Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie ukrywam, że lubię wspomnienia i opowieści dziadków. Taka relacja naocznych świadków zdarzeń pozwala zrozumieć znacznie więcej i znacznie lepiej. W tym przypadku mamy jedną z wielu, a jednak niesamowitą historię zesłania na Sybir widzianą oczami młodego chłopca, który wraz z rodziną został ukarany przez komunistów i sowietów za bycie Polakiem i za ojca policjanta. Wspomnienia są bardzo bliskie „skóry”, bez zbędnych ukwieceń, przez co jeszcze bardziej realne. Przez to, że wydarzenia widzimy z perspektywy młodego chłopaka, cała historia jest atrakcyjna nie tylko dla dorosłych czytelników, ale również młodszych. Po prostu połyka się ją w jeden wieczór, a potem o niej rozmyśla. Żałuję, że w szkole nie miałam takiej lektury.