Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka opowiada historie epidemii zombi i przemilczania jej przez rządy, media i polityków. Zbuntowani amerykańscy żołnierze robią przewrót wojskowy w Polsce przy udziale naszych żołnierzy, na wzór Południa Stanów z czasów wojny secesyjnej. Ta sytuacja nie podoba się politykom odsuniętym od władzy, Uni i Rosji, co prowadzi do konfliktów z nowo utworzoną Konfederacją Południa.
Książka to ciąg dialogów, z minimalną liczbą opisów. Jeśli jakieś są to czytając je mam wrażenie, że pisał je napalony młodzieniec gdyż dotyczą głównie opisu kobiet. Sama narracja jest tragiczna, styl dialogów to ciąg gadek kolesiów którzy udają żołnierzy z ich wiecznym "mów mi ksywą a nie imieniem". Szkoda czasu na czytanie tego czegoś.

Książka opowiada historie epidemii zombi i przemilczania jej przez rządy, media i polityków. Zbuntowani amerykańscy żołnierze robią przewrót wojskowy w Polsce przy udziale naszych żołnierzy, na wzór Południa Stanów z czasów wojny secesyjnej. Ta sytuacja nie podoba się politykom odsuniętym od władzy, Uni i Rosji, co prowadzi do konfliktów z nowo utworzoną Konfederacją...

Skończyłem tydzień temu, ale ciągle zastanawiałem się jak ocenić tę książkę. Książka jest mocno kontrowersyjna, autor chce być bezstronny, ale widać że jest zwolennikiem polityki Sikorskiego. Opisując działalność partyzancką na terenie Polski chwali wyłącznie AK, pomija całkowicie akcje robione przez inne ugrupowania, a wręcz krytykuje je za działalność antyżydowską pomimo tego, że podaje przykłady jak na terenach wschodnich były tworzone bandy żydowskie, które tylko grabiły. Ma bardzo negatywną opinię o polityce partyzantów, że nie chcieli się podporządkować AK, że wręcz walczyły między sobą. Opisuje mordy hitlerowskie, działalność litewskich i ukraińskich SS-manów, którzy pacyfikowali polskie wioski. Pisze o misji kolonizacyjnej na obecnych ziemiach Lubelszczyzny i Zamojszczyzny, o wysiedlaniu tych terenów i przygotowaniu ich pod osadnictwo niemiecko-ukraińskie. O tych ziemiach, które teraz Ukraina twierdzi, że należą do nich.
Bardzo dużo pisze o działalności Żydów na terenach Polski, o braku asymilacji ich ze społeczeństwem polskim gdyż prawie 80% z nich nie znało języka polskiego. Są wzmianki o ich współpracy z komunistami i wydarzeniach na Kresach Wschodnich, gdzie wielu Polaków zostało przez nich wydanych w ręce NKWD. Mówi także o współpracy Żydów z gestapo, gdzie polowali na Polaków którzy ich ukrywali. Pisze dużo o działalności polskiego rządu na rzecz ocalenia Żydów, o tym że ta pomoc była głównie finansowana z naszych pieniędzy. Krytykuje Aliantów, że aż do 43 roku nic nie zrobili aby pomóc Żydom, krytykuje też Żydów miedzy innymi w Stanach, że do samego końca oczerniali rząd polski za bierność, a w tym samym czasie sami nic nie zrobili, gdyż nawet nie dokładali się do pomocy finansowej w celu ratowania Żydów na terenach okupowanych.
Pomimo tego wszystkiego zastanawia mnie jedno. Dlaczego wszystkie nacje robią wszystko, aby się przypodobać Żydom, a tamci nawet palcem nie ruszyli aby pomóc swoim. Zgadzam się, że ich dużo zginęło, ale nas nikt nie zmuszał aby im pomagać, często nawet pomimo zagrożenia własnym życiem. Pisze wprost, że nie było tak dużego antysemityzmu w Polsce jak to nagłaśniają historycy żydowscy, że to była walka o zdobycie nowego rynku, gdyż Żydzi kontrolowali przemysł, handel a Polacy byli skupieni na rolnictwie, dopiero jak zaczęli się młodzi kształcić to zaczęła się walka o zdobycie własnego rynku zbytu. Były przypadki napadów na Żydów, ale często oni sami sobie szkodzili poprzez brak kontaktów z polską społecznością, poprzez izolację aż do życia w "gettach" na swoich prawach.

Skończyłem tydzień temu, ale ciągle zastanawiałem się jak ocenić tę książkę. Książka jest mocno kontrowersyjna, autor chce być bezstronny, ale widać że jest zwolennikiem polityki Sikorskiego. Opisując działalność partyzancką na terenie Polski chwali wyłącznie AK, pomija całkowicie akcje robione przez inne ugrupowania, a wręcz krytykuje je za działalność antyżydowską pomimo...

Książka bardzo ogólnikowa. Całkowicie pomija działania sił morskich. Na początku sądziłem że powodem tego jest że autor pisze głównie o siłach lądowych, ale skoro znalazł się temat o polskich pilotach to dlaczego nic nie ma o polskich okrętach. Nie ma np. wzmianki o ucieczce "Orła" i zatopieniu przez niego okrętu desantowego przed atakiem na Norwegię, a jest wzmianka o działalności Polaków i jak do niej doszło. Brak opisów działań okrętów podwodnych na Morzu Śródziemnym, nie ma opisu walki Pioruna z Bismarckiem, brak wzmianki o jedynych polskich krążownikach w naszej historii, o niszczycielach które brały udział w konwojach. Opisy tez są bardzo nierówne. Autor Tobruk opisuje od niechcenia aby zaraz potem w miarę dokładnie opisać działanie Maczka. Jest dużo informacji o Sosabowskim i tym jak została zniszczona jego opinia po Arnhem. Z opisu książki wynika że będą jakieś unikalne informacje. Są, ale one dotyczą głównie działalności AK, walki z Sowietami i traktowaniem Polaków przez Rosjan. Jest także informacja o Katyniu i warunkach przejścia Andersa do Persji. Nie ma nic o śmierci Sikorskiego i zmianie podejścia polskich sztabowców po jego śmierci.

Książka bardzo ogólnikowa. Całkowicie pomija działania sił morskich. Na początku sądziłem że powodem tego jest że autor pisze głównie o siłach lądowych, ale skoro znalazł się temat o polskich pilotach to dlaczego nic nie ma o polskich okrętach. Nie ma np. wzmianki o ucieczce "Orła" i zatopieniu przez niego okrętu desantowego przed atakiem na Norwegię, a jest wzmianka o...