Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jako lokalna patriotka zawsze bardzo chętnie czytam o moim rodzinnym mieście, o czym wspominałam już kiedyś przy okazji opinii o innej książce traktującej o Zielonej Górze. Gdy trafiłam w antykwariacie na „Przechadzki zielonogórskie” kupiłam je z wielką radością i nadzieją, że także tym razem przeczytam coś ciekawego i nowego o stolicy województwa lubuskiego. Nie myliłam się – ciekawostek w tej książce jest sporo, ale nie są podane na tacy – trzeba te „smaczki” wyłapywać, gdyż autor w swojej książce pisze o mieście dość chaotycznie. Trochę skacze po tematach, od kontekstu do kontekstu. Gdy przypomni sobie coś w związku z myślą główną robi dygresje opisując bliżej jakąś osobę lub przytaczając anegdotę. Można się do tego sposobu narracji przyzwyczaić, chociaż wrażenia ogólnego „rozgardiaszu” czytelnik nie pozbędzie się do końca czytania. W 9 rozdziałach „Przechadzek” autor zabiera czytelnika na spacer po mieście ważniejszymi ulicami miasta opisując bardziej charakterystyczne budynki, ale i instytucje mieszczące się przy nich. Dla mnie szczególnie interesujące były opowieści o miejscach, które znam albo są mi bliskie, ale równie ciekawie czytało się o tych budynkach, które już dawno zniknęły z mapy Zielonej Góry. Ciekawym uzupełnieniem opisu architektury są też wspomnienia dotyczące zielonogórzan, którzy pojawili się w różnym czasie w życiu autora podczas jego pobytu w Zielonej Górze. Poznamy historię wielu pionierów, którzy „tworzyli” to miasto zaraz po wojnie. Do szczególnie interesujących przypadków zaliczam fragment o pani Halinie Lubicz, której imię nosi obecnie jedno z rond w mieście. Wstyd się przyznać, że więcej dowiedziałam się o niej dopiero teraz z „Przechadzek zielonogórskich”… Książka, chociaż nie należy do nowości wydawniczych (wydana dwukrotnie w 1992 i 97 r.),jest bardzo ciekawą pozycją także dla młodszego pokolenia zielonogórzan, którzy o większości opisywanych w niej miejsc – jeśli w ogóle – to słyszeli co najwyżej z opowieści swoich dziadków lub rodziców. Polecam nie tylko lokalnym patriotom, ale i tym, których ciekawią dzieje zachodniej Polski.