Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciężko jednoznacznie wypowiedzieć się o tej książce: z jednej strony mamy infantylną komedię romantyczną z jeszcze banalniejszym zakończeniem, z drugiej wnikliwy obraz człowieka powoli wychodzącego z depresji, ze wszystkimi jego rytuałami i lękami. Pisana banalnym i naiwnym językiem, z typowo amerykańskim nadęciem sportowym, ale z plejadą świetnych postaci drugoplanowych. Przyjemna, urocza i przewidywalna historia z jednoczesnym ukazaniem do cna prawdziwych, porozstaniowych dylematów. Bo któż z nas nie mawiał po nieoczekiwanych rozstaniach: jak tylko schudnę/przytyję, zainteresuję się etymologią konstelacji Kasjopei/historią/motoryzacją, z gbura zostanę romantykiem to wtedy ta nieroztropna połówka migiem powróci. Tylko nasz bohater poszedł o krok dalej, uczynił z tych wymagań epicentrum swojego życia na lata.
Mnie historia Pata nie porwała, ale też nie oczekiwałam arcydzieła. Jako dobre czytadło na niedzielne popołudnie spełniło swoją funkcję, niestety zostanie równie szybko zapomniane jak szybko zostało przeczytane.

Ciężko jednoznacznie wypowiedzieć się o tej książce: z jednej strony mamy infantylną komedię romantyczną z jeszcze banalniejszym zakończeniem, z drugiej wnikliwy obraz człowieka powoli wychodzącego z depresji, ze wszystkimi jego rytuałami i lękami. Pisana banalnym i naiwnym językiem, z typowo amerykańskim nadęciem sportowym, ale z plejadą świetnych postaci drugoplanowych....

„Potem” jest trzecią przeczytaną przeze mnie pozycją autorstwa Guillaume Musso i zapewne nie ostatnią. Autor świetnie potrafi łączyć elementy szarej rzeczywistości i problemów codzienności z elementami magii, religijności. Robi to w sposób nie nachalny, niewywołujący u pragmatyków czy ateistów zgrzytania zębami ze złości. Mnie osobiście jego powieści podnoszą na duchu, wywołują uśmiech, pokazują jak niewiele trzeba, żeby stać się lepszym człowiekiem. Tylko żeby było to tak proste jak na kartach powieści…

Co do samej treści, stanowczo odradzam czytanie wszelakich streszczeń, czy to z tyłu książki czy nawet zawartych tutaj, bo zdradzają praktycznie całą fabułę. Ja popełniłam ten błąd i niestety odebrałam sobie dużą część przyjemności z poznawania dalszych losów bohaterów, bo zawczasu zostałam nimi obdarzona. A element zaskoczenia, mniej lub bardziej skuteczny, jest elementarną częścią twórczości Musso.

Co prawda, przy czytaniu kolejnych jego powieści, można dostrzec pewne utarte schematy czy motywy kreowania postaci, ale nie są one irytujące. Autor ma dar obdarowywania czytelników dość banalnymi historiami, ale podanymi z dużym kunsztem, wyczuciem i lekkością. W prostych słowach mówi o rzeczach ważnych: przemijaniu, rodzinie, potrzebie bliskości, czyli o wszystkim, co łatwo można zgubić w konsumpcyjnym pędzie codzienności.

Reasumując: polecam, a już szczególnie teraz, bo patrząc na szarość za oknem, każde pozytywna i wywołująca uśmiech lektura jest mile widziana.

„Potem” jest trzecią przeczytaną przeze mnie pozycją autorstwa Guillaume Musso i zapewne nie ostatnią. Autor świetnie potrafi łączyć elementy szarej rzeczywistości i problemów codzienności z elementami magii, religijności. Robi to w sposób nie nachalny, niewywołujący u pragmatyków czy ateistów zgrzytania zębami ze złości. Mnie osobiście jego powieści podnoszą na duchu,...