Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Samobójcy. Listy z nazistowskich Niemiec” autorstwa Chistiana Goeschela to jedna z ciekawszych pozycji historycznych bieżącego roku. W istniejącej oraz nowo powstającej literaturze przedmiotu niewiele opracowań, których autorki bądź autorzy podejmowaliby dyskurs na temat indywidualnej sytuacji jednostki w opresyjnym państwie, za jakie niewątpliwie uchodziła III Rzesza, a nawet Republika Weimarska. Ta ostatnia pełni rolę podatnego na przewroty polityczne gruntu, co w niedługim czasie zostało dostrzeżone przez samego Adolfa Hitlera. Christian Goeschel czyni rozważania na temat samobójczyń oraz samobójców na podstawie fragmentów pozostawionych przez nich listów, w czym upatrywać należy autorskiego odwołania do metod badawczych właściwych epistolografom, albowiem przelane na papier wyznania, często budzące sprzeczne odczucia, pozwalają odtworzyć realia codziennego życia zwykłych obywateli zdestabilizowanego państwa. Christian Goeschel nie nagina definicji ani istoty śmierci samobójczej, która nadal pozostaje osobistym aktem człowieka. Wyraża desperację, stanowi formę buntu lub sprzeciwu wobec istniejącego stanu rzeczy, a także ostatnią manifestację ludzkiego samostanowienia. Każde z zaproponowanych znaczeń znajduje potwierdzenie w trawiących niemieckie społeczeństwo bolączkach, co nie znaczy, aby doświadczenie świata zewnętrznego pozostawało samoistną przyczyną zakończenia życia, choć niewątpliwie dopełnia ono wewnętrzną destabilizację jednostki, która w tym wypadku stanowi punkt wyjścia dla większości autorskich analiz oraz interpretacji. Christian Goeschel proponuje odbiorcy chronologiczny podział tekstu. Opisany zabieg pozwala dostrzec zjawisko stopniowego narastania samobójstw w Niemczech, czego apogeum przypadło na okres II wojny światowej. Autor otwiera drzwi do dyskusji na temat wiktymizacji niemieckiego społeczeństwa, w tym karnoprawnego ujęcia samobójstwa, które z jednej strony traktowano na równi z hańbą lub ucieczką przez hitlerowskim jarzmem, a z drugiej upatrywano w nim skutecznej metody dyskretnej eliminacji niewygodnych dla systemu jednostek, co jednak w finalnym rozrachunku obróciło się przeciwko nazistom. W końcu kto mieczem wojuje, od miecza ginie.