Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Agatha Christie w najlepszym wydaniu. Historia wciągająca od pierwszych stron, mnogość bohaterów wcale nie przeszkadza, zamknięta przestrzeń osadzonej akcji tworzy świetny klimat. Bardzo polecam.

Agatha Christie w najlepszym wydaniu. Historia wciągająca od pierwszych stron, mnogość bohaterów wcale nie przeszkadza, zamknięta przestrzeń osadzonej akcji tworzy świetny klimat. Bardzo polecam.

Nie jestem fanką tej historii. Głównie przez to, że pierwsza połowa mnie nużyła, nie wzbudzono we mnie sympatii do bohaterów, wątki nie były na tyle intersujące, żebym z zapartym tchem chciała poznać dalszy ciąg. Nie pomogło pewnie też to, że Herkules Poirot jest nieobecny przez znaczną część powieści. Po połowie powieść nabiera jednak tempa i wciąga. Zagadka wypada bardzo intersująco i zaskakująco. Tę pozycję polecam raczej fanom autorki.

Nie jestem fanką tej historii. Głównie przez to, że pierwsza połowa mnie nużyła, nie wzbudzono we mnie sympatii do bohaterów, wątki nie były na tyle intersujące, żebym z zapartym tchem chciała poznać dalszy ciąg. Nie pomogło pewnie też to, że Herkules Poirot jest nieobecny przez znaczną część powieści. Po połowie powieść nabiera jednak tempa i wciąga. Zagadka wypada bardzo...

To było takie dobre... Od przeczytania tej historii minęło już kilka tygodni, a ja nadal mam takie pozytywne odczucie, że to kawał dobrej roboty wykonanej przez autorkę, gdzie nie żałują absolutnie żadnej sekundy poświęconej na poznanie tej historii.
Największym atutem jest tutaj klimat, od początku trochę duszący i przytłaczający, a z biegiem wydarzeń gęstnieje jeszcze bardziej. Sama fabuła i zagadka są bardzo dobrze ograne. Motyw wiersza i klimat ciasnej, odciętej wyspy robią swoje, a ja od pierwszej kolacji bohaterów nie mogłam już się powstrzymać nie tyle, co od czytania, co od główkowania nad tym, kto jest mordercą. Co ciekawe moje pierwsze podejrzenia były słuszne, ale przebieg kolejnych wydarzeń i morderstw sprawiły, że totalnie zgłupiałam i moje typy co chwilę się zmieniały.
Pod koniec historii dopadła mnie tylko wątpliwość, czy zakończenie nie będzie czasem nazbyt absurdalne lub wyjaśnione w bardzo naciągany sposób. Ale autorka ograła to tak, że ja absolutnie to kupuję.
Przeczytałam już sporo kryminałów Christie, ale dawno żaden nie wzbudził we mnie tak dużych emocji. Mam nawet ochotę przeczytać ten kryminał jeszcze raz, a nigdy nie czytam ponownie kryminałów. Polecam, bez względu na to, czy czytacie Christie czy nie.

To było takie dobre... Od przeczytania tej historii minęło już kilka tygodni, a ja nadal mam takie pozytywne odczucie, że to kawał dobrej roboty wykonanej przez autorkę, gdzie nie żałują absolutnie żadnej sekundy poświęconej na poznanie tej historii.
Największym atutem jest tutaj klimat, od początku trochę duszący i przytłaczający, a z biegiem wydarzeń gęstnieje jeszcze...

Ta historia bardziej mnie „kupiła”, ponieważ na dzień dobry nie mamy żadnego trupa. Fabuła zaczyna się od rozmowy panny Marple ze znajomą o dawnej ich przyjaciółce, co do której jedna z nich ma złe przeczucia. Panna Marple udaje się więc z wizytą do starej przyjaciółki. Przez sporą część powieści zapoznajemy się zatem z rodziną, wnikamy w ich stosunki oraz zajęcia, jakich się podejmują. Jednak spokój domowników i gości przerywa w końcu niespodziewane morderstwo.
Bardzo spodobała mi się ta koncepcja, w szczególności, że ostatnio przesłuchałam kilka książek Agathy Christie i ta dzięki temu pozytywnie się wyróżniła. Rozwiązanie zagadki jest ciekawe, choć gdzieś pod koniec to napięcie i klimat bardzo spada. Dla fanów panny Marple będzie to jednak świetna zabawa.

Ta historia bardziej mnie „kupiła”, ponieważ na dzień dobry nie mamy żadnego trupa. Fabuła zaczyna się od rozmowy panny Marple ze znajomą o dawnej ich przyjaciółce, co do której jedna z nich ma złe przeczucia. Panna Marple udaje się więc z wizytą do starej przyjaciółki. Przez sporą część powieści zapoznajemy się zatem z rodziną, wnikamy w ich stosunki oraz zajęcia, jakich...

Kolejny kryminał Christie, choć wszystkie bardzo podobne do siebie to jednak lubię do nich wracać. Z panną Marple mam do czynienia po raz drugi i choć czasami usposobienie tej postaci bardzo mnie irytuje, to nie na tyle, żeby tej postaci nie znosić. Sama zagadka i przebieg fabuły nie są zaskakujące, ale wciągają, a rozwiązanie jest bardzo ciekawe.

Kolejny kryminał Christie, choć wszystkie bardzo podobne do siebie to jednak lubię do nich wracać. Z panną Marple mam do czynienia po raz drugi i choć czasami usposobienie tej postaci bardzo mnie irytuje, to nie na tyle, żeby tej postaci nie znosić. Sama zagadka i przebieg fabuły nie są zaskakujące, ale wciągają, a rozwiązanie jest bardzo ciekawe.

Próbując rozwikłać tę zagadkę bawiłam się świetnie. Podobała mi się konstrukcja, gdzie każdy poznany bohater był podejrzany i każdy miał motyw, żeby popełnić morderstwo. Zatem ciekawa historia, dobrze skonstruowana, a i czytało się bardzo przyjemnie. Polecam

Próbując rozwikłać tę zagadkę bawiłam się świetnie. Podobała mi się konstrukcja, gdzie każdy poznany bohater był podejrzany i każdy miał motyw, żeby popełnić morderstwo. Zatem ciekawa historia, dobrze skonstruowana, a i czytało się bardzo przyjemnie. Polecam

Uwielbia Christie i co jakiś czas sięgam po jej kryminały. Tym razem padło na zbiór opowiadań. Bo czemu nie? Czytałam już zbiory opowiadań autorki i najgorsze nie były. Jednak rozczarowałam się. „Poirot prowadzi śledztwo” to jeden z gorszych zbiorów i już na wstępie odradzam. Ale uczciwie dodaje też, że ostatnio zrobiłam się bardziej wymagająca dla tej krótkiej formy. Problemem jednak tego zbioru jest długość. Opowiadania króciutkie – ledwo zapoznajemy się ze zbrodnią i już za chwilę znamy zakończenie. Brak więc emocji, zaangażowania ze strony Czytelnika – pojawia się znużenie. Ogólnie to tyle. Dla chętnych, szczegóły:
1.„Gwiazda Zachodu” – 5/10 – początek ciekawy, ale zakończenie przewidywalne.
2.„Tragedia w Marsdon Manor” – 6/10 – jedno z ciekawszych opowiadań w zbiorze, ale rozwiązanie nadeszło zdecydowanie za szybko.
3.„Perypetie z tanim mieszkaniem” – 4/10 – szczerze? Nuda. Sprawa taniego mieszkania nie zainteresowała mnie, a dalej prowadzona fabuła mnie znudziła.
4.„Tajemnica Hunter’s Lodge” – 6/10 – dobre, ciekawa zagadka.
5.„Kradzież obligacji za milion dolarów” – 4/10 – raptem kilka stron, opis zdarzenia, stwierdzenie Poirota, że sprawa jest dziecinnie prosta i za pół strony mamy zakończenie. Czytałam bez emocji i zaciekawienia, nawet nie zdążyło się we mnie obudzić.
6.„Tajemnica egipskiego grobowca” – 5/10 – klimat bardzo doby, wątek grobowca i klątwy ciekawy, ale odbiór zakłócił podstawowy problem z takimi opowiadaniami – zbyt krótka forma, aby wczuć się w kryminalną sprawę, czyta się więc bez zaangażowania.
7.„ Kradzież w hotelu Grand Metropolitan” – 6/10 – ciekawa intryga, dobrze prowadzona fabuła i tym razem naprawdę wciągnęłam się w wydarzenia.
8.„Porwanie premiera” – 4/10 – bardzo średnie opowiadanie, przede wszystkim trochę naciągane.
9.„Zniknięcie pana Davenheima” – 5/10 – może być.
10.„Sprawa włoskiego arystokraty” – 5/10 – przyzwoite, ale mnie nie porwało.
11.„Zaginiony testament” – 7/10 – dobre, nawet zabawne. Pozostawiło małe odczucie po zakończeniu całego zbioru.

Uwielbia Christie i co jakiś czas sięgam po jej kryminały. Tym razem padło na zbiór opowiadań. Bo czemu nie? Czytałam już zbiory opowiadań autorki i najgorsze nie były. Jednak rozczarowałam się. „Poirot prowadzi śledztwo” to jeden z gorszych zbiorów i już na wstępie odradzam. Ale uczciwie dodaje też, że ostatnio zrobiłam się bardziej wymagająca dla tej krótkiej formy....

"Morderstwo w Mezopotamii" to dobry kryminał, fabuła ciekawa, uporządkowana, logiczna i ciekawa. Zajmuje czas, przyjemnie się czyta, cieszę się, że ponownie mogłam spotkać się z Herkulesem i podziwiać jego niezwykłą dbałość o szczegóły i nie cieszę się, że po raz kolejny nie udało mi się rozwiązać kryminalnej zagadki . Ale cóż, to właśnie największy urok powieści pisarki. Polecam

"Morderstwo w Mezopotamii" to dobry kryminał, fabuła ciekawa, uporządkowana, logiczna i ciekawa. Zajmuje czas, przyjemnie się czyta, cieszę się, że ponownie mogłam spotkać się z Herkulesem i podziwiać jego niezwykłą dbałość o szczegóły i nie cieszę się, że po raz kolejny nie udało mi się rozwiązać kryminalnej zagadki . Ale cóż, to właśnie największy urok powieści pisarki....

"Śledztwo na cztery ręce" od początku traktowałam jako zbiór opowiadań, które mają wspólnych bohaterów, ale inne historie. Najpierw przedstawię oceny za poszczególne opowiadania:

1. "Różowa perła" 7/10
2. "Złowrogi interesant" 4/10
3. "Impas pod króla" 6/10
4. "Dżentelmen ubrany w gazetę": 6/10
5. "Zaginiona dama" 7/10
6. "Opaska ślepca" 7/10
7. "Człowiek we mgle" 5/10
8. "Szeleszcz" 4/10
9. "Tajemnica Sunnyngdale" 8/10
10. "Dom, w którym czai się śmierć" 9/10
11. "Niepodważalne alibi" 6/10
12. "Córka pastora" 3/10
13. "Buty ambasadora" 7/10
14. "Człowiek, który był numerem 16" 8,5/10

Opowiadania są różne, jak widać od słabych do świetnych. Momentami jest bardzo ciekawie, nie kiedy napięcie sięga zenitu, niekiedy jest zabawnie. Mimo tych słabych momentów polecam.

"Śledztwo na cztery ręce" od początku traktowałam jako zbiór opowiadań, które mają wspólnych bohaterów, ale inne historie. Najpierw przedstawię oceny za poszczególne opowiadania:

1. "Różowa perła" 7/10
2. "Złowrogi interesant" 4/10
3. "Impas pod króla" 6/10
4. "Dżentelmen ubrany w gazetę": 6/10
5. "Zaginiona dama" 7/10
6. "Opaska ślepca" 7/10
7. "Człowiek we mgle"...

Kolejna powieść Agathy Christie, przy której bawiłam się rewelacyjne. Najbardziej podobało mi się, że "Podróż w nieznane" nie była stricte kryminałem, ale miała cechy powieść sensacyjnej, obyczajowej i psychologicznej. Czyta się bardzo szybko, a ciągle zwroty akcji tylko pochłaniają czytelnika na kilka długich chwil. Polecam

Kolejna powieść Agathy Christie, przy której bawiłam się rewelacyjne. Najbardziej podobało mi się, że "Podróż w nieznane" nie była stricte kryminałem, ale miała cechy powieść sensacyjnej, obyczajowej i psychologicznej. Czyta się bardzo szybko, a ciągle zwroty akcji tylko pochłaniają czytelnika na kilka długich chwil. Polecam

„Wielka czwórka” różni się od innych klasycznych powieści z znanym Belgiem. Pełna jest teorii spiskowych, walki o życie i pogoni za tytułową międzynarodową organizacją, która ma na celu posiąść władzę absolutną.
W pewnej część powieść mi się podobała, reszcie mówię stanowcze nie. Zacznę od zalet: przyjemna odskocznia od klasycznego kryminały Christie; bardzo mnie wciągnęło, akcja była bardzo wartka.
Mniej przyjemna strona powieści:
1. Hastings – bardzo rozczarowałam się tym, jak Christie ukazała tutaj tą postać.
2. Wielka Czwórka – pomysł nie był zły, ale niedopracowany.
3. Zakończenie – z uwagi na to, że zbrodniarzy poznaliśmy na samym początku, a jeden z nich niemal cały czas mija się z bohaterami , zabrakło zaskoczenia oraz łamigłówki do rozwiązania.
Szkoda, że jednak „Wielka czwórka” nie wyszła Christie. Pomysł naprawdę nie uważam na zły, ale bardzo niedopracowany.

„Wielka czwórka” różni się od innych klasycznych powieści z znanym Belgiem. Pełna jest teorii spiskowych, walki o życie i pogoni za tytułową międzynarodową organizacją, która ma na celu posiąść władzę absolutną.
W pewnej część powieść mi się podobała, reszcie mówię stanowcze nie. Zacznę od zalet: przyjemna odskocznia od klasycznego kryminały Christie; bardzo mnie...

"Nemezis" to powieść dobra, ale nie najlepsza. Po pierwsze bardzo lubię postać panny Marple, ciekawa bohaterka. Jeśli chodzi o fabułę była interesująca, ale jak dla mnie Christie mogła się pokusić o więcej mylnych tropów, bo tak naprawdę łatwo można rozwiązać zagadkę, może nie w całości, ale po części owszem. Kryminał dobry, ale polecam inne powieści autorki.

"Nemezis" to powieść dobra, ale nie najlepsza. Po pierwsze bardzo lubię postać panny Marple, ciekawa bohaterka. Jeśli chodzi o fabułę była interesująca, ale jak dla mnie Christie mogła się pokusić o więcej mylnych tropów, bo tak naprawdę łatwo można rozwiązać zagadkę, może nie w całości, ale po części owszem. Kryminał dobry, ale polecam inne powieści autorki.

"Godzina zero" to znakomity kryminał. Najbardziej podobał mi się, z powodu, iż morderstwo nie zostaje dokonane na pierwszych stronach powieści, a następuje znacznie później. To długie wprowadzenie pozwala czytelnikowi poznać poszczególnych bohaterów, ich stosunki względem siebie, powody ich konfliktów. Dlatego też, kiedy przychodzi moment: - Kto zabił? - odczuwałam znacznie większe emocje, moje własne spekulacje mogły wyjść znacznie dalej. Bawiłam się świetnie przy tej powieści i polecam fanom autorki i kryminałów. Warto przeczytać.

"Godzina zero" to znakomity kryminał. Najbardziej podobał mi się, z powodu, iż morderstwo nie zostaje dokonane na pierwszych stronach powieści, a następuje znacznie później. To długie wprowadzenie pozwala czytelnikowi poznać poszczególnych bohaterów, ich stosunki względem siebie, powody ich konfliktów. Dlatego też, kiedy przychodzi moment: - Kto zabił? - odczuwałam znacznie...

"N czy M?" to świetny kryminał, ale także powieść szpiegowska. Powieść pochłonęłam w zastraszającym tempie. Kolejne wydarzenia tak mnie pochłonęły, że zupełnie zapomniałam o mojej rzeczywistości i znalazłam się w czasach II wojny światowej. Zachodziłam w głowę, kto jest hitlerowskim szpiegiem. Autorka przedstawiła wiele tropów, które już mieszały mi w głowie, bo nagle wiem, że to na pewno musi być ten człowiek, potem okazuje się, że jest inaczej, na końcu wychodzą jeszcze inne sprawy, które zupełnie już komplikują ocenę sytuacji. Na końcu jednak wszystko nabiera sensu. Świetna powieść. Polecam.

"N czy M?" to świetny kryminał, ale także powieść szpiegowska. Powieść pochłonęłam w zastraszającym tempie. Kolejne wydarzenia tak mnie pochłonęły, że zupełnie zapomniałam o mojej rzeczywistości i znalazłam się w czasach II wojny światowej. Zachodziłam w głowę, kto jest hitlerowskim szpiegiem. Autorka przedstawiła wiele tropów, które już mieszały mi w głowie, bo nagle wiem,...

Na moim koncie kolejny kryminał z sławnym Herkulesem w roli głównej. Była to dobra lektura, ale nie tak porywająca, jak oczekiwałam. Całość nie była szczególnie interesująca i nie wystąpiła u mnie chęć rozwiązania zagadki. Do największych plusów mogę zaliczyć wyraziste postacie, prostotę i klimat. Zakończenie zaś było bardzo intrygujące i zaskakujące. Dobry kryminał, ale bez porywów.

Na moim koncie kolejny kryminał z sławnym Herkulesem w roli głównej. Była to dobra lektura, ale nie tak porywająca, jak oczekiwałam. Całość nie była szczególnie interesująca i nie wystąpiła u mnie chęć rozwiązania zagadki. Do największych plusów mogę zaliczyć wyraziste postacie, prostotę i klimat. Zakończenie zaś było bardzo intrygujące i zaskakujące. Dobry kryminał, ale...

Kolejna udana powieść pani Christie, która nieco różni się od innych powieści pisarski. Co dla mnie było największym atutem tej książki. Zamiast jednego morderstwa, które zazwyczaj zdarza się w niedużym kręgu rodzinnym bądź niedużym miasteczku mamy kilka morderstw, w kilku miastach, niezwykle potem nagłośnione, który wydają się być dziełem mordercy, niejakiego A.B.C. Powieść wciąga i zaskakuje. A intryga nie do odgadnięcia. Czytanie/Słuchanie było przyjemnością, a ja już stęskniłam się za Herkulesem Poirotem. Polecam, ponieważ to jedna z najlepszych powieści Agathy Christie.

Kolejna udana powieść pani Christie, która nieco różni się od innych powieści pisarski. Co dla mnie było największym atutem tej książki. Zamiast jednego morderstwa, które zazwyczaj zdarza się w niedużym kręgu rodzinnym bądź niedużym miasteczku mamy kilka morderstw, w kilku miastach, niezwykle potem nagłośnione, który wydają się być dziełem mordercy, niejakiego A.B.C....

Świetna powieść! Bardzo przyjemnie się czytało, a raczej w moim przypadku słuchało, zresztą świetna wersja audio-booka w wykonaniu Artura Dziurmana. Cała opowieść wciąga, ciekawi, zmusza do myślenia, kim jest morderca, a dodatkowo napisana z humorem. Panna Marple zyskała w moich oczach, a także proboszcz był ciekawą postacią, do którego zapałałam sympatią. No i oczywiście, zagadka przeze mnie nie rozwiązana, co jest najlepsze u pani Christie. Polecam!

Świetna powieść! