Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dyrektor hospicjum dla dzieci w rozmowie z T. Terlikowskim mówi o umieraniu dzieci, o ich nieuleczalnych i i postępujących chorobach, o mechanizmach obronnych rodziców i sposobach przeżywania żałoby. Oraz o swoich początkach w pracy z dziećmi jako wolontariusz, a potem psychoonkolog. Przy okazji podpowiada, co mogą, a czego nie powinni robić rodzice terminalnie chorego dziecka. I na tym mógłby się skupić, i poopowiadać jeszcze więcej. Po lekturze wywiadu czuję niedosyt, a nie mam wystarczająco dużo samozaparcia, by szukać materiałów nt. opieki paliatywnej nad najmłodszymi pacjentami. Także tych nienarodzonymi – bo o. Buczyński rzeczowo i interesująco opowiada o działalności hospicjum perinatalnego. Znany polski dziennikarz i filozof wciąga o. Filipa w rozmowy dotyczące kondycji Kościoła (które istotnie prowadzić trzeba, ale niekoniecznie w książce poświęconej opiece hospicyjnej) oraz podpytuje o formację o. dyrektora – tę ludzką, rodzinną, szkolną, ale i zakonną. To bardzo ciekawy fragment – pozwala poznać korzenie zaangażowania o. Filipa w pomoc dzieciom.