Miłość? Każda z tych emocji jest równie piękna i nie powinnaś bać się ich okazywać.
Przyjaźń bywała bardziej skomplikowana niż relacje wiążące z osobami tej samej krwi. Sama krew zobowiązywała do pewnych rzeczy, nieuzasadnionej miłości i podporządkowania, podczas gdy na przyjaźń trzeba było sobie zasłużyć, szanować ją, pielęgnować i dbać o nią. Przyjaźń była darem, a więzy krwi obowiązkiem.
Każdy zasługuje na drugą szansę, nieważne kim jest i skąd jest.
Życie ludzkie utkane jest ze snów i lęków. To one nas kształtują i dają siłę, by iść naprzód. Ale są również w stanie odebrać wszelką nadzieję i sprawić, że spadniemy prosto na dno.
To wszystko wyglądało niczym żart od losu. Lecz czymże jest przeznaczenie, jeśli nie śmieszną drogą, przez którą prowadzi nas niewidzialna dłoń aż do celu naszej podróży? Tylko bogowie wiedzieli, co też na nas czeka na zakręcie, i nawet oni nie mogli nic poradzić na to, co zapisane było w gwiazdach.
Świat nie jest podzielony tylko na dwie drogi: tę dobrą i tę złą. One nawet nie istnieją.
Śmierć bowiem nigdy nie była końcem. Była zaledwie początkiem, choć wielu nie zdawało sobie z tego sprawy.
Wierzę, że jesteśmy architektami własnego życia. Od nas zależy, czy postrzegamy życie jako szczęśliwe, smutne czy nieszczęsne. Jedni, nie mając nic, mogą być najszczęśliwszymi ludźmi na świecie, a z kolei ci, którym los podarował wszystko na złotej tacy, mogą nawet nie znać znaczenia tego słowa.
Miłość czyni z ludzi głupców. Nie mówię, że sama w sobie jest głupotą. Bardziej wariactwem. Największą przygodą, jaką zesłali nam bogowie zapewne po to, by ze swoich świętych tronów móc nas obserwować i się śmiać.
Niestety czasami nie pozostaje nam nic innego jak nadzieja. I być może łut szczęścia.
- Pocałunki... Czy zawsze smakują tak, jakby były zarazem tym pierwszym i ostatnim?(...)
- Tylko wtedy, kiedy wiesz, że spotkałeś tę właściwą osobę, której już nigdy nie będziesz w stanie zapomnieć.
Miłość jest niesprawiedliwa – zdała sobie sprawę. Wymagał zbyt wielkich poświęceń, sprawiała zbyt wiele bólu. Dawała, by następnie odebrać.
Aczkolwiek czy gdyby była idealna, wciąż byłaby tak piękna?
Czasami zmiany w życiu są niezbędne(...) Nie wszystkie są złe. Z wielu wynika również coś dobrego.
Nie istnieją łatwe pożegnania. Nie istnieją proste drogi. W życiu nic nie jest łatwe.
- Nie zawsze można mieć to, czego się pragnie(...)
- A co, jeśli to, czego się chce, jest zarazem tym, czego się potrzebuje?
Przeznaczenie. Cóż za dziwna i naiwna rzecz. Nie znało pory dnia i nocy, nie odróżniało sytuacji dobrych od złych. Ciągnęło nas w tańcu swoich własnych intencji, aż było już za późno. Zawędrowaliśmy zbyt daleko.
Nie jest bowiem łatwo uciec przed brzmiącym w śpiewie wiatru przeznaczeniem.
Całę życie moje serce szeptało rzeczy, których nie byłam w stanie nazwać po imieniu (…). Pchało mnie ku nieznanym drogom, których nie mogłam wybrać ze względu na odpowiedzialność. Choć boję się przyszłości, pierwszy raz w życiu wiem, kim właściwie jestem.