Jesteśmy społecznością, która kocha książki

ROKITNIK ZWYCZAJNY
Na Wschodzie uważany za ,,cytrynę wschodnią”, na Syberii nosi nazwę ,,oblepicha”. Każdy Sybirak ma ją w swoich zapasach na zimę.
Rokitnik zwyczajny, to prawdziwy skarbiec witamin. Poza wysoką zawartością kwasów tłuszczowych (omega-3, 6 i 9), w owocach rokitnika występuje rzadko spotykany kwas tłuszczowy omega-7 o działaniu utleniającym.
W sklepach zielarskich rokitnik możemy spotkać w dwóch postaciach – oleju rokitnikowego i soku z owoców rokitnika. Picie oleju i soku działa przede wszystkim leczniczo przy schorzeniach, których przebieg zależy od stężenia witaminy C – przeziębieniach, grypie, stanach zapalnych oskrzeli i górnych dróg oddechowych oraz innych narządów.
Wymienione właściwości decydują o kolejnym zastosowaniu owoców lub oleju z rokitnika, które z dużym skutkiem zaleca się przy wypadaniu włosów i łysieniu. Z kolei zawartość witaminy E – chroni organizm przed zmianami zwyrodnieniowymi, skurczami i zakrzepami, a obecność nienasyconych kwasów tłuszczowych przyspiesza gojenie ran, błon śluzowych i wszelkiego rodzaju uszkodzeń i zmian skóry, w tym łuszczycy, grzybicy, trądziku, egzem i liszai. W tradycyjnej medycynie chińskiej i mongolskiej z dużym powodzeniem używano rokitnika do leczenia chorób żołądka, dolegliwości reumatycznych oraz chorób skórnych. Ceniono go również, jako środek przeciwkrwotoczny i przeciwszkorbutowy. Również i dziś poleca się rokitnik na te dolegliwości.
Wyciągi olejowe z owoców są stosowane w leczeniu stanów zapalnych układu pokarmowego i chorobie wrzodowej żołądka oraz dwunastnicy. Wskazane są również w chorobach wywołanych przez wirusy lub bakterie i przy dolegliwościach gośćcowych. Zewnętrznie wyciągi zaleca się stosować w oparzeniach, odleżynach, odmrożeniach, poparzeniach słonecznych, stanach zapalnych skóry. Ich zadaniem jest łagodzenie i pielęgnacja uszkodzonej skóry. Z kolei napary z liści są środkiem dostarczającym sił witalnych, wzmacniającym siły obronne organizmu i wspomagającym odporność.

ROKITNIK ZWYCZAJNY
Na Wschodzie uważany za ,,cytrynę wschodnią”, na Syberii nosi nazwę ,,oblepicha”. Każdy Sybirak ma ją w swoich zapasach na zimę.
Rokitnik zwyczajny, to prawdziwy skarbiec witamin. Poza wysoką zawartością kwasów tłuszczowych (omega-3, 6 i 9), w owocach rokitnika występuje rzadko spotykany kwas tłuszczowy omega-7 o działaniu utleniającym.
W sklepach zielarskich rokitnik możemy spotkać w dwóch postaciach – oleju rokitnikowego i soku z owoców rokitnika. Picie oleju i soku działa przede wszystkim leczniczo przy schorzeniach, których przebieg zależy od stężenia witaminy C – przeziębieniach, grypie, stanach zapalnych oskrzeli i górnych dróg oddechowych oraz innych narządów.
Wymienione właściwości decydują o kolejnym zastosowaniu owoców lub oleju z rokitnika, które z dużym skutkiem zaleca się przy wypadaniu włosów i łysieniu. Z kolei zawartość witaminy E – chroni organizm przed zmianami zwyrodnieniowymi, skurczami i zakrzepami, a obecność nienasyconych kwasów tłuszczowych przyspiesza gojenie ran, błon śluzowych i wszelkiego rodzaju uszkodzeń i zmian skóry, w tym łuszczycy, grzybicy, trądziku, egzem i liszai. W tradycyjnej medycynie chińskiej i mongolskiej z dużym powodzeniem używano rokitnika do leczenia chorób żołądka, dolegliwości reumatycznych oraz chorób skórnych. Ceniono go również, jako środek przeciwkrwotoczny i przeciwszkorbutowy. Również i dziś poleca się rokitnik na te dolegliwości.
Wyciągi olejowe z owoców są stosowane w leczeniu stanów zapalnych układu pokarmowego i chorobie wrzodowej żołądka oraz dwunastnicy. Wskazane są również w chorobach wywołanych przez wirusy lub bakterie i przy dolegliwościach gośćcowych. Zewnętrznie wyciągi zaleca się stosować w oparzeniach, odleżynach, odmrożeniach, poparzeniach słonecznych, stanach zapalnych skóry. Ich zadaniem jest łagodzenie i pielęgnacja uszkodzonej skóry. Z kolei napary z liści są środkiem dostarczającym sił witalnych, wzmacniającym siły obronne organizmu i wspomagającym odporność.

Obecnie posiadamy otwarte Kościoły, a w nich kapłanów gotowych udzielić sakramentu pojednania. Nie należy odkładać trudnych spraw sumienia na ostatnią godzinę, gdyż możemy jej nie dostrzec i umrzeć nieprzygotowani na śmierć. Byłoby to naszą ostateczną klęską i zwycięstwem szatana. Dlatego być w stanie gotowości, to posiadać stan łaski Bożej. Łaska, to posiadanie w sobie światła, mocy, mądrości Bożej. Inaczej mówiąc jest to posiadanie podobieństwa duchowego do Boga – tego, co jest niepowtarzalnym znakiem naszego Boskiego synostwa.

Obecnie posiadamy otwarte Kościoły, a w nich kapłanów gotowych udzielić sakramentu pojednania. Nie należy odkładać trudnych spraw sumienia na ostatnią godzinę, gdyż możemy jej nie dostrzec i umrzeć nieprzygotowani na śmierć. Byłoby to naszą ostateczną klęską i zwycięstwem szatana. Dlatego być w stanie gotowości, to posiadać stan łaski Bożej. Łaska, to posiadanie w sobie światła, mocy, mądrości Bożej. Inaczej mówiąc jest to posiadanie podobieństwa duchowego do Boga – tego, co jest niepowtarzalnym znakiem naszego Boskiego synostwa.

Obecnie posiadamy otwarte Kościoły, a w nich kapłanów gotowych udzielić sakramentu pojednania. Nie należy odkładać trudnych spraw sumienia na ostatnią godzinę, gdyż możemy jej nie dostrzec i umrzeć nieprzygotowani na śmierć. Byłoby to naszą ostateczną klęską i zwycięstwem szatana. Dlatego być w stanie gotowości, to posiadać stan łaski Bożej. Łaska, to posiadanie w sobie światła, mocy, mądrości Bożej. Inaczej mówiąc jest to posiadanie podobieństwa duchowego do Boga – tego, co jest niepowtarzalnym znakiem naszego Boskiego synostwa.