Najnowsze artykuły
Artykuły
Nagroda Nike 2023: Zyta Rudzka laureatkąLubimyCzytać8Artykuły
Wyzwanie czytelnicze Lubimyczytać. Temat na październik 2023Anna Sierant2017Artykuły
Kalendarz wydarzeń literackich: październik 2023Konrad Wrzesiński2Artykuły
Międzynarodowy Dzień Tłumacza – 7 ciekawostek o tłumaczach i tłumaczeniachAnna Sierant92
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Eduard von Keyserling

2
6,4/10
Pisze książki: literatura piękna, utwór dramatyczny (dramat, komedia, tragedia)
Urodzony: 14.05.1855Zmarły: 28.09.1918
Wysoko go sobie cenił Thomas Mann, współcześni porównywali jego wórczość do dokonań Iwana Turgieniewa, Theodora Fontanego bądź Arthura Schnitzlera, najczęściej jednak wiązano jego nazwisko z impresjonistycznym pisarstwem Duńczyka Hermana Banga.(...) Nazywał się Eduard von Keyserling, żył w latach 1855-1918, a wywodził się z hrabiowskiej rodziny właścicieli ziemskich zasiedziałych od pokoleń w Kurlandii...
6,4/10średnia ocena książek autora
5 przeczytało książki autora
2 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraNajnowsze opinie o książkach autora
Dumala Eduard von Keyserling 
6,8

„Dumala” - Eduard von Keyserling
Mini powieść, 160 stron formatu B6. Okładka w stylu romantycznym.
Akcja rozgrywa się na początku XX wieku w Kurlandii. Bohaterami są mieszkańcy i goście dworu szlacheckiego Dumala oraz pastor z żoną i okoliczni mieszkańcy. Życie toczy się bardzo leniwie. Brak większych wydarzeń, powoduje, że mieszkańcy żyją życiem sąsiadów, ich oceną w kontekście panujących zasad i konwenansów. Żyją bardzo blisko siebie, a mimo to, każdy cierpi na osamotnienie.
Są nieszczęśliwi, przywiązani do tradycji i sposobu życia. Zgodę na to odzwierciedla dialog między właścicielem dworu Dumala i pastorem.
„Tutejsi ludzie – ciągnął Werland - są jak pospólstwo, które rzadko bywa w teatrze. Jeżeli raz zapłacili za bilet, to już siedzą w teatrze do końca, chociażby sztukę napisał jakiś tępak, a oni musieliby tylko poziewać i złościć się. Wszyscy tak zresztą robimy.
Tak przecież wypada – wtrącił Werner . – Umieć się nudzić jest przecież w dobrym tonie!”
Opisywany w powieści wszechogarniający chłód, powoduje, że nastrój powieści dodatkowo jest przygnębiający i smutny.