Pamiętnik ze starego domu

Bardzo ciekawa książka o życiu i problemach zwykłych ludzi życzliwości i przyjaźni tajemnicy II wojny światowej wszystko to zawarte w tych 3 książkach naprawdę poleca .

Bardzo ciekawa książka o życiu i problemach zwykłych ludzi życzliwości i przyjaźni tajemnicy II wojny światowej wszystko to zawarte w tych 3 książkach naprawdę poleca .

Książka jest trzecim tomem serii "Stary dom" autorki. Alicja w starym rodzinnym domu w Pniewie wiedzie szczęśliwe życie u boku Adama i wszystko zaczyna być na właściwej drodze. Spokój tej sielanki zakłóca Joanna, żona Adama, która za wszelką cenę chce odzyskać córkę. Książka na tym tomie się kończy. Jeśli chcecie wiedzieć jak czytajcie, polecam.

Książka jest trzecim tomem serii "Stary dom" autorki. Alicja w starym rodzinnym domu w Pniewie wiedzie szczęśliwe życie u boku Adama i wszystko zaczyna być na właściwej drodze. Spokój tej sielanki zakłóca Joanna, żona Adama, która za wszelką cenę chce odzyskać córkę. Książka na tym tomie się kończy. Jeśli chcecie wiedzieć jak czytajcie, polecam.

Jest to najdłuższa cześć z całej serii. W tej części mamy zakłócenie rodzinnego życia Alicji i Adama przez Joanne. Czy Joanna zniszczy ich szczęście czy zrozumie swoje postępowanie? Alicja jest również atakowana przez swoją siostrę o sprawy spadku po ojcu. Ja to się zakończy? Zarówno Alicja jak i Jonas stoją przed decyzją czy ujawniać odnalezione dokumenty z obozu Stutthof tłumaczone przez Jana i Elizabeth. A do tego dochodzą problemy z Dorotą, która zaczyna brać coraz więcej projektów i tego samego wymaga od Alicji. Czy ta przyjaźń może się zakończyć? Tyle problemów i tyle pytań w życiu Alicji odpowiedzi możemy szukać w ostatniej części serii. Książka mi się podała, chociaż uważam, że jest troszkę za długa. Nawet przeżyłam pewne załamanie (na stronie 403),kiedy to wszyscy mówili Alicji, że jest nie szczęśliwa i doszło jeszcze do tego ta bliskość. A popłakałam się przy liście Ellas Bieler, która dziękowała Alicji (strona 413). Zachęcam do przeczytania tej pozycji.

Jest to najdłuższa cześć z całej serii. W tej części mamy zakłócenie rodzinnego życia Alicji i Adama przez Joanne. Czy Joanna zniszczy ich szczęście czy zrozumie swoje postępowanie? Alicja jest również atakowana przez swoją siostrę o sprawy spadku po ojcu. Ja to się zakończy? Zarówno Alicja jak i Jonas stoją przed decyzją czy ujawniać odnalezione dokumenty z obozu Stutthof...

Okładka pasuje do całej trylogii. Dominuje w niej zieleń i fiolet, tak jak w poprzednich tomach, tak jak i kobieta, pozująca na środku. W dotyku jest matowa, z wytłuszczeniami. Posiada skrzydełka, które chronią przed uszkodzeniami mechanicznymi, zagięciami. Na jednym z nich przeczytacie kilka słów o autorce, a na drugiej tom pierwszy i drugi z serii Stary dom. Stronice są kremowe, czcionka wystarczająca dla oka. Podzielona została na rozdziały i w nich na podrozdziały.

