Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Filozofowie dwudziestego wieku należą prawdopodobnie do tych najbardziej płodnych oraz operujących najszerszym i najbardziej specjalistycznym słownikiem pojęciowym. Są trudni w odbiorze. Czy niniejszy tom ułatwił zapoznanie się z nimi? Tak nie do końca. Sprawdza się tu zasada, że czasem mniej znaczy więcej. Zmieszczenie dwóch postaci w jednym tomie zmusiło autora do bardzo powierzchownego opisania ich myśli, jednak ten nie zrezygnował przez to z ogromnego zakresu tematów, które mógł poruszyć. I poruszył. W konsekwencji powstało dzieło o wszystkim i o niczym – troszkę o Teorii Francuskiej, troszkę o Foucaulcie, troszkę o Derridzie, troszkę o fenomenologii, troszkę o psychoanalizie… Ostatecznie nic nie zostało rozwinięte i wyjaśnione w sposób dogłębny. Być może czytelnik zaznajomiony z filozofią dwudziestego wieku wyciągnie z książki coś dla siebie, ale co z laikami? W książce pojawiło się wiele cytatów, kilka naprawdę dobrych grafik/zdjęć i wtrąceń w ramkach, które są bardzo charakterystyczne dla całej serii. Niestety, prócz pozytywnych aspektów, po poprzednich tomach zostały odziedziczone także literówki. Ocena sześciu na dziesięć gwiazdek powinna być odpowiednia.