Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Najlepsze amerykańskie opowiadania kryminalne" pod redakcją Harlana Cobena to moja wielka czytelnicza pomyłka. Mordowałam tę książkę prawie miesiąc, naiwnie wierząc w zapewnienia Cobena, jakoby przed każdym czytelnikiem stoi otwarcie kopalnia wspaniałych opowiadań. Książka składa się z dwudziestu opowiadań, w tym tylko 1/4 jest warta naszego czasu. Znaczna większość autorów ma znakomity styl, ale to nie wystarcza do zapewnienia sobie wiernego grona czytelników. Coben zainwestował w pisarzach mało znanych i chociaż niektórzy byli docenieni w gronie pisarskim, to wciąż ich nazwiska są prawie anonimowe. Nie będę rozpisywała się o katuszach, jakie przeżywałam już podczas pierwszego opowiadania, skupię się na plusach, choćby na wzgląd na sympatię do redaktora Cobena. "Solowe występy" to historia dwójki umierających na nowotwór staruszków. Jeden pałający wielką sympatią do Jamesa Garnera, a drugi emerytowany gliniarz do Clinta Eastwooda. Przed śmiercią postanawiają wziąć sprawiedliwość w swoje ręce. Nie zważając na swój wiek i chorobę, sami pragną przed śmiercią komuś pomóc. Razem jako partnerzy doprowadzają kijem bejsbolowym i groźbami do płaczu wielu złych facetów. Wspaniały styl Eda Gormana sprawia, że przyjemnie się czyta, nie tylko na wzgląd na samą historyjkę. Bardzo podobały mi się jeszcze cztery inne opowiadania. Niestety zbyt wiele było nudnych; miałam wrażenie, że pisanych na siłę.