Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trzeba na wstępie sobie powiedzieć, że dzieło Georgesa Lefebvre'a jest dosyć skomplikowane. Chodzi mi o to, że aby się za nie zabierać, powinno się mieć niejakie przygotowanie. Najlepiej przejść wcześniej przez kilka dobrych podręczników traktujących o dziejach Rewolucji, a jeszcze lepiej, przez "szkołę" Jana Baszkiewicza i Stefana Mellera. Bez tej "gry wstępnej", "Termidorianie. Dyrektoriat" mogą okazać się skokiem na zbyt głęboką wodę. Georges Lefebvre to w historiografii francuskiej traktującej o czasach Rewolucji i Napoleona najwyższa półka. On i Albert Mathiez to ci historycy pierwszej połowy XX wieku, których badania i osiągnięcia śmiało można nazwać kamieniami milowymi nauki. Jeśli chodzi o pracę poświęconą okresowi Termidora oraz Dyrektoriatu, to na pierwszy plan wysuwa się tutaj doskonała umiejętność autora połączenia rozważań szczegółowych z ujęciem syntetycznym. Spotykamy się z bardzo przenikliwymi rozważaniami poświęconymi upadkowi Robespierra i jego kliki, a także przejęcia władzy przez szumowiny Rewolucji, których miano Termidorian dosyć myląco nie oddaje ich wartości jako polityków i jednostek. Następnie autor przenosi nas w wir walki jaką pozostałości obozu jakobinów toczyły o życie i przetrwanie na burzliwej scenie ówczesnych wydarzeń, by w drugiej części książki nakreślić obraz rządów Dyrektorów i tego jak powoli ideały Rewolucji sięgały bruku paryskich uliczek. Dużym plusem książki są rozdziały poświęcone wpływowi sytuacji ekonomicznej na bieg wypadków. Można nawet powiedzieć, że bez zrozumienia meandrów rewolucyjnej gospodarki, nie sposób przyswoić sobie właściwego pojęcia o tamtych wydarzeniach. Lefebvre doskonale wprowadza w te zawiłe zagadnienia. Polecam osobom, które chcą wejść "głębiej" w tematykę Rewolucji. Warto również zapoznać się z tą pracą, jeśli się chce zrozumieć co tak naprawdę doprowadziło do 18 brumaire'a. Jak już wyżej zaznaczyłem, materia to zgoła niełatwa.