Zbigniew Romanowski

Piękna i poruszająca powieść - świat przed wojną i w trakcie wojennej zawieruchy, obserwowany oczyma dorastającego chłopca. W książce liryzm miesza się z brutalną rzeczywistością, humor z tragizmem, nie brak tu jednak i magii, gdyż mały bohater, nie pojmując wszystkich wydarzeń, próbuje je tłumaczyć na swój sposób. Dla mnie to przede wszystkim opowieść o tolerancji i jej braku, o świecie, który za sprawą II wojny światowej przestał istnieć albo nigdy już nie był taki sami...