Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka niestety zmyliła mnie swoim tytułem. Spodziewałem się ściślejszego opisu tytułowej rebelii synów Henryka II. Zwłaszcza wydarzeń z lat 1173-1174 (zakupiłem ją mając w głowie tytuł "Utrata Normandii 1189-1204. Studia na historią Imperium Andegaweńskiego" jako pewien niedościgły wzór do naśladowania dla autorów książek polityczno-militarnych tego okresu). Niestety książka Barratta nie skupia się tylko na tej rebelii. Nie jest też wnikliwa i nie odkrywa, jak książka o utracie Normandii, niczego o czym nie czytałbym w innych tytułach dotyczących konfliktu Henryka II i Ryszarda z Kapetyngami. Jeżeli tak jak ja przeczytaliście już m.in. biografie poszczególnych władców z dynastii Plantagenetów (Andegawenów) i Kapetyngów XII i początku XIII wieku, to książkę Barratta możecie z powodzeniem pominąć. Na plus tego tytułu zaliczyłbym jednak wnikliwe opisanie tematyki sporu Henryka II z arcybiskupem Canterbury Tomaszem Beckettem. Konfliktu od którego zaczęły się wielkie problemy Henryka II (z żoną, synami, baronami, kościołem). Z drugiej strony, jeżeli ktoś zaczyna swoją przygodę z historią Anglii i Francji XII wieku to myślę, że jest to dobry tytuł popularnonaukowy. Autor operując żywym językiem bardzo zgrabnie opisuje spór o koronę Anglii (Stefana Blois i Andegawenów) i całe rządy Henryka II i jego synów (Henryka Młodego króla, Gotfryda bretońskiego, Ryszarda Lwie Serce i Jana bez Ziemi). Barratt dokładnie opisuje zatem II poł. XII wieku. Nie wydaje się w swojej pracy bezstronny. Wyczuwa się jego fascynacje i sympatie dla Henryka II i dla Ryszarda Lwie Serce. Bardzo mocno (trochę na siłę) stara się zrehabilitować Jana Bez Ziemi. Inne postacie rodu Henryka II i Kapetyngowie są bardziej skrótowo opisywani, można też czasem wyczuć, że autor jest dla nich mniej przychylny (dziwnie częsta przypadłość biografów). Widać po ilości książek zalecanych przez autora, że nie jest to tytuł naukowy, a raczej popularyzujący temat i czasy Henryka II.