Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Nazistowski As" Kolejne wspomnienia Niemieckiego pilota mam już za sobą. Czy są inne od już przeczytanych? Z pewnością nie... Mamy przedstawiony okres szkolenia, walki na dalekiej północy, moment zestrzelenia i spotkanie z tym który go pokonał. Wspomnienia przedstawiają głównie rzemiosło pilota Jagdgeschwader 5 i 7 czyli starty i zestrzelenia kolejnych przeciwników. Książka była pisana dość późno po wojnie na podstawie wspomnień autora. Dlatego jest dość sucha w szczegółach walk. Pilot startuje i dopada kolejne sowieckie maszyny. Bez porywających szczegółów. Walter Schuck skrzętnie też unika nawiązań do sytuacji politycznej swojego kraju. Nie znajdziemy w książce peanów miłości do Hitlera, a jest to związane z czasem pisania książki. Autor wtedy już wiedział, że odkrywanie swoich sympatii do Wodza III Rzeszy, nie jest "trendy". Oczywiście Walter Schuck jest nazistą i da się to wyczytać między szpaltami wygładzonych wspomnień. Wystarczy prześledzić sposób wyrażania autora o przeciwnikach, podbitych narodach itp... Jednocześnie dość ironicznie brzmią fragmenty, kiedy to lecąc na Hamburgiem zauważa morze ruin i szlocha w kabinie na tragedią miasta. Jego koledzy nad tragedią Warszawy, Rotterdamu i innych miast równanych z ziemią nie uronili łzy. Biedaczek szybko zwija spadochron, bo alianccy piloci strzelają do ratujących się. Zapomniał, że ten "szlachetny" zwyczaj przetestowała Luftwaffe na cywilach i radzieckich pilotach. Była prekursorem tego typu zachowań. Denerwującym zabiegiem jest autokorekta redakcyjna pojęć i nazewnictwa. Chodzi o złagodzenie hitlerowskiej propagandy i wymazania pogardliwych określeń głównie na sowieckich pilotów. Drogi Wydawco wydajesz wspomnienia nazistowskiego pilota. Pozwól nam czytelnikom obcować z niezmienionym tekstem i poczuć tchnienie Geobbelsowskiej propagandy. Jeśli już masz odwagę przekładać na język polski tego typu teksty zachowaj ich pierwotną formę ! Nie da rady uciszyć sumienia dokonując podmiany określeń... to tak nie działa. Jednocześnie nie obeznany czytelnik dostaje zupełnie nieprawdziwy obraz "rycerza niebios". Książkę dobrze się czyta, jest napisana żywym, choć nieco suchym, językiem. Można się skusić, lecz należy pamiętać, że są to pamiętniki nazisty. Perfekcyjnie wyszkolonego narzędzia do zabijania i obrony zbrodniczego reżymu.