Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niezła, czyta się bardzo szybko.
Ciekawe, że nigdzie w internecie nie widzę dyskusji o nawiązaniu do Prokopa i Wellman.

Niezła, czyta się bardzo szybko.
Ciekawe, że nigdzie w internecie nie widzę dyskusji o nawiązaniu do Prokopa i Wellman.

Jest na pewno coś w tych opowiadaniach - szczerość i prostota, a przy tym magia i finezja. Jednakże klimat pobrzmiewający z większości opowiadań ostatecznie nuży, a zawiłe w swojej przyziemności losy bohaterów lekko irytują. Moja rada: dawkować powoli.

Jest na pewno coś w tych opowiadaniach - szczerość i prostota, a przy tym magia i finezja. Jednakże klimat pobrzmiewający z większości opowiadań ostatecznie nuży, a zawiłe w swojej przyziemności losy bohaterów lekko irytują. Moja rada: dawkować powoli.

Zmarnowany potencjał. Chodzenie po ambasadach? Seriously?

Zmarnowany potencjał. Chodzenie po ambasadach? Seriously?

To moje pierwsze spotkanie z Vieweghem, ale z pewnością nie ostatnie. Rewelacyjny sposób narracji, świeży, oryginalny, a przy tym lekki i przyjemny. Fabuła też co najmniej niezła. Podejmuje kilka tematów cięższych i skłania do zadumy.

Bardzo polecam!

To moje pierwsze spotkanie z Vieweghem, ale z pewnością nie ostatnie. Rewelacyjny sposób narracji, świeży, oryginalny, a przy tym lekki i przyjemny. Fabuła też co najmniej niezła. Podejmuje kilka tematów cięższych i skłania do zadumy.

Bardzo polecam!

Nie jest to bynajmniej wyłącznie "podręcznik podrywacza".Nie jest to również pean na rzecz społeczności 'pick up artists', nie jest to ich krytyka. Odnaleźć tu można historię mężczyzny, który zatacza swoiste koło, ale owa droga do punktu wyjścia jest co najmniej tak samo ważna, jak i finalny cel.
Panom polecam przeczytać co najmniej 2-krotnie, ponieważ podczas pierwszej lektury historie Straussa mogą nieco rozchybotać męską percepcję... ;)

Nie jest to bynajmniej wyłącznie "podręcznik podrywacza".Nie jest to również pean na rzecz społeczności 'pick up artists', nie jest to ich krytyka. Odnaleźć tu można historię mężczyzny, który zatacza swoiste koło, ale owa droga do punktu wyjścia jest co najmniej tak samo ważna, jak i finalny cel.
Panom polecam przeczytać co najmniej 2-krotnie, ponieważ podczas pierwszej...

Niesamowicie rozwlekła, szybko gubi swój początkowy, absolutnie unikalny klimat, grzęznąc w mule braku pomysłów i wymuszonych opisów.

Niesamowicie rozwlekła, szybko gubi swój początkowy, absolutnie unikalny klimat, grzęznąc w mule braku pomysłów i wymuszonych opisów.

Wierni kibice United nie dowiedzą się wielu nie znanych wcześniej publicznie faktów, nie ma tu kontrowersji czy skandalu... Jest to zgrabna historia 20 lat Ryana w United z szeregiem peanów autorstwa byłych kolegów z szatni.

Wierni kibice United nie dowiedzą się wielu nie znanych wcześniej publicznie faktów, nie ma tu kontrowersji czy skandalu... Jest to zgrabna historia 20 lat Ryana w United z szeregiem peanów autorstwa byłych kolegów z szatni.

Książka pozostawiająca niedosyt. Ciekawa postać głównego bohatera, nieprzeciętnie zapowiadająca się intryga to za mało, moim zdaniem, by ocenić Łowców Głów lepiej. Nesbo poszedł w kierunku bardzo wartkiej akcji, co jakiś czas balansując na granicy wiargodności (pisze o tym ktoś z wcześniejszych recenzentów), po macoszemu zaś traktuje to, co akcją nie jest. Stąd poczucie niedosytu, bo książkę bardzo łatwo połknąć, ale nie ma problemu również z jej wymazaniem z pamięci tuż po odłożeniu jej na półkę.

Książka pozostawiająca niedosyt. Ciekawa postać głównego bohatera, nieprzeciętnie zapowiadająca się intryga to za mało, moim zdaniem, by ocenić Łowców Głów lepiej. Nesbo poszedł w kierunku bardzo wartkiej akcji, co jakiś czas balansując na granicy wiargodności (pisze o tym ktoś z wcześniejszych recenzentów), po macoszemu zaś traktuje to, co akcją nie jest. Stąd poczucie...