Bardzo się cieszę, że po raz kolejny mogłam zmierzyć się z twórczością pisarki. Sięgam po jej tytuły w ciemno, gdyż wiem, że się nie zawiodę. Wiem, że dostanę świetną historię, która będzie prawdziwa, życiowa, mimo iż bohaterowie są nieistniejący, to jestem przekonana, że bardzo zbliżonych możemy spotkać na ulicy. Nie zawiodłam się do tej pory, a większość książek za mną, jeśli mam zaległe dwie, to raczej nie więcej. Ta seria jest ogólnie nieco słabsza od tych nowszych serii, ale i tak był ww ostatnim tomie postęp, bo główna bohaterka, Alicja nie irytowała mnie tak jak zwykle. Polecam, bo zawsze coś wyciągnięcie z jej lektur.

Alicja znowu miała nie lada wyzwanie, by ułożyć życie odpowiednio, musiała mierzyć się z trudnymi wydarzeniami, nie mogła odpuścić... Za ten upór biję brawa. Było kilka decyzji, postępowań, które mnie mroziły, ale było ich niewiele, więc uznaje, że poszła po rozum do głowy i dlatego mnie aż tak nie irytowała. :)
Były postacie, które znam, które sprawiały, że się uśmiechałam. Były też takie osoby, które myślałam, że będę gonić z widłami lub z patelnią.

Autorka pokusiła się o taki splot wydarzeń, że głowa mała. Ciągle coś się działo, że aż żal mi było co po niektórych... Jednak dzięki temu akcja ma odpowiednie tempo i nie sposób się nudzić. Wiele tajemnic jest w Pniewie zamkniętych, tak jak i w ludziach. Czy oni zasługują na kolejną szansę zaufania? Czy zrozumieją, że ich zachowanie nie jest odpowiednie? Co więcej, pisarka oprócz barwnych opisów zaskoczyła i ujęła mnie pociągniętym wątkiem wojennym, a mianowicie, ratowaniem maleńkich dzieci przed śmiercią i byciem królikiem doświadczalnym. Odkrywanie przeszłości przez Alicję i Jonasa. Nie było to dla nich łatwe, dla nas, czytelników również nie, ale jednocześnie jest niesamowicie odważne i piękne. Odnajdywanie korzeni... prawdy...

Cieszę się, że miałam okazję skończyć te serię, zmierzyć się z trudnościami, z jakimi mierzyły się postacie. Że mogłam trzymać kciuki za bohaterów i ich koleje losu. Że mogłam obserwować ich poczynania. I jest jeszcze wątek pamiętnika dziadka głównej bohaterki, ale i jej własny, pełen ważnych. krótkich zdań. Podsumowując uważam, że jest to naprawdę dobre zwieńczenie trylogii. Cieszę się, że po raz kolejny autorka przedstawiła obraz sielankowej wsi, która aż roi się od tajemnic... Jestem zadowolona, mimo iż to słabsza seria autorki od pozostałych przynajmniej w moich odczuciach.

Okładka pasuje do całej trylogii. Dominuje w niej zieleń i fiolet, tak jak w poprzednich tomach, tak jak i kobieta, pozująca na środku. W dotyku jest matowa, z wytłuszczeniami. Posiada skrzydełka, które chronią przed uszkodzeniami mechanicznymi, zagięciami. Na jednym z nich przeczytacie kilka słów o autorce, a na drugiej tom pierwszy i drugi z serii Stary dom. Stronice są...

Tajemnice, dużo emocji oraz stary dom. Fabuła książki wciąga od pierwszych stron. Idealnie połączenie teraźniejszości z zapiskami dotyczącymi lat z II wojny światowej i osób które jej doświadczyły. Autorka idealnie połączyła "dwa światy" i powstała ciekawa fabuła. Całe seria na podobnym poziomie.

Tajemnice, dużo emocji oraz stary dom. Fabuła książki wciąga od pierwszych stron. Idealnie połączenie teraźniejszości z zapiskami dotyczącymi lat z II wojny światowej i osób które jej doświadczyły. Autorka idealnie połączyła "dwa światy" i powstała ciekawa fabuła. Całe seria na podobnym poziomie.

Siedząc w samolocie chciałam przeczytać coś miłego i po okładce wybrałam książkę Ilony Gołębiewskiej. Po przeczytaniu i wejściu na LC okazało się, że to trzeci tom opowiadający o Alicji. Ale książka jest tak dobrze napisana, że nie trzeba wiedzieć co było wcześniej bo jest jak całość. Są przypomnienia co było jakiś czas temu i nie przeszkadzało mi, że nie wiedziałam co było wcześniej.

Historia opowiada losy Alicji, która mieszka w starym domu rodzinnym z adoptowanym synkiem Michałkiem, z narzeczonym Adamem i jego córką Rozalką. To rodzina po przejściach, ona wcześniej rozwódka, on w separacji, ale ich byli są cały czas gdzieś obok i nie dają im możliwości życia w szczęściu.

W książce jest kilka fabuł, ale nie będę pisać o wszystkich bo to za dużo. Bo jest i firma "Wrzosowisko" i odnaleziona siostra Ewa i jej problemy i mężczyźni.

Ważna jest jedna rzecz, która tak naprawdę najbardziej rozwija się w tym tomie.

Mianowicie pamiętnik dziadka Alicji, który przeżył obóz zagłady. Jego pamiętnik, zapiski i tajemnicze dokumenty zakopane pod jabłonią. To tak kryje się najważniejszy skarb. Papiery pokazujące, że dziadek i żona niemieckiego oficera Elizabeth ratowali małe dzieci z obozu. Są tam podrobione papiery aktów urodzenia i inne rzeczy.

Alicja i wnuk Elisabeth Jonas długo zastanawiali się co z tym zrobić i postanowili pójść do fundacji. Ale czy uda im się czegoś dokonać, czy to co posiadają ma jakąś wartość jeszcze? Na te pytania autorka powoli odpowiada i wciąga nas w świat rodziny i miłości.

Ten wątek jest najlepszy w tej książce, zwłaszcza dla kogoś kto lubi historię.

Jest jeden piękny cytat, który jest wartościowy.

"Największym prezentem, jaki można podarować drugiemu człowiekowi jest obecność. Wystarczy, że jesteś. Nic więcej się nie liczy. Nic więcej nie musisz. To, że jesteś, jest twoim największym podarunkiem dla innych. Bez ciebie nic nie byłoby takie samo."

Siedząc w samolocie chciałam przeczytać coś miłego i po okładce wybrałam książkę Ilony Gołębiewskiej. Po przeczytaniu i wejściu na LC okazało się, że to trzeci tom opowiadający o Alicji. Ale książka jest tak dobrze napisana, że nie trzeba wiedzieć co było wcześniej bo jest jak całość. Są przypomnienia co było jakiś czas temu i nie przeszkadzało mi, że nie wiedziałam co było...

Nareszcie, szczęśliwe zakończenie!

Życie Alicji coraz bardziej się gmatwa - między nią a Adamem zaczyna się psuć za sprawą jego żony, która nagle decyduje się walczyć o prawa do córki, którą do tej pory się wcale nie interesowała. Siostra Alicji, Ewa, zupełnie nieoczekiwanie pokazuje swoje drugie oblicze, nieoczekiwanie stawiając Alicję w trudnej sytuacji... Do tego jeszcze sprawa dokumentów, tłumaczonych przed laty przez jej dziadka i Alicja zaczyna zupełnie się gubić w gąszczu kłopotów i swoich własnych emocji. Kto wyciągnie do niej pomocną dłoń?

Ostatnia część serii nie szczędzi nam emocji, nowych, nieoczekiwanych wydarzeń, jak i starych, nierozwiązanych problemów. Przyznam szczerze, że dla mnie osobiście stało się to troszkę nużące, szczególnie pod koniec opowieści. Nie mogę powiedzieć, żeby było nudno, ale najzwyczajniej w świecie to wszystko, co się działo negatywnego, stawało się coraz bardziej przytłaczające. Jestem zwolenniczką szczerej rozmowy i uważam, że wielu niepotrzebnych sytuacji można uniknąć po prostu szczerze rozmawiając - szczególnie w związku. Tutaj tego zabrakło - zarówno jedna, jak i druga strona milczała, otaczając się kokonem poczucia braku zrozumienia i tłumionej złości, a ja jako czytelniczka zaczęłam w końcu liczyć strony pozostałe do tylnej okładki, zupełnie zniechęcona.

Obiektywnie patrząc, ogólne odczucia wobec całe serii mam pozytywne - jedynie właśnie ta ostatnia część mogłaby być mniej problematyczna, bo właśnie ona zostawiła po sobie poczucie zniechęcenia do postawy bohaterów.

Nareszcie, szczęśliwe zakończenie!

Życie Alicji coraz bardziej się gmatwa - między nią a Adamem zaczyna się psuć za sprawą jego żony, która nagle decyduje się walczyć o prawa do córki, którą do tej pory się wcale nie interesowała. Siostra Alicji, Ewa, zupełnie nieoczekiwanie pokazuje swoje drugie oblicze, nieoczekiwanie stawiając Alicję w trudnej sytuacji... Do tego...

Z przyjemnością przeczytałam wszystkie 3 tomy. Dużo bohaterów, dużo się działo .Polecam

Z przyjemnością przeczytałam wszystkie 3 tomy. Dużo bohaterów, dużo się działo .Polecam

Trzeci i ostatni już tom cyklu o starym domu. Z wielką ulgą odłożyłam tę książkę i cieszę się, że to już koniec tej historii.
Drugi i trzeci tom w porównaniu z pierwszym wypadają bardzo słabo.
Trzeci tom ratuje jedynie wątek historyczny i odkrywanie tajemnic z przeszłości. Byłam ciekawa jak zostanie on rozwiązany. Przyznam, że bardzo mnie wzruszył.
Poza tym akcja dalej jest trochę naciągana, jakby autorka nie miała na nią pomysłu. Drażniły mnie liczne powtórzenia i zbyt pobieżne traktowanie problemów bohaterów. Wszystko łatwo im przychodzi i w mig rozwiązują się ich problemy.
Dużym minusem jest też jednowymiarowa kreacja postaci i zbyt "cukierkowe" ukazanie rzeczywistości. Czasem miałam dość tych wszystkich "ochów" i "achów". Niestety przemyślenia i rozważania autorki, których nie brakuje w powieści są często truizmami i tak naprawdę nie odkrywają nic nowego. Miałam wrażenie, że autorka zebrała różne cytaty i myśli i wplotła je w powieść.

Trzeci i ostatni już tom cyklu o starym domu. Z wielką ulgą odłożyłam tę książkę i cieszę się, że to już koniec tej historii.
Drugi i trzeci tom w porównaniu z pierwszym wypadają bardzo słabo.
Trzeci tom ratuje jedynie wątek historyczny i odkrywanie tajemnic z przeszłości. Byłam ciekawa jak zostanie on rozwiązany. Przyznam, że bardzo mnie wzruszył.
Poza tym akcja...

Mieszane mam uczucia, moze dlatego ze nie czytałam poprzednich części, chociaż można się odnaleźc w akcji. Z jednej strony momentami bardzo wzruszająca powieść, kilka łez wylałam, a momentami taka pospolita i przedłużająca się, Muszę spróbować jeszcze jakieś inne pozycje tej autorki bo nie mam zdania....

Mieszane mam uczucia, moze dlatego ze nie czytałam poprzednich części, chociaż można się odnaleźc w akcji. Z jednej strony momentami bardzo wzruszająca powieść, kilka łez wylałam, a momentami taka pospolita i przedłużająca się, Muszę spróbować jeszcze jakieś inne pozycje tej autorki bo nie mam zdania....