Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ehh kolejne wspomnienia Niemca walczącego o Poznań. Fajnie, ze je wydano, to kolejna porcja wiedzy o tym jak wyglądała wtedy wojna, walka, uzbrojenie i sposoby walki. To dobrze i fajnie, że książka taka się ukazała. Co drażni to fakt nieprzepracowania przez autora lekcji nazizmu. To wieczne i nieodgadnione zdziwienie, że Niemców można nie lubić. Wszystko napisane tak by odnieść wrażenie, że autor jest kolejnym młodzieniaszkiem powołanym pod broń czy wręcz dosłownie złapanym w pułapkę wojska, przez przypadek z braku ludzi. Tak nie jest. Autor, co raz mu się wymsknęło, to stary weteran walk z partyzantami w Rosji i Jugosławii czyli mówiąc wprost osobnik który dokonywał brutalnych pacyfikacji wsi, mordowania kobiet i dzieci etc. Stosunek do Rosjan, to jak ich określa, jakim językiem pokazuje z kolei, że autor chłonął nazistowską propagandę jak gąbka wodę. Te ciągłe wstawki tak drażnią, że w gruncie rzeczy obniżają moją ocenę tych całkiem dobrych , choć bardzo krótkich, wspomnień.