Mieczysław Drobner

Kompozytor, muzykolog i pedagog; ur. 3 listopada 1912, Kraków; zm. 17 marca 1986, Łódź. W 1933 ukończył studia kompozycji w klasie Bolesława Wallek-Walewskiego i dyrygentury u Zbigniewa Dymmka w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie. W latach 1933-34 kształcił się pod kierunkiem Josepha Marxa w Wiedniu. Następnie studiował muzykologię u Zdzisława Jachimeckiego na Uniwersytecie Jagiellońskim, którą ukończył w 1937.
W 1936 jego utwór Bunt szyn na czterogłosowy chór męski a cappella (1936) zdobył I nagrodę na Konkursie Kompozytorskim „Echa Macierzy” we Lwowie.
W latach 1931-39 był dyrygentem w Operze Krakowskiej, w latach 1944-46 pracował jako dyrektor Departamentu Muzyki w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Od 1946 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi, gdzie jednocześnie pełnił funkcje: w latach 1949-54 prorektora, a w latach 1954-57 rektora. Równocześnie od 1946 do 1954 był kierownikiem Wydziału Muzycznego Łódzkiej Rozgłośni Polskiego Radia i przyczynił się do powstania Orkiestry Radiowej prowadzonej przez Henryka Debicha. Przygotowywał także prezentowane na antenie łódzkiej i ogólnopolskiej słowno-muzyczne audycje upowszechnieniowe. Podobny charakter miały artykuły publikowane w latach 1947-49 w „Poradniku Muzycznym”. W 1954 wspólnie z Władysławem Raczkowskim i Kazimierzem Sikorskim założył Stowarzyszenie Przyjaciół Opery, które powołało do życia Operę Łódzką. W latach 1954-56 był jej pierwszym kierownikiem artystycznym. Od 1958 do 1961 piastował stanowisko dyrektora Miejskiego Teatru Muzycznego w Krakowie, a w latach 1958-78 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krawkowie, od 1971 jako profesor. W latach 1969-72 był dziekanem Wydziału Teorii, Kompozycji i Dyrygentury krakowskiej uczelni, od 1961 prowadził Zakład Akustyki Muzycznej, której poświęcił dużą część swoich publikacji, w tym pozycje: Akustyka muzyczna (PWM, Kraków 1953) oraz Instrumentoznawstwo i akustyka (PWM, Kraków 1960), jak również wiele artykułów.
Mieczysław Drobner jest laureatem wielu odznaczeń i nagród, m.in. otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi (1945), Złoty Krzyż Zasługi (1952), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1956), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1964), Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1969).