Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedna z gorszych pozycji dla nastolatek. Po pierwsze - okropni bohaterowie. Po drugie - wcisnięte na siłę wartości edukacyjne. Po trzecie - mierne odwzorowanie realiów (och!!! Naklejki z Hanny Montany!). Po czwarte - przewidywalna fabuła. Gusta są różne, to prawda ale... Ludzie, po co ja to kupiłam ;-;? ?Okładka fajna. Do wydania nic nie mam.

Jedna z gorszych pozycji dla nastolatek. Po pierwsze - okropni bohaterowie. Po drugie - wcisnięte na siłę wartości edukacyjne. Po trzecie - mierne odwzorowanie realiów (och!!! Naklejki z Hanny Montany!). Po czwarte - przewidywalna fabuła. Gusta są różne, to prawda ale... Ludzie, po co ja to kupiłam ;-;? ?Okładka fajna. Do wydania nic nie mam.

Gdzie tu sens? Odpowiedzi prawdopodobnie nigdy się nie doczekam. Zmierzch oceniłam nisko, bo patrzyłam na niego przez pryzmat romansu z elementami fantastyki. Pod tym względem niczym się nie wyróżnia - ot, słabej jakości czytadło. Naszła mnie więc myśl: jakim cudem taka książka zdobyła równie piorunującą popularność? Okropni bohaterowie, w tym główna bohaterka, która zatrzymała się na poziomie gumki do włosów i szczątkowa fabuła sprowadzająca się do okrzyków: "Jak ja go kocham!". Zmierzch równocześnie wyśmiewa wizerunek wampirów (o, jeny...) i w pewnej chwili myślałam, że to wszystko jakaś parodia, satyra, może autorka chciała powyśmiewać się z szarych (różowych? niebieskich? czarnych?) mas dziewoj łaknących mrocznej miłości, czy cuś. A chwilę później Bardzo Poważny Fragment O Miłości. Nie wyrobię.

Gdzie tu sens? Odpowiedzi prawdopodobnie nigdy się nie doczekam. Zmierzch oceniłam nisko, bo patrzyłam na niego przez pryzmat romansu z elementami fantastyki. Pod tym względem niczym się nie wyróżnia - ot, słabej jakości czytadło. Naszła mnie więc myśl: jakim cudem taka książka zdobyła równie piorunującą popularność? Okropni bohaterowie, w tym główna bohaterka, która...

Lalka jest świetna. Nie zgadzam się z poglądami wielu postaci, ale Rzecki bardzo mnie urzekł. Za to szczególine zawistna byłam na Łęcką. Może i jest wiarygodna, ale przez całą lekturę miałam ochotę wytargać ją za włosy. Nie mogę odmówić precyzyjności w tworzeniu bohaterów, ale tu i ówdzie sceny rozgrywające się w Warszawie/na wsi/w Paryżu bardziej przypominały przedstawienie teatralne niż ludzie życie. Szczególnie upodobałam sobie dwukrotne czytanie o niuansach tamtejszego życia opisane nader naturalnie i z jakąś nieokreśloną swadą (jednak z drugiej strony - czemu tu się dziwić...). Dużym plusem powieści jest za to proponowanie różnych rodzajów filozofii przez Prusa. Nie narzuca nam on swoich poglądów, bo poprostu nie wiemy które są jego. Skończony romantyk - nieświadomy swojego stanu, idealista, za rogiem: pesymista, a po drugiej stronie ulicy ciekawy przykład bohatera pozytywizmu. Miodzio. Denerwowało mnie za to rzucanie dramatem jakby autor przypomniał sobie, że tworzy okruchy życia, przez co w moich oczas seria zyskała bardziej na braku realizmu niż na jego istnieniu. A sam tytuł... Na początku myślałam, że chodziło o Bellę, a póżniej w notce uzupełniającej w jakimś wydaniu (dość dawnym, ale nie chce mi się przeszukiwać półek), że niby tytuł to sprawka rozprawy sądowej o wiadomą zabawkę. Lekturę polecam.

Lalka jest świetna. Nie zgadzam się z poglądami wielu postaci, ale Rzecki bardzo mnie urzekł. Za to szczególine zawistna byłam na Łęcką. Może i jest wiarygodna, ale przez całą lekturę miałam ochotę wytargać ją za włosy. Nie mogę odmówić precyzyjności w tworzeniu bohaterów, ale tu i ówdzie sceny rozgrywające się w Warszawie/na wsi/w Paryżu bardziej przypominały...