Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Jazz w Piwnicy pod Baranami” okazuje się książką napisaną bardziej dla znajomych autora i osób związanych z krakowskim Summer Jazz Festivalem. Pomimo zapowiedzi wydawcy, wedle której tytuł zawierać miał bogatą listę anegdot, jest zestawem historycznych faktów i osobistych wspomnień dyrektora imprezy. Witold Wnuk skupia się na przypomnieniu tego, kto z kim i gdzie wystąpił, na dalszy plan spychając wiele potencjalnie ciekawych opowieści (albo pomija je całkowicie, albo jedynie sygnalizuje),pozostawiając tym samym u czytelnika poczucie niedosytu. Szkoda, ponieważ dwudziestopięcioletnia przygoda jednego z najważniejszych muzycznych festiwali w Polsce, z uwagi na artystyczny charakter Grodu Kraka i figlarne przysposobienie wielu jazzmanów, z pewnością obfitowała w większą liczbę zakulisowych sytuacji, które mogłyby zainteresować również czytelnika na co dzień niesłuchającego jazzu. (Cała recenzja na moim blogu: https://axunarts.pl/2020/08/17/recenzja-witold-wnuk-jazz-w-piwnicy-pod-baranami/)