Pietruchy mała miejscowość na Mazurach i trzy kobiety, bohaterki, wojowniczki, mądre i obdarzone niezwykłą intuicją Malwina, Sylwia I Wiktoria, dziewczyny poznaliśmy już w poprzednich częściach serii mazurskiej ,,Znaki życia".

,,Kobiety po przejściach, mężczyźni z bagażem doswiadczeń".

Malwina po gwałcie, próbuję się uporać ze swoimi lękami i traumą jaką zaserwował jej własny mąż Błażej. Zapisuje się na terapię, sesje z Panią psycholog przynoszą jej ukojenie, pozwalają spojrzeć na sprawę z innej strony, uświadamiają, że gwałt to nie była jej wina, to mąż zrobił jej krzywdę, to on powinien się wstydzić tego co zrobił, nie ona. Malwina walczy o sprawiedliwość, pragnie , żeby winny został ukarany, stara się także uzyskać rozwód, ale nie jest to łatwe, wręcz nie osiągalne, nikt jej nie wierzy, bo czyż to przystoi wywlekać sprawy domowe na zewnątrz. Kobieta przeżywa wewnętrzne lęki, z pomocną dłonią przychodzi jej córka Nina, oraz dziewczyny, które stają się jej przyjaciółkami, towarzyszkami rozmów. Rodzina niestety nie wykazuje zainteresowania, matka , odsuwa się od córki, bo to wstyd, na pewno sobie to wymyśliła, oczernia męża, bo chce rozwodu.

Sylwia oswaja się ze zdradą męża, uczy się żyć ze świadomością choroby, nie poddaje się, chce żyć pełnią życia, tak jakby jutro nigdy nie miało nadejść. Wyjazd do rodzinnego domu na święta, rozmowy z rodzicami, wydarzenia z nocy Wigilijnej wywracają świat Sylwii do góry nogami, siłę do walki daje jej nowa pasja, oraz rozmowy z koleżankami.

,,Nietzsche powiedział, że czasem dochodzimy do momentu, w którym robi się tak źle, że można uczynić tylko jedno z dwojga - śmiać się albo oszaleć. Dzisiaj trzecią możliwością jest taniec".

Wiktoria, stara się jak może, pracuje ponad swoje siły, próbuje być dobrą żoną, idealną gospodynią, pomaga bratu i Agacie, już wie , że nie może liczyć na ich wdzięczność i pomoc, ale nawyki i ,,dobre wychowanie" nie pozwalają jej postępować inaczej. Wiktoria zauważa, że jej związek przeżywa kryzys, czuje że coś jest nie tak, znajduje nawet na to dowody, nie potrafi zrozumieć jak to się stało, zastanawia się nad sensem tkwienia w związku, który nie daje jej szczęścia, satysfakcji, nie wie , że jakieś złe siły maczają w tym swoje ręce. Na domiar złego z domu rodzinnego giną pieniądze, zgadnijmy kto zostaje oskarżony o ich kradzież. Nawet śledztwo, dowody i badanie na wykrywaczu kłamstw nie powoduje , że matka wierzy Wiktorii, Tomasz jest tym ulubionym i ukochanym synem.

Przyjaźń, dzięki niej życie staje się łatwiejsze, a przynajmniej bardziej znośne. Dziewczyny coraz częściej spotykają sie ze sobą, rozmawiają o życiu, swoich troskach i problemach, choć jeszcze nie są gotowe na ujawnienie swoich tajemnic, zaczynają też analizować Biblię, zapisane w niej prawdy i odniesienia do innych Religi. Nie bójcie się, nie są to jakieś wywody religijne, propaganda , tylko luźne rozmowy, o życiu i egzystencji, ciekawostki, które mi się osobiście bardzo podobało, nawet zaczęłam sprawdzać w internecie czy takie rzeczy faktycznie mają miejsce.

W życiu dziewczyn pojawia się także Juliusz, kolega Malwiny z dawnych lat, z którym mogła godzinami rozmawiać o gwiazdach i kosmosie, słuchać jego ciekawych opowieści.
Wyprawa przez ,,ucho igielne,, i pewna zagadka ukryta w piwnicy przynosi zaskakujące efekty, a kto wie może i miłość.

,,Przez ucho igielne" to z pewnością nie jest książka dla każdego, jest ona wymagająca od czytającego skupienia, uwagi i zaangażowania. Autorka opisuje w bardzo szczegółowy, chociaż interesujący sposób, zagadnienia z Biblibi i Mitologi, prowadzi także rozważania nad sensem życia, poszukuje rozwiązań zagadek, angażuje do tego duże pokłady intuicji, a wszystko to w postaciach bohaterek książki Malwiny, Sylwii i Wiktoria.

Polecam Wam do czytania książkę ,,Przez ucho igielne" z pewnością nie zawiedziecie się na niej.

Dziękuję autorce za książkę do recenzji, było mi bardzo miło po raz kolejny wybrać się do Pietruch i zobaczyć co tam słychać u dziewczyn.

Pietruchy mała miejscowość na Mazurach i trzy kobiety, bohaterki, wojowniczki, mądre i obdarzone niezwykłą intuicją Malwina, Sylwia I Wiktoria, dziewczyny poznaliśmy już w poprzednich częściach serii mazurskiej ,,Znaki życia".

,,Kobiety po przejściach, mężczyźni z bagażem doswiadczeń".

Malwina po gwałcie, próbuję się uporać ze swoimi lękami i traumą jaką zaserwował...

https://czytamdlaprzyjemnosci.pl/2023/12/162-23-przez-ucho-igielne-wioletta-milewska/

Tutaj nie znajdziecie szybkiej akcji, bo najważniejsze będzie dotarcie do własnego ja i poznanie tajemnic Pisma św. Liczne opisy i rozważania momentami przytłaczały mnie i sprawiały, że gubiłam wątek. Z pewnością nie można czytać tej książki szybko. Przynajmniej ja musiałam robić częste przerwy by zrozumieć o czym czytam. Tekst nacechowany jest rozważaniami o Bogu i odnajdywaniem podobieństw Biblii do innych wiar.

Jest to bardzo specyficzna powieść, która wymaga ogromnego skupienia podczas czytania. Skłania do refleksji i do szukania odpowiedzi czego pragnie od życia.

https://czytamdlaprzyjemnosci.pl/2023/12/162-23-przez-ucho-igielne-wioletta-milewska/

Tutaj nie znajdziecie szybkiej akcji, bo najważniejsze będzie dotarcie do własnego ja i poznanie tajemnic Pisma św. Liczne opisy i rozważania momentami przytłaczały mnie i sprawiały, że gubiłam wątek. Z pewnością nie można czytać tej książki szybko. Przynajmniej ja musiałam robić częste...

Witajcie kochani, przychodzę do was z recenzją książki ,,Przez ucho igielne” autorstwa Wioletta Milewska Wydawnictwo Novae Res

Wierzycie w intuicję kobiecą?

Ja wierzę, i to mocno. Ona nas kobiet nie opuszcza, ona jest, tylko trzeba czasem głębiej spojrzeć, wniknąć głęboko do swojego wnętrza i usłyszymy wtedy głos. A jaki dźwięk wybrzmiewał w duszy naszych pokiereszowanych przez los bohaterek? Tego dowiecie się z książki, a ja tymczasem zapraszam na kilka moich refleksji po lekturze.

Ściskam w dłoni dość grube tomiszcze, ponad pięćset stron, nie powiem trochę mi zajęło czytanie tej lektury, bo robiłam sobie przerwy, żeby ostudzić emocje, przeplatałam ją z innymi książkami. I znowu powróciłam do pewnej wsi Pietruchy, do moich trzech muszkieterek, dzielnie stawiających sobie poprzeczki. Próbują przepracować swojej traumy, czy im się uda?

Czytając książkę czytelnik nijako wchodzi całym sobą do tej przesiąkniętej emocjami historii, przeżywa silne stany emocjonalne, mną targały różne odczucia. Począwszy od złości po strach, o losy przyjaciółek. Niekiedy zamykałam z impetem książkę i analizowałam przeczytany tekst. Potrzebowałam chwili by na powrót wrócić do historii. Jak to dobrze mieć oparcie wśród przyjaciół, czasem jedno, krótkie spotkanie z powiernikiem, jest w stanie przywróci nam równowagę, pozwala spojrzeć z innej, szerszej, głębszej perspektywy. Potrzebujemy mieć kogoś bliskiego przy boku. Jak bardzo łakniemy uważnego spojrzenia, zainteresowania naszym problemem,w przyjaźni tkwi moc, w przyjaźni tkwi siła. A jeśli nie potrafiły ruszyć do przodu, bo coś, lub ktoś nas blokuje, nie bójmy się prosić o pomoc terapeuty. Oni po to są żeby nam pomóc, przepracować gdzieś głęboko ukryty lęk, nieprzepracowaną traumę. Może ktoś powiedzieć, ale po co wracać do tego co już było? Znowu otwierać te głębokie rany, a no po to, żeby spokojnie móc egzystować, przestudiować je żeby już nigdy nie wracały i tak nie raniły. Bo nie przepracowane traumy pewnego dnia uderzą nas ze zdwojoną siłą i mocą i trudno nam będzie się podnieść…

Kochani, polecam Wam powieść, która zmusi was do refleksji, może dzięki niej uważniej będziecie wsłuchiwać się w swój wewnętrzny głos, i zaufacie swojej intuicji, które szepcze nam do ucha, tylko musimy na chwile przystanąć, wziąć parę głębszych oddechów i go usłyszeć. To jak jesteście gotowi na tę historię🤔

Pięknie dziękuję autorce za egzemplarz do recenzji. 📖💙

Wszystkiego dobrego kochani.🥰

Monika W Krainie Powieści 🙂

Witajcie kochani, przychodzę do was z recenzją książki ,,Przez ucho igielne” autorstwa Wioletta Milewska Wydawnictwo Novae Res

Wierzycie w intuicję kobiecą?

Ja wierzę, i to mocno. Ona nas kobiet nie opuszcza, ona jest, tylko trzeba czasem głębiej spojrzeć, wniknąć głęboko do swojego wnętrza i usłyszymy wtedy głos. A jaki dźwięk wybrzmiewał w duszy naszych...

Z ogromną przyjemnością zagłębiłam się znowu w losy trzech bohaterek serii mazurskiej w powieści "Przez Ucho Igielne" autorki Wioletty Milewskiej @wiolet.milewska
To kolejna III część serii.
Wiktoria, Malwina i Sylwia ze wsi Pietruchy to wyjątkowe kobiety. Niezwykle wrażliwe, których los nie oszczędza.
Czytając powieść zauważyłam, że autorka szuka i pokazuje głębie danej postaci i wydarzeń zawartych w książce.
W sposób wnikliwy przedstawia przeżycia swoich bohaterów.
Pokazuje kobietę jako wrażliwą istotę, czułą niczym struna na wszelkie bodźce.
Opisane przeżycia Malwiny i jej próby wyjścia z traumy, przepracowanie dramatycznych wydarzeń w jej życiu opisane są w sposób plastyczny i obrazowy. Dosłownie czułam jej strach, przerażenie, bezsilność oraz somatyczne doznania jej organizmu.
Dzięki pisarce, jej formie wyrazu docierałam głęboko do wnętrza kobiety.
Czy Malwinie uda się pokonać wewnętrzny lęk? Czy zacznie budować swoje życie na nowo?
Czy Sylwia, która cierpi na nieuleczalną chorobę, będzie potrafiła cieszyć się życiem? Czy taniec będzie dla niej czynnikiem terapeutycznym? Z kolei jak Wiktoria poradzi sobie z tym, że jej związek się rozpada?
Na te i wiele innych pytań odpowie ta powieść.

We mnie jako czytelniczce lektura wywołała mnóstwo refleksji, przeżyłam ją w głęboki sposób.
Autorka pokazuje istotne treści czytelnikowi, odnosi się do mitologii a także Biblii. Pokazuje, że ceni prawdę, miłość, która pokonuje zło.
Ważne jest to by patrzeć w głąb samego siebie. Poznawać siebie i
swoją przeszłość by lepiej radzić sobie w życiu i nie popełniać błędów.
Tytułowe bohaterki powoli odkrywają w sobie moc i poczucie, że coś znaczą. Łączy ich silna więź przyjaźni.
Trudne przeżycia pomagają im lepiej zrozumieć siebie oraz dają siłę by walczyć o swoją lepszą przyszłość.
Kobiety zastanawiają się nad swoją przeszłością, wspierają się, analizują znaki, swoje przeczucia.

"Przez Ucho Igielne" to wartościowa lektura wobec której nie można przejść obojętnie.
Dziękuję autorce za ten wyjątkowy czas jaki przeżyłam z jej powieścią.
Polecam z całego serca ❤️
Warto czytać książki pełne głębokich przemyśleń.

@wydawnictwo_novaeres


♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️

Z ogromną przyjemnością zagłębiłam się znowu w losy trzech bohaterek serii mazurskiej w powieści "Przez Ucho Igielne" autorki Wioletty Milewskiej @wiolet.milewska
To kolejna III część serii.
Wiktoria, Malwina i Sylwia ze wsi Pietruchy to wyjątkowe kobiety. Niezwykle wrażliwe, których los nie oszczędza.
Czytając powieść zauważyłam, że autorka szuka i pokazuje głębie danej...

#opinia

"Przez ucho igielne" Wioletta Milewska , to kontynuacja losów trzech bohaterek ze "Znaków życia".
Malwina, Sylwia i Wiktoria to trzy przyjaciółki, które łączy samotność, ale czy tylko? Dziewczyny przeszły w życiu wiele traum, po których wreszcie zaczynają odkrywać siebie, swoje możliwości i zaczynają ufać swojej intuicji. Malwina zgwałcona przez własnego męża próbuje odzyskać równowagę psychiczną. Czy uda jej się zaufać napotkanemu mężczyźnie? Sylwia pomimo zdrady męża i diagnozie lekarskiej o nieuleczalnej chorobie próbuje żyć normalnie. Pomaga jej w tym taniec. Wiktoria w związku w zamian za swoje zaangażowanie nie dostaje nic. Dziewczyny zaczynają odkrywać w sobie moc. Czy słuchanie swojego wewnętrznego głosu pomoże im uporać się z przeszłością i problemami dnia codziennego?
Ta książka porusza bardzo dużo ważnych problemów. Pokazuje siłę kobiet i kobiecej przyjaźni. Pokazuje jak ważna jest w życiu rozmowa z drugim człowiekiem. Taka rozmowa bez oceniania, bez udzielania dobrych rad. Jest to historia o wzajemnej akceptacji pomimo różnicy poglądów. Każdy z nas na prawo być inny, co nie znaczy, że gorszy. Czy życie w związku pozbawionym szacunku i miłości daje szczęście? Czy odnalezienie u siebie mocy przypisanej tylko kobietom pozwoli dziewczynom poukładać swoje życie i dokonać w nim zmian?
Pisarka pokazała, że nie ma w życiu rzeczy niemożliwych a dużo zależy od nas samych i naszej determinacji.
O tym co się wydarzy jak dziewczyny przekroczą ucho igielne musicie przeczytać sami.
Autorka zwróciła także uwagę na to, że nikt nie powinien być okłamywany już w dzieciństwie a później w dorosłym życiu. Bywa, że rodzice nie akceptują u dziecka emocji nieprzyjemnych takich jak złość, czy uczucie urazy. I to zostaje później w dorosłym człowieku, który nie potrafi się przeciwstawić innym.
Czasem warto zacząć nowy etap a zmiany traktować jako odkrycie, odganiając uczucie paniki i lęku. Mamy prawo żyć według własnych zasad, a nie męczyć się i żyć po to, aby zadowolić innych.
Rozmowy dziewczyn o egzystencji i wierze pokazują, że można wspólnie dotrzeć do prawdy. Łatwiej i szybciej jest jednak poukładać puzzle dotyczące spraw ogólnych, niż tych dotyczących nas samych i naszego życia. Czy bohaterkom uda się poskladać swoje życia? Na to pytanie znajdziecie odpowiedź w książce. Zachęcam do jej przeczytania. To jest książka wymagająca. Wymagająca zatrzymania się. Pobudza do zastanowienia się i do głębokiej refleksji.

#opinia

"Przez ucho igielne" Wioletta Milewska , to kontynuacja losów trzech bohaterek ze "Znaków życia".
Malwina, Sylwia i Wiktoria to trzy przyjaciółki, które łączy samotność, ale czy tylko? Dziewczyny przeszły w życiu wiele traum, po których wreszcie zaczynają odkrywać siebie, swoje możliwości i zaczynają ufać swojej intuicji. Malwina zgwałcona przez własnego męża...

W trzeciej części sagi "Znaki życia" ponownie spotykamy trzy przyjaciółki z mazurskiej wioski.

Malwina jest w trakcie rozwodu, Sylwia próbuje przepędzić chorobę tańcem a Wiktoria pada ofiarą czarnej magii.

W obszernej powieści obyczajowej trafiają się wątki fantastyczne. Wszystkie trzy kobiety mają bardzo wyczuloną intuicję, czasem "widzą" jakieś zdarzenia lub miejsca, w których nie były.

Wspólnie analizują zagadnienia lingwistyczne oraz religijne. Porównują chrześcijaństwo do starszych wierzeń, znajdują punkty wspólne. Wszystko to jest bardzo ciekawe, choć chwilami miałam wrażenie, że ich dyskusje przyćmiewają główną opowieść.

Lwią część fabuły autorka poświęciła Malwinie, pozostałe dwie kobiety wspierają ją, lecz o nich samych jest tu dużo mniej...

Pełna recenzja na blogu: https://m-czas.blogspot.com/2023/06/wioletta-milewska-przez-ucho-igielne.html

W trzeciej części sagi "Znaki życia" ponownie spotykamy trzy przyjaciółki z mazurskiej wioski.

Malwina jest w trakcie rozwodu, Sylwia próbuje przepędzić chorobę tańcem a Wiktoria pada ofiarą czarnej magii.

W obszernej powieści obyczajowej trafiają się wątki fantastyczne. Wszystkie trzy kobiety mają bardzo wyczuloną intuicję, czasem "widzą" jakieś zdarzenia lub miejsca, w...

W tej części poznajemy dalsze losy bohaterek znanych ze "Znaków życia". Choć kobiety, mogłoby się wydawać, niewiele łączy, to tak naprawdę ich życie bywa momentami łudząco podobne. Każdą z nich dotyka poczucie osamotnienia oraz zdrada w szerokim rozumieniu tego pojęcia. Wszystkie te nieprzyjemne doświadczenia sprawiają, iż Malwina, Sylwia i Wiktoria stają się sobie coraz bardziej bliskie...

Pozycja ta różni się dość znacząco od poprzedniczek (co absolutnie niczym jej nie umniejsza) tym, że główny nacisk położony został bardziej na refleksje natury filozoficznej, a nawet metafizycznej, aniżeli na relacje damsko-męskie czy problemy psychologiczne. Oczywiście je też tutaj znajdziemy pod postacią traum, stresu pourazowego lub nieuchronnych rozstań. Autorka podpowiada nam również, iż niektóre nasze nawyki, postawy bądź schematy zachowań ukształtowane zostały przez rodziców w dzieciństwie, zaznacza jednak, że tylko i wyłącznie od nas samych zależy czy wyzwolimy się spod ich czasem zgubnego wpływu. Wraca także do terminu patriarchatu oraz roli kobiety w dzisiejszych czasach.

Styl pisarka, mimo powagi wielu poruszanych tematów, pozostał lekki i przejrzysty, aczkolwiek nie był już tak dosadny, a czasem wręcz doprawiony nutką humoru, który wywołuje uśmiech na twarzy. Postaci oraz ich portrety psychologiczne dopracowane zostały w najdrobniejszych szczegółach. Są one wyraziste, realstyczne, po prostu takie ludzkie i osadzające się w pamięci jak kurz na meblach. Osobiście ja sama w pewien sposób identyfikuję się z Malwiną... Może nie wszystkie jej przeżycia pokrywają się z moimi (choć kilka spokojnie by się znalazło),to wiąże mnie z nią głód wiedzy, skłonność do analizowania czy własnych przemyśleń. Myślę nawet, że z każdą z tych dziewczyn złapałabym jakąś nić porozumienia.

Wioletta Milewska ukazuje za pomocą tej powieści potęgę intuicji oraz moc podświadomości. Często bywa tak, iż nie zdajemy sobie sprawy, jak te dwa wyżej wspomniane aspekty wpływają na naszą egzystencję lub postrzeganie otaczającej się nas rzeczywistości.

Czytelnik za sprawą tej książki może również uchwycić różne niuanse i dwuznaczności językowe, których wbrew pozorom jest całkiem sporo, ale nie zawsze udaje nam się je wychwycić. Odbiorca ma możność zagłębić się też w rozważania stricte związane z religią (nie tylko chrześcijańską),dogmatami wiary; wędrować śladami dawno przebrzmiałych cywilizacji, poznać ich bóstwa oraz mity ich dotyczące. Otrzymuje także okazję do odbycia - choćby wyłącznie na papierze, ale jednak zawsze to coś 😉 - podróży w góry, poznania tajemnic z przeszłości bądź poobcowania ze sztuką.

Właśnie te wszystkie elementy sprawiły, iż tę pozycję pochłonęłam w tempie ekspresowym. Przez poszczególne strony mknęłam niczym pendolino, a nawet TGV 😂 Z ogromną przyjemnością i zainteresowaniem śledziłam perypetie, przemyślenia bądź przeżycia bohaterek, razem z nimi odczuwałam cały wachlarz emocji. To była znakomita uczta nie tylko dla oczu, ale również dla ducha oraz umysłu. Lektura skłania do pogłębiania wiedzy z szerokiego zakresu dziedzin refleksji czy wyciągania własnych wniosków.

Twórczość Wioli od razu skradła moje czytelnicze serce i sądzę, że nie przez przypadek jej powieści do mnie trafiły (i to nawet podwójnie 😂). Wszak przecież przypadki nie istnieją 😉 Moja babcia zawsze mi powtarzała, iż "co przeznaczone, to nie uniknione". Czy można się z tym nie zgodzić?

W tej części poznajemy dalsze losy bohaterek znanych ze "Znaków życia". Choć kobiety, mogłoby się wydawać, niewiele łączy, to tak naprawdę ich życie bywa momentami łudząco podobne. Każdą z nich dotyka poczucie osamotnienia oraz zdrada w szerokim rozumieniu tego pojęcia. Wszystkie te nieprzyjemne doświadczenia sprawiają, iż Malwina, Sylwia i Wiktoria stają się sobie coraz...

Pamiętacie historie Malwiny, Sylwii i Wiktorii z dramatu obyczajowego Wioletty Milewskiej „Znaki życia”? Miałam okazję zapoznać się z dalszymi losami tychże bohaterek w kolejnej części zatatuowanej „Przez ucho igielne”.
Charakter książki utrzymany jest w tym samym tonie co poprzednie części. Upokarzanie, poniżanie kobiet jest nadal głównym tematem. Jednak w książce nie doszukuję się negatywnego przesłania, wręcz przeciwnie- historia kobiet daje nadzieję na lepsze jutro. Nawet jeśli wydaje nam się coś niemożliwe do wykonania to zawziętością, uporem osiągnie się szczęście i spokój.
Główne bohaterki nie mają szczęścia w miłości. Odnoszą wrażenie, że mają tylko siebie nawzajem. Siła przyjaźni trzyma je jeszcze w ryzach. Intuicja, wrażliwość, instynkt, wizje- tym właśnie kobiety kierują się w tej pozycji literackiej. W książce „Przez ucho igielne” przyjaciółki analizują przeżycia z przeszłości. Autorka za pomocą Malwiny, Wiktorii i Sylwii dokonuje prób zrozumienia Biblii. Kobiety interpretują treści, które nie są łatwe do rozszyfrowania. To co odkrywają jest niezwykle ekscytujące i fascynujące.
Książka nie należy do prostych i lekkich. Historie opisane w niej wymagają dużego skupienia i zaangażowania. Nie jest to książka na jeden wieczór- ze względu na wymiary jak i głębokie przesłanie. Podczas czytania pojawiają się pytania, jednak odpowiedzi nie przychodzą natychmiast. Książki Wioletty Milewskiej robią ogromne wrażenie i są wartościowymi pozycjami literackimi. Zapadają w pamięć. Polecam każdej bezradnej kobiecie, która znajduje się na zakręcie życia- po tej lekturze na pewno inaczej spojrzy się na swoje problemy.

YERBO POCZYTALNI
https://www.facebook.com/photo?fbid=198258172957198&set=a.134378262678523

Pamiętacie historie Malwiny, Sylwii i Wiktorii z dramatu obyczajowego Wioletty Milewskiej „Znaki życia”? Miałam okazję zapoznać się z dalszymi losami tychże bohaterek w kolejnej części zatatuowanej „Przez ucho igielne”.
Charakter książki utrzymany jest w tym samym tonie co poprzednie części. Upokarzanie, poniżanie kobiet jest nadal głównym tematem. Jednak w książce nie...

"Przez ucho igielne" Wioletta Milewska - strona autorska Wydawnictwo Novae Res to dalsze losy trzech bohaterek ze "Znaków życia".
Przez całe życie zbieramy doświadczenia i nie wszystkie analizujemy. Nasze zmysły działają na wysokich obrotach żeby rozwiązać traumy, problemy i to właśnie w kulminacyjnym momencie, dostajemy odpowiedź, która wpłynie na naszą podświadomość i późniejsze decyzje.

Malwina, Sylwia i Wiktoria są bardzo samotne. Łączy je przyjaźń, która dodaje im sił. Kobiety dzięki swoim przeżyciom, zaczną podejmować decyzje i wierzyć intuicji. Choć nie zawsze nasza intuicja daje całkowitą odpowiedź, raczej podsuwa rozwiązanie. Dzięki dokładnej analizie swojego życia i nie tylko kobiety zaczną godzić się z przeszłością. Traumy które przeżyły dodały im sił, aby walczyć o siebie i lepsze jutro. Co skłoniło je do przemyśleń i zmian musicie przeczytać w książce? Jaką rolę odegra w ich życiu intuicja?

Autorka porusza dużo tematów. Przede wszystkim widać moc przyjaźni oraz to jak silne są kobiety. Nasza przeszłość nie może decydować o naszym życiu. Bohaterki odkryją w sobie moc i uwierzą, że to nie mężczyzna jest "panem i władcą". O tym co skłoniło je do zmian i co wydarzyło się w ich życiu przeczytacie w książce. Lektura nie jest lekka. Wymaga od czytelnika skupienia, przemyśleń i zadania mnóstwa pytań. Jest to ciekawa i wartościowa książka . Ja osobiście polecam.

" Słuchaj swojego wewnętrznego głosu, a dowiesz się, jaką tajemnicę chce ci powierzyć".

"Przez ucho igielne" Wioletta Milewska - strona autorska Wydawnictwo Novae Res to dalsze losy trzech bohaterek ze "Znaków życia".
Przez całe życie zbieramy doświadczenia i nie wszystkie analizujemy. Nasze zmysły działają na wysokich obrotach żeby rozwiązać traumy, problemy i to właśnie w kulminacyjnym momencie, dostajemy odpowiedź, która wpłynie na naszą podświadomość i...

" Przez ucho igielne" to kontynuacja losów kobiet ze wsi Pietruchy: Wiktorii, Malwiny i Sylwii. Kobiet dla których los nie był łaskawy.
W ich życiu dokonują się powoli pewne zmiany na lepsze. Poczyniły już nawet pierwsze kroki. Jakie? To już przeczytajcie sobie sami.
Mnie szczególnie stała się bliska Sylwia, bo jej problemy nie są mi obce.
Ta książka nie jest prosta. Czytając ją nie da się pobieżnie prześlizgiwać wzrokiem po stronach. Tu trzeba dużego zaangażowania i głębokiej analizy, aby zgłębić tą ważną treść jaką przekazała nam autorka. Mamy tu odniesienie do mitologii a także i do Biblii.
Kobieta to istota szczególna. Obdarzona niezwykłą wrażliwością i intuicją. Tylko nie zawsze jej wierzy i nie zawsze ufa. Często woli iść utartymi ścieżkami, bo tak szybciej, bezpieczniej, łatwiej.
Tylko czy warto? Czy jednak nie lepiej zaufać własnym przeczuciom i zmienić ten utarty schemat?
Trzeba spojrzeć w głąb siebie, ale także i zagłębić się w przeszłość po to, aby lepiej zrozumieć. A lepsze poznanie siebie i swoich korzeni uchroni nas przed powielaniem błędów naszych przodków.
Bo życie to sztuka uprawiana od milionów lat i gdzieś tam w przeszłości tkwi nasz " kobiecy" początek .... Jesteśmy Przeszłością i Teraźniejszością z którymi piszemy Przyszłość. Jak ją napiszemy w dużej mierze zależy od nas samych...
Polecam. Wartościowa pozycja.

" Przez ucho igielne" to kontynuacja losów kobiet ze wsi Pietruchy: Wiktorii, Malwiny i Sylwii. Kobiet dla których los nie był łaskawy.
W ich życiu dokonują się powoli pewne zmiany na lepsze. Poczyniły już nawet pierwsze kroki. Jakie? To już przeczytajcie sobie sami.
Mnie szczególnie stała się bliska Sylwia, bo jej problemy nie są mi obce.
Ta książka nie jest prosta....