Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Silnie rozczarowująca pozycja. Pomimo, że zawiera wszystkie najbardziej podstawowe, niemal encyklopedyczne, informacje dotyczące autyzmu i zespołu Aspergera, a w dodatku momentami pojawia się niemal "ludzki" ton (np. "Dzieci z całościowymi zaburzeniami rozwojowymi, niestety, najczęściej tego nie potrafią"),to jednak nie jest ona niczym więcej niż bardziej kolorową i troszkę przyjaźniej napisaną Wikipedią. Już pal licho, że wiele pojęć nie jest wyjaśnionych (np. wśród sposobów na poradzenie sobie z negatywnymi emocjami wymieniony jest "termometr uczuć", ale co to jest i na czym to polega musiałbym to wyguglować - szczęśliwie nie jest mi to do niczego potrzebne, więc sobie podarowałem),ale już szczytem wszystkiego jest następująca rada, która nawet została wyróżniona ramką (przytaczam ją w całości): "Nauczmy dziecko radzenia sobie ze stresem, proponując mu kilka prostych strategii działania." Jakich? Pewnie powie mi wujek Google. Ale skoro i tak mam sięgać po konkrety do darmowego internetu, to nagle okazuje się, że omawiana książeczka (za którą trzeba przecież, niewiele to niewiele, ale jednak zapłacić) jest całkowicie zbędna. I te ciągłe "Przerwy na reklamę": "O mózgu i jego funkcjach czytaj w książkach: ...", "O ćwiczeniu pamięci czytaj w książkach: ...", oczywiście wyłącznie jednego wydawcy... Druga gwiazdka jest za podkreślone dwukrotnie w treści całego tekstu stwierdzenie, że "to nie dziecko 'austystyczne' lub 'autystyk', ale przede wszystkim DZIECKO, które ma autyzm", i że najbardziej potrzebuje ono - jak każde dziecko - bezwarunkowej miłości. Truizm i oczywistość? No pewnie, że tak. Ale mimo to warto to co jakiś czas przypominać.