Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Władimir Buricz odbiega w swojej poezji od dawnej rosyjskiej tradycji pisania wierszy, nie ma tam elementów ludowych typowych dla romantyków czy klasycyzowania występującego u akmeistów. Wiersze są niezwykle lapidarne, zahaczające wręcz o aforyzmy. Za przykład niech posłuży "Teoremat smutku": W kąt łokcia wpisane jest koło głowy Nie trzeba niczego dowodzić Albo wiersz bez tytułu: I w kraju skrzypiec zapadają klawisze Pomimo tego, że mnie znacznie bliżej jest do dawnej rosyjskiej poezji, to choćby za wiersz "Noc" wystawię ocenę 8/10. Zaledwie jedenaście słów i niczym haiku - siedemnaście sylab a tyle treści. Leżę na plecach i patrzę w sufit z uszami pełnymi łez Wiersze Buricza zdecydowanie zyskują przy kolejnym czytaniu, i kolejnym...