Tomasz Ściężor

Absterget Deus omnem lacrimam ab oculis eorum - "Apokalipsa wg św. Jana" (21,4) Tomiszcze nie tylko dla koneserów gatunku. Dzieło wyższego lotu, aniżeli najśmielsze przewidywania twórców hard s-f sprzed lat. Nie wiadomo, czy jest sens recenzować lub zamieszczać jakiekolwiek opinie w temacie tej pozycji. Wszak odbiorca obcuje z materią na miarę hymnów o piłkarzu kompletnym czy kobietach bez wad. Czego może spodziewać się cierpliwy Czytelnik po twórczym nakładzie prac Tomasza Ściężora (tytuł autora nie jest pomijalnie mały)? Oczywiście, pewnej narzuconej konwencjami cykliczności zdarzeń, zjawisk, mniej spodziewanych historii, a nawet długo oczekiwanych znajomych, jacy dali o sobie znać już wcześniej. Poza tym, ścierają się nie tylko pojęcia mniej lub bardziej parlamentarne, ale uniwersalia od wieków jątrzące narody, znać spory przecinające się na wszechświatów krańcach. Strach cieniem kładzie się, gdzie indziej radość i wiwat ścieże podwaliny nowej cywilizacji. Narastająca mnogość akcji wymaga wytrwałości w tej lekturze. Czas nie jedno ma imię, bywa sprzymierzeńcem i przeciwnikiem, niby kapryśna aura. Zaś niedociągnięć czy braków, pewnie mniej niż dokładnych rozkładów jazdy dla latających talerzy. Zawsze można przymrużyć oczy.