Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wcześnie utracił rodziców. Uczęszczał do gimnazjum św. Jacka w Krakowie i tam w 1881 zdał maturę. Następnie rozpoczął studia na wydziale prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie w 1887 uzyskał absolutorium.
W 1886 roku zatrudnił się w redakcji „Nowej Reformy”, w której pracował do końca życia. Z czasem dostał tam posadę recenzenta teatralnego, a następnie kierownika całego działu literacko-artystycznego. Pisał o literaturze, malarstwie i muzyce. Współpracował z wieloma pismami krakowskimi, takimi, jak: „Przegląd Literacki i Artystyczny”, „Świat”, „Nowości Ilustrowane”; warszawskimi: „Ateneum”, „Echo Muzyczne, Teatralne i Artystyczne”, „Kurier Warszawski”, „Świat”, „Tygodnik Illustrowany”, „Wędrowiec”, a także z petersburskim pismem „Kraj”. W 1895 ożenił się z Władysławą z Kaczyńskich, z którą miał trzech synów: m.in. Leszka Prokescha wzgl. Rymszę (1905–1938, aktor, zmarły w wieku 33 lat[1]) i cztery córki. Był członkiem wielu stowarzyszeń i towarzystw, m. in. Syndykatu Dziennikarzy Krakowskich (od 1912 członek zarządu),krakowskiego Koła Artystyczno-Literackiego (sekretarz w latach 1890–1903) oraz Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa. Często podejmował się roli redaktora: opracował Wspomnienia mieszczanina krakowskiego z lat 1768–1807 Tomasza Krzyżanowskiego (1900),ogłosił szkic Z dziejów krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych (1917),opublikował też kilka sylwetek artystów w wydawanej przez Księgarnię Jana Czerneckiego popularnej serii „Współczesne Malarstwo Polskie” (1911–1920). Przetłumaczył dramat Ponad siły norweskiego pisarza Bjørnstjerne Bjørnsona (Lwów, 1904),dramat Ogniwa holenderskiego pisarza Hermana Heyermansa (Lwów, ok. 1905) oraz – wraz z Maciejem Szukiewiczem – tom nowel Kolorowe szkiełka Jaroslava Vrchlickiego (Kraków, ok. 1914). Od 1922 wykładał historię literatury polskiej w Miejskiej Szkole Dramatycznej w Krakowie. Pochowany został na cmentarzu Rakowickim.https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw_Prokesch