Cytat dnia
Kluczowym wnioskiem jest tutaj to, że środowisko oraz wyczyny rodziców i dziadków wpływają na nas w różny sposób – modyfikując nasz wzrost, ...
Najnowsze artykuły
ArtykułyJesienne Targi Książki – bezpłatne wydarzenie dla czytelników już od 20 do 22 września w Warszawie
1
ArtykułyPoziom czytelnictwa w Polsce: jak wypadamy na tle Europy? Jedna rzecz nas wyróżnia
17
ArtykułyCzytelnicza rewolucja, czyli jak „Szkoła Szpiegów“ zastawiła pułapkę na dzieciaki1
Artykuły„Zmierzch” powraca, a Mickiewicz się zakochuje4
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2023
Podano do stołu. Dlaczego prawie wszystko, co nam dotąd mówiono o jedzeniu, nie jest prawdą
148 czytelników 8 opinii
2023
2015
Podano do stołu. Dlaczego prawie wszystko, co nam dotąd mówiono o jedzeniu, nie jest prawdą Tim Spector 
Bardzo, ale to bardzo sceptycznie podeszłam do tej książki. Mam alergię na wszelkie opisy i recenzje książek, gdzie występują słowa takie jak objawienie, odkrywanie prawdy, obalanie mitów. Z założenia śmierdzi mi to altmedem, teoriami spiskowymi i tanią propagandą. W tym przypadku jednak nie żałuję sięgnięcia po tę książkę.
Nie jestem dietetykiem ani biologiem, więc ciężko mi stwierdzić, czy to co zostało napisane jest prawdą, czy też stanowi jakąś manipulację. Opierając się na bibliografii, która była dość różnorodna, choć mogłaby być bogatsza - co jakiś czas zdarzały się informacje bez odwołania do źródła. Powtarza się też dość często kilka tych samych wydawnictw, co też może być takim małym znakiem zapytania i ostrzeżeniem przed stronniczością.
Obalania mitów i jakiś rewolucyjnych opinii to w tej książce nie znalazłam. W skrócie można powiedzieć, że mamy przesrane i nic nie wiemy o żywności, a mądrości naszych babć co do diety zaczynają mieć podstawy naukowe. Naprawdę, żadna z przedstawionych informacji nie była jakaś super odkrywcza, o wszystkich teoriach słyszałam.
Poziom argumentacji czasami był słaby. Oczekiwałam trochę lepszej merytoryczności, większej ilości twardych danych, a dostałam typową anglosaską literaturę popularnonaukową. Dla mnie za mało naukowa, za bardzo popularna, ale czytało się ją dobrze. Nie nudziłam się podczas lektury, a wręcz była wciągająca. Autor ładnie prowadził narrację i opowieść.
Jednakowo odmienni. Dlaczego możemy zmieniać swoje geny Tim Spector 
Praca popularnonaukowa, jak zwykle w tej serii bardzo interesująca, a przy tym – to już mniej oczywiste – zaskakująco przystępna dla szerszej publiczności. Autor jest profesorem epidemiologii genetycznej, opisuje tu przede wszystkim swoje prace nad rejestrem bliźniąt jednojajowych.
W pierwszej chwili można odnieść wrażenie, że główna myśl książki gubi się w gąszczu anegdotycznie opisanych życiorysów osób uwzględnionych w badaniu. Uczonych interesowały w zasadzie wszystkie aspekty ich biografii: choroby, orientacja seksualna, skłonność do wahań nastroju, inteligencja czy wybrana ścieżka życiowa.
Jednak najprościej ujęty klucz do tej mnogości przykładów czytelnik dostaje już w tytule: skupiając się na oczywistych podobieństwach bliźniąt jednojajowych, pomijamy to, co właśnie w ich przypadku widać najmocniej czyli fundamentalną unikalność każdego człowieka. W sytuacji wspólnie odziedziczonego DNA, a zazwyczaj również podobnego środowiska wychowawczego, te różnice – w tak wielu aspektach ludzkiego funkcjonowania – stają się cennym materiałem dla badaczy stawiających stare pytanie o to, czy człowiek jest „sobą” z urodzenia czy też czekającą na zapisanie tabula rasa. Jeżeli dobrze rozumiem, autor skłania się do opinii podzielanej przez wiele matek wielodzietnych: jesteśmy odmienni już u swoich najwcześniejszych początków, a dalsze losy tylko ten stan potęgują.
Książka prof. Spectora jest nowa (oryginał z 2012 r.) i pozwala czytelnikom, którzy tak jak ja nie mają nic wspólnego zawodowo z biologią, zetknąć się przynajmniej powierzchownie z gorącym tematem epigenetyki.
