Najnowsze artykuły
- ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński1
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać315
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Paul Ernst
Znany jako: Karl Friedrich Paul ErnstZnany jako: Karl Friedrich Paul Ernst
1
7,3/10
Pisze książki: horror
Urodzony: 07.03.1866Zmarły: 13.05.1933
Niemiecki prozaik, dramaturg, krytyk i dziennikarz.
7,3/10średnia ocena książek autora
274 przeczytało książki autora
706 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Opowieści niesamowite z języka niemieckiego Johann Wolfgang von Goethe
7,3
Opinia pochodzi z:
https://www.instagram.com/her_meowjesty_reads/
📚🖤Jeśli nadal stoicie na rozdrożu i nie wiecie czy iść w stronę fantastyki czy horroru -rozwiązanie znajduje się przed Wami. 🖤📚
Jakiś czas temu prezentowałam Wam tutaj inny tom tego cyklu - opowieści rosyjskie. To jedna z moich ulubionych serii, a chyba już dostępny jest czwarty tom, tym razem literatury anglojęzycznej! 🖤
Ale do rzeczy! Opowieści niesamowite z języka niemieckiego to idealnie wyważona kompozycja historii niesamowitych, romantycznych i przerażających. Mamy tu stare zamczyska, klątwy, legendy i podania, zjawy i zemstę w słusznej sprawie. Czytając tomik z pewnością zauważycie znajome wątki, postaci i morały. Wielu zna już pewnie Piaskuna czy Alraune, choć w innej aranżacji - warto wiec przekonać się gdzie tak naprawdę historie te mają swój rodowód. „Opowieści niesamowite...” to przekrój przez wszystkie formy strachu w ludzkich wierzeniach - strach przed koszmarami sennymi, urojeniami, potworami czy wyrzutami sumienia.
Na szczególną uwagę zasługuje moim zdaniem, oprócz wspomnianych wyżej, „Czarny pająk” autorstwa Jeremiasa Gotthelfa - to groza, legendy i alegorie w jednym, naprawdę przejmującym opowiadaniu.
To fenomenalny przekrój przez literaturę niemieckojęzyczną. Świetny dla fanów klasycznego fantasy, dostatecznie makabryczny dla fanów horroru, aż wreszcie nieco melancholijny dla fanów starszego romansu. W posłowiu Macieja Plazy padają słowa o czarnym romantyzmie i trochę mam wrażenie ze tego określenia brakowało mi charakteryzując tego rodzaju opowieści niesamowite. Dla mnie jednocześnie tomik był świetnym powodem dla poznania większej liczby nazwisk z tego zakresu niż tylko Goethe czy Hoffmann. Dzięki niemu trafiłam na przykład na Hansa Ewersa - tak, znałam Alraunę z wielu przypowieści, ale do oryginału dotarłam dopiero teraz!
Bardzo polecam! 🖤
Opowieści niesamowite z języka niemieckiego Johann Wolfgang von Goethe
7,3
Na wstępie muszę poczynić dwa wyznania. Po pierwsze tak jak uwielbiam współczesne horrory, a Kinga, Strauba i Simmonsa mogę czytać w ilościach hurtowych, to jednak największa miłością pałam do klasyki grozy. Po drugie, ze wszystkich odmian klasycznego horroru to klasyka z obszaru państw niemieckojęzycznych ze swoją metafizycznością, surowością i ekspresjonizmem jest mi najbliższa. Nie powinno więc być zaskoczeniem jeśli stwierdzę, że “Czarny Pająk” to najlepsza antologia jaką dane mi było dotychczas przeczytać
Opowiadania zawarte w “Pająku” oferują przekrojowe spojrzenie na niemal całą klasykę grozy niemieckojęzycznej. Doskonale można tu zaobserwować jak z biegiem lat pod wpływem prądów i trendów literackich, a także ewolucji i rozwoju społeczeństwa zmieniała się literatura grozy, jak przekształciło się to, co ludzi straszyło, czego się bali. Od lekkich, inspirowanych braćmi Grimm baśniowych opowieści z morałem, gdzie zło nawiedzające człowieka zawsze było karą za grzechy i niegodziwości przechodzimy do historii metafizycznych, ze złem niespodziewanym i nienamacalnym - to rzeczywistość, w której nikt - nawet niewinne dziecko nie może czuć się bezpiecznie.
Nie potrafię w “Czarnym Pająku” wyraźnie wskazać słabszych punktów, analogicznie nie jestem też w stanie jednoznacznie wyróżnić opowiadania najlepszego. Moimi osobistymi faworytami są zarówno dobrze znane miłośnikom klasyki grozy teksty Meyringa, Strobla, Hoffmana i Ewersa, jak i kompletnie zapomniane utwory - genialny garściami czerpiący z motywów biblijnych apokaliptyczny “Czarny Pająk”, himalaistyczna groza “Mroki Himalajów”, baśniowe “Mandragora” i “Jasnowłosy Ekbert” czy horror marynistyczny “Opowieść o statku Upiorów”. Nie mogę nie wspomnieć i o przekomicznym “Chłopcu na widłach” oraz będącej ewidentną inspiracją dla “Czarnego Wygonu” Dardy - opowieści o przeklętej wiosce - „Germelshausen”. I tak oto wymieniłam prawie wszystkie opowiadania. Ale jak już wspominałam jest to zbiór perfekcyjny, wręcz idealny.
Polecam oczywiście, z jednym małym ale - to nie jest lektura dla osób dopiero rozpoczynających przygodę z klasyką grozy. Jeśli ktoś niemający wcześniej do czynienia z taką literaturą na swoje pierwsze spotkanie sięgnie po „Pająka” najprawdopodobniej się od niego odbije i co najgorsze może się do klasyki horroru na długie lata zrazić. Niemieckojęzyczna klasyka jest specyficzna - surowa, nierzadko pisana archaicznym językiem, niełatwa w odbiorze, skierowana do hermetycznego grona odbiorców. Jest to literatura dużo cięższa i mniej przystępna niż np. groza angielska czy francuska. Jednocześnie zawiera w sobie największy pierwiastek grozy, potrafi przerazić lepiej niż większość współczesnych horrorów. Powtórzę więc - antologia jak najbardziej warta poznania, ale grozowym świeżakom sugerowałabym coś łatwiejszego w odbiorze na początek.
https://romy-czyta.blogspot.com
https://www.instagram.com/romyczyta
https://www.facebook.com/romyczyta