Krzysztof Bonk

Po przeczytaniu "Srebrnej" byłem nią zachwycony. Intrygujący setting, mnogość postaci oraz sprawnie poprowadzona historia pełna zwrotów akcji przykuła moją uwagę i ze sporymi oczekiwaniami sięgnąłem po kontynuacji historii kilku dzielnych kobiet i ich męskich pomagierów. I nieco, trochę, ociupinkę się zawiodłem. Mamy tu do czynienia z książką dobrą. Tylko i wyłącznie dobrą. Jest to spadek poziomu względem poprzedniczki. Większość elementów, które podobały mi się w pierwszym tomie, tutaj też jest obecna. Mamy konflikty zarówno na wielką i jak i lokalną skalę. Mamy zwroty akcji, będące zwieńczeniem dobrze rozplanowanej wielowątkowej fabuły. Główne postacie wciąż robią robotę w przykuciu mojej uwagi do kolejnych stron. Jedyne czego brakuje, to takiego tąpnięcia. Jakiegoś kluczowego momentu, który kompletnie zmieniałby dotychczasowe postrzeganie historii i mocno setupował kolejne wydarzenia. Jest to trochę pochodna tego, że w sumie przez całą książkę coś się dzieje. Nudy jest mało, bohaterowie raczej rozmawiają w ogniu walki a nie przy spokojnym posiłku. Czyta się sprawnie i przyjemnie. Bohaterów mniej i bardziej dla fabuły ważnych jest tu tyle, że jakby każdy z nich miał milion złotych to mogliby pokryć koszty wyborów prezydenckich organizowanych przez Jacka Sasina. Ponownie główne skrzypce grają Siostry i ma to sens, gdyż są po prostu najciekawsze spośród zaprezentowanej przez autora ferajny. Srebrna ma problemy z tożsamością, Alabaster ma problemy z tożsamością, Kasztan ma problemy z... tożsamością, Czarna ma problemy z również z tożsamością. Hmmm... widać tu pewien wzór. Autorowi udało się jednak na tyle zróżnicować wątki każdej z pań, że czytając nie miałem wrażenia wtórności czy jedzenia odgrzewanego kotleta. W opozycji do raczej dość poważnych wątków Srebrnej czy Czarnej dostajemy także raczej komediową historię, którą można określić jako "Książę Złoty - Redemption". W teorii pasuje ona do reszty fabuły jak Łukasz Szumowski do określenia "dobry minister zdrowia", ale te momenty odprężenia całkiem dobrze komponowały się z walkami na śmierć i życie oraz starożytnymi wyspami. Bardzo też spodobało mi się że niektóre postaci poboczne dostały więcej czasu "antenowego" (Bursztyn ftw). Oczywiście mamy tu też brzydkiego rodzynka w postaci Ekru. Jak na postać dość ważną, która jest obecna na sporej ilości stron, jest żałośnie płaska. Ciężko nazwać ją zbędną, ale jest sporym minusem w porównaniu do pozostałych bohaterów. Podsumowując, czuję się nieco rozczarowany "Złotą". Ale to wciąż książka lepsza niż jakieś 90% które czytałem. Fabuła pędzi jak polski deficyt budżetowy, każdy z głównych wątków jest na swój sposób unikalny i oferuje inną perspektywę na całość wydarzeń na kontynencie Unton. Autor sprawnie buduje też podstawy pod wydarzenia w kolejnych częściach serii. Jestem bardzo ciekaw jak dalej potoczą się losy bohaterów. Która z Sióstr przetrwa? Czy Ruda i Kasztan staną się jednością? Jak znaleźć szminkę, która trzyma się na ustach kilka dni? Nie mogę się doczekać momentu, kiedy poznam odpowiedzi na te pytania.