Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W tej książce jest więcej wielkiego Lema niż się wydaje na pierwszy rzut oka. Tak, są zupełne nieprawdopodobieństwa (nikt nie wpuści szkolnej wycieczki do statku kosmicznego tuż przed podróżą międzyplanetarną), są dywagacje polityczne na temat wyższości komunizmu nad wymarłym już kapitalizmem (ale bez tych "rozważań" książka pewnie nie mogłaby być wydana w 1951 roku), są zbyt liczne jak na Lema naiwności techniczne (technologia międzyplanetarna oparta na lampach elektronowych, bezawaryjne działanie ziemskich urządzeń w atmosferze Wenus itd.), ale to wszystko jest niczym wobec faktu, że już w pierwszej jego książce s-f mamy człowieka (czy raczej załogę) postawionego wobec problemów go przerastających, wobec spotkania z nieznanym. Nie szkodzi, że przedstawionym dość naiwnie, schematycznie (głównie dlatego ocena książki tylko "przeciętna"), to jest już nadchodzący milowymi krokami wielki LEM. Ciekawostką polsko-enerdowska ekranizacja pt. "Milcząca gwiazda" (dlaczego nie planeta??) z 1960, tragicznie spłycona do poziomu fanów Dody. Film do obejrzenia na You Tube (niedawna emisja w programie Kino Polska), proponuję trzymać pilota w pogotowiu i gdy tylko ten film pojawi się w pobliżu korzystając z pilota nie wystawiać się na ryzyko obejrzenia tego gniota!

W tej książce jest więcej wielkiego Lema niż się wydaje na pierwszy rzut oka. Tak, są zupełne nieprawdopodobieństwa (nikt nie wpuści szkolnej wycieczki do statku kosmicznego tuż przed podróżą międzyplanetarną), są dywagacje polityczne na temat wyższości komunizmu nad wymarłym już kapitalizmem (ale bez tych "rozważań" książka pewnie nie mogłaby być wydana w 1951 roku), są...

Mam rozdwojenie jaźni po lekturze. Z jednej strony dość akademickie rozważania etyczno-psychologiczne (najczęściej wtłoczone w usta bohaterów powieści), słabsza w sumie pierwsza połowa książki, z drugiej ważkość poruszanej problematyki i ogromne emocje przy lekturze zakończenia (sam miałem poczucie jakbym stał nad rowem, do którego spadały ciała rozstrzeliwanych pacjentów, jakbym stał tam razem z nimi). Z jednej strony dopiero zaczątki wielkości Lema (ale już widoczne), z drugiej dość nierówna pod względem poziomu narracja. Może trzeba uwzględnić, że to debiut literacki autora (mimo że wydano książkę później od "Astronautów"), sam jestem ciekaw co będę sądził po przeczytaniu "Czasu nieutraconego", czyli po lekturze dwóch kolejnych części powieści. Czy fakt, że napisanie tych części właściwie wymusiła na Lemie cenzura da się odczuć...
I na koniec mały smaczek dla wszystkich "lemologów": Bajka "Obieranie cebuli czyli o majestacie" o potężnym królu to przecież zapowiedź "Bajek robotów" i "Cyberiady" (w wydaniu czytanym przeze mnie na str. 204 i 205).

Mam rozdwojenie jaźni po lekturze. Z jednej strony dość akademickie rozważania etyczno-psychologiczne (najczęściej wtłoczone w usta bohaterów powieści), słabsza w sumie pierwsza połowa książki, z drugiej ważkość poruszanej problematyki i ogromne emocje przy lekturze zakończenia (sam miałem poczucie jakbym stał nad rowem, do którego spadały ciała rozstrzeliwanych pacjentów,...