Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Uwielbiam całą serię, mogę czytać non stop kolor.

Uwielbiam całą serię, mogę czytać non stop kolor.

Wbrew powszechnej opinii, uważam tę książkę za szalenie... denerwującą. Jestem tak skonstruowanym człowiekiem, że przeczytam każdą książkę. Będę się męczyć, zwijać, kląć, ale przeczytam. Przyznam szczerze, że na książce Terakowskiej wymiękłam. I tu nawet nie chodzi o pomysł na fabułę (który swoją drogą był nawet nawet). Powaliła mnie w tej książce niebotyczna głupota wszystkich bohaterek. Od babki na Złotku kończąc. Jedynym sensownym człowiekiem był ojciec. Główna bohaterka, której nawet nie obeszło to że została zgwałcona. Matka kradnąca perfumy. I wisienka na torcie- babka, która kazała sprzedać koncertowy fortepian. Dużo się tych "skarbów" nazbierało, ale rzuciłam książką o ścianę, kiedy była retrospekcja o tym, jak matka dziewczyny złamała rękę swojemu mężowi. Naprawdę mnie to zdenerwowało, mimo, iż to tylko fikcja literacka. Nie podzielam opinii, że to taka życiowa książka, która daje do myślenia, skłania do refleksji, bla bla bla. Jedyną refleksją jaka mnie podczas czytania nawiedziła, było to, że nie warto mieć marzeń, rzeczywistość jest szara i nie ma szans na cień koloru, a po Ziemi chodzą prawdziwi kretyni.

Najsmutniejsze w tej historii jest to, że wyżej opisani ludzie naprawdę chodzą po Ziemi i nawet nie ma szans na nagrodę Darwina, czy nawet wyróżnienie.

Wbrew powszechnej opinii, uważam tę książkę za szalenie... denerwującą. Jestem tak skonstruowanym człowiekiem, że przeczytam każdą książkę. Będę się męczyć, zwijać, kląć, ale przeczytam. Przyznam szczerze, że na książce Terakowskiej wymiękłam. I tu nawet nie chodzi o pomysł na fabułę (który swoją drogą był nawet nawet). Powaliła mnie w tej książce niebotyczna głupota...