Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Skoro utopia dzierży w ludzkim życiu tak wielką moc, że może wspierać jego cały bieg, jakże wielka jest moc nadziei całkowicie uzasadnionej i jak bardzo wtedy życie jest niepokonane!" / Dietrich Bonhoeffer W posłowiu książki "Jezus dla wierzących i niewierzących", która stanowi próbę "przedstawienia" oraz niemal "wyłożenia" Jezusa wszystkim ludziom, Joseph Dore, autor publikacji, zadaje sobie pytanie, czy jest w ogóle możliwe to, czego się podjął? Sama odkąd skończyłam tę niewielką książeczkę zadaję sobie to pytanie. Z jednej strony tłucze mi się w głowie odpowiedź "nie, nie ma szans". Od razu przychodzi myśl, że bez otwarcia się na łaskę, nie ma możliwości "poznania" w pełnym tego słowa znaczeniu. Jak wzmiankuje KKK: "Wiara jest najpierw osobowym przylgnięciem człowieka do Boga; równocześnie i w sposób nierozdzielny jest ona dobrowolnym uznaniem całej prawdy, którą Bóg objawił. (...)" Bez ingerencji łaski, indywidualnej relacji z Bogiem, nie ma szans na jego "poznanie", a tym samym przyjęcie tego, że istniał i czego dokonał za życia, po swojej śmierci i Zmartwychwstaniu. Najpierw trzeba by było odpowiedzieć sobie na pytanie "A wy za kogo Mnie uważacie?" (Mt 16,15),a później poznawać w oparciu o własne życie i sens, a dokładniej, czy ta relacja=poznanie pozwoliłaby nadać życiu głębsze znaczenie i większą siłę. Z drugiej strony, z czysto ludzkiej dobrej woli, chęci, a nawet ciekawości, można śmiało powiedzieć - TAK. Można przecież poczytać, zapoznać się z Jezusem jako postacią historyczną, na której istnienie są realne dowody, które - swoją drogą - autor książki wymienia. Lecz czy osobie, która nie wierzy, ta 140 stronicowa książka przedstawi je dostatecznie? Czy osobie, która wątpi, będzie wystarczyło prześledzenie Biblii pod kątem źródła historycznego? Tu nie mam sprecyzowanej odpowiedzi. Czy to wątpliwe, czy nie? Musiałaby się wypowiedzieć osoba zainteresowana. Z chęcią poznałabym jej zdanie. Jak zatem podsumować tę publikację? Ja mogę wypowiedzieć się jedynie za pierwszą część tytułu, czyli "Jezus dla wierzących", bo w istocie całość była dla mnie okazją do ponownego prześledzenia życia Jezusa, jego nauk i - mówiąc kolokwialnie- tego, o co tak naprawdę Mu chodziło. Dużo tu skondensowanej wiedzy, która dla osób wierzących na pewno stanowić będzie cenne źródło wiedzy. Pozostawiam jednak bez opinii drugą część tytułu "Jezus dla niewierzących", jedynie ufając, że byłaby i dla tej części czytelników dobrem samym w sobie.