Najnowsze artykuły
- Artykuły„Nowa Fantastyka” świętuje. Premiera jubileuszowego 500. numeru magazynuEwa Cieślik4
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 2LubimyCzytać3
- ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński9
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać14
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Eduard von Keyserling
2
6,4/10
Pisze książki: literatura piękna, utwór dramatyczny (dramat, komedia, tragedia)
Urodzony: 14.05.1855Zmarły: 28.09.1918
Wysoko go sobie cenił Thomas Mann, współcześni porównywali jego wórczość do dokonań Iwana Turgieniewa, Theodora Fontanego bądź Arthura Schnitzlera, najczęściej jednak wiązano jego nazwisko z impresjonistycznym pisarstwem Duńczyka Hermana Banga.(...) Nazywał się Eduard von Keyserling, żył w latach 1855-1918, a wywodził się z hrabiowskiej rodziny właścicieli ziemskich zasiedziałych od pokoleń w Kurlandii...
6,4/10średnia ocena książek autora
6 przeczytało książki autora
3 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Dumala Eduard von Keyserling
6,8
„Dumala” - Eduard von Keyserling
Mini powieść, 160 stron formatu B6. Okładka w stylu romantycznym.
Akcja rozgrywa się na początku XX wieku w Kurlandii. Bohaterami są mieszkańcy i goście dworu szlacheckiego Dumala oraz pastor z żoną i okoliczni mieszkańcy. Życie toczy się bardzo leniwie. Brak większych wydarzeń, powoduje, że mieszkańcy żyją życiem sąsiadów, ich oceną w kontekście panujących zasad i konwenansów. Żyją bardzo blisko siebie, a mimo to, każdy cierpi na osamotnienie.
Są nieszczęśliwi, przywiązani do tradycji i sposobu życia. Zgodę na to odzwierciedla dialog między właścicielem dworu Dumala i pastorem.
„Tutejsi ludzie – ciągnął Werland - są jak pospólstwo, które rzadko bywa w teatrze. Jeżeli raz zapłacili za bilet, to już siedzą w teatrze do końca, chociażby sztukę napisał jakiś tępak, a oni musieliby tylko poziewać i złościć się. Wszyscy tak zresztą robimy.
Tak przecież wypada – wtrącił Werner . – Umieć się nudzić jest przecież w dobrym tonie!”
Opisywany w powieści wszechogarniający chłód, powoduje, że nastrój powieści dodatkowo jest przygnębiający i smutny.