Witold Kiejrys

Dziwna książka o wyławianiu siebie z siebie jako początek cyklu o uwikłaniu, jego następstwach i skutkach. Pełna sentymentu opowieść o latach dzieciństwa mocno osadzona w realiach dnia dzisiejszego. Książka o próbie odszukania w sobie i swoim życiu jądra, które stanowiłoby zaczyn narodzin zła, jakkolwiek by go nie ważyć, ale też barwna opowieść o latach powojennych widzianych oczami wzrastającego dziecka, aż po wiek młodzieńczy. Wreszcie rozmowa z ojcem, którego brak tak bardzo zaważył na życiu młodego człowieka. – Paradoksalnie, wielu czytelników w książce tej może odnaleźć siebie, pobudzając pamięć i wspomnienia do refleksji, nie tylko nad sobą, ale i nad życiem w rozumieniu uniwersalnym. Mocna rzecz. Tyle, że chyba jej nie ogarnęłam choćby połowicznie. Niewątpliwie wolę Mrożka. Sławomia Mrożka. Na śniadanie, obiad i podwieczorek ("kolację oddam wrogowi"). Mrożka, nawet z jego absurdalnym poczuciem humoru ogarnę. Zielonego karpia - nołp. Może dlatego, że nie mogę się doczekać, by zatańczyć na grobie własnego Biologicznego. Z dziką radością, że ziemia odetchnęła - kolejny zły człowiek skryty hałdami pyłu i piasku leży ukryty głęboko. 😈🤢😩