Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gen. bryg. Henryk Maria Krok-Paszkowski (1887-1969)
Urodził się 1 kwietnia 1887 roku w majątku Rudnia Pilańska (powiat Stołpce, województwo nowogrodzkie). Był synem Stanisława Paszkowskiego i Jadwigi z domu Straszyńskiej. W latach 1897-1902 uczęszczał do Szkoły Realnej w Pińsku. Studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, gdzie związał się ze Związkiem Walki Czynnej i „Strzelcem”. W okresie od sierpnia 1914 do listopada 1915 roku pełnił służbę w Legionach Polskich. Był dowódcą I plutonu w 1. Kompanii Kadrowej, potem jej dowódcą oraz dowódcą 4. kompanii w 2. i 5. Pułku Piechoty Legionów Polskich. W listopadzie 1915 roku został odkomenderowany do Polskiej Organizacji Wojskowej. Był komendantem Obwodu POW w Siedlcach oraz komendantem Szkoły Podoficerskiej w Warszawie. W maju 1917 roku ponownie w służbie liniowej. Dowodził batalionem w 5. Pułku Piechoty Legionów. Po kryzysie przysięgowym internowany w Beniaminowie. 2 listopada 1918 roku przyjęty został do Wojska Polskiego i mianowany dowódcą I batalionu 5. Pułku Piechoty Legionów. W styczniu 1919 roku objął dowództwo I batalionu 22. Pułku Piechoty. Walczył w wojnie z bolszewikami. W maju 1920 roku został dowódcą 22. Pułku Piechoty. Przejściowo dowodził także XVII Brygadą Piechoty. Po demobilizacji i przejściu wojska na organizację pokojową, w dalszym ciągu dowodził 22. Pułkiem Piechoty. Na jego czele wziął czynny udział w przewrocie majowym 1926 roku po stronie Józefa Piłsudskiego. Zmiany personalne w wojsku przeprowadzone przez Pierwszego Marszałka Polski po zamachu stanu miały bezpośredni wpływ na dalszą karierę pułkownika Krok-Paszkowskiego. Wyznaczenie gen. bryg. Mieczysława Rysia-Trojanowskiego, dotychczasowego dowódcy 9. Dywizji Piechoty, na stanowisko dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu umożliwiło objęcie stanowiska dowódcy dywizji przez płk. Franciszka Sikorskiego, dotychczasowego dowódcę piechoty dywizyjnej 9. Dywizji Piechoty. Na zwolnione przez pułkownika Sikorskiego stanowisko Henryk Krok-Paszkowski wyznaczony został z dniem 9 sierpnia 1926 roku. Piechotą 9. Dywizji Piechoty dowodził niecałe dwa lata. 18 lutego 1928 roku został mianowany dowódcą Obszaru Warownego „Wilno” w Wilnie. Pełniąc służbę w wileńskim garnizonie, awansował na generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 roku w korpusie generałów. 9 października 1930 roku został mianowany dowódcą 20. Dywizji Piechoty w Baranowiczach. Dywizją dowodził ponad siedem lat. W styczniu 1938 roku przeniesiony został do Warszawy na stanowisko zastępcy dowódcy Okręgu Korpusu nr I. W kampanii wrześniowej 1939 miał dowodzić 45. Dywizją Piechoty Rezerwowej, lecz nie zdołał jej zmobilizować. Od 12 do 17 września był komendantem punktu zbornego w Brzeżanach. Od września 1939 do lutego 1941 roku internowany w Rumunii, w obozie w Băile Herculane, potem do kwietnia 1945 roku przebywał w niewoli niemieckiej, w oflagach Dorsten i VI B Dössel. Po uwolnieniu osiadł w Anglii. Zmarł 7 czerwca 1969 roku w szpitalu Joyce Green w Dartfordhttp://norbertinum.pl/autor/415