Przyznaję, byłam przekonana że fala samobójstw, jaka przeszła przez nazistowskie Niemcy pod koniec II wojny światowej była pewnym rodzajem heroizmu. Wiarą ogromu Niemców w to, że świat po śmierci fuhrera nie będzie już taki sam, że stracili sens swojego istnienia.
Przez ten tytuł nabrało ono nieco innego znaczenia. Autor w rzeczowy i konkretny sposób dokonuje analizy studium samobójczych przypadków. Począwszy od I wojny światowej po koniec II. Poddaje analizie ludzi z różnych środowisk, o różnych statusach społecznych, w rożnym wieku i podejściu do wojny. Ludzi, których połączył jeden wspólny mianownik - wybrali samobójstwo jako akt zakończenia swojego życia.
Pomimo tak kontrowersyjnego i trudnego tematu nie pokusił się on o stworzenie sensacyjnego dokumentu, ani historii pełnej egzaltowanych treści. To raczej rzeczowa i chłodna analiza, oparta na faktach. Gdzie najważniejsi są ludzie, ich motywy, uczucia, emocje, które pchnęły ich do tego ostatecznego rozwiązania.
Dla kogoś, kto interesuje się tematem samobójstw, będzie to bardzo rzeczowy i mocny dokument.

Przyznaję, byłam przekonana że fala samobójstw, jaka przeszła przez nazistowskie Niemcy pod koniec II wojny światowej była pewnym rodzajem heroizmu. Wiarą ogromu Niemców w to, że świat po śmierci fuhrera nie będzie już taki sam, że stracili sens swojego istnienia.
Przez ten tytuł nabrało ono nieco innego znaczenia. Autor w rzeczowy i konkretny sposób dokonuje analizy...