Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam mieszane odczucia wobec tego poematu. Obietnica przekazania historii Słowian w formie lirycznej nie tylko mnie zaskoczyła, ale i zainteresowała. Wiem, że źródła wiedzy o naszych przodkach są okrojone, miałam jednak nadzieję, że ten tekst w mniejszym czy większym stopniu będzie się do ich treści odwoływał. Tymczasem w tej niewielkiej książce otrzymujemy autorską wizję tego, jak mogła wyglądać rzeczywistość naszych przodków, zatem ociera się ona o konspiracjonizm. Według Ratu, Pra-Słowianie pochodzą od dawnych Ariów i byli wyznawcami wiary w Ahura Mazdę, boga którego religia powstała ok 600 r. p.n.e. w Persji, a którą utworzył prorok Zaratusztra. Jest wiele przypuszczeń, skąd pojawili się Słowianie i z jakimi ludami mieli styczność i jakie łączyły ich podobieństwa, stąd nie dziwi mnie próba wskazania podobieństw czy przenikania się różnych kultur. Zważywszy jednak, że nie mamy pewności jaka jest geneza naszego ludu, nie podoba mi się próba sprzedania jednej wersji historii jako jedyną słuszną i prawdziwą. Poza tą widoczną i nieudaną perswazją, jest kilka punktów, z którymi zgadzam się z Ratu, m.in.: "Na cóż nam chwał obcych brzmienie, kiedy mamy własne, dające ukojenie? To dźwięk potoku, szum lasu, śpiew ptaków w niebie(...)" "Sposób ich życia, docenianie wolności, dla obcych nie były przyczyną radości. Dążenie do świata w niewoli żyjącego - taki był i jest cel tronu drapieżnego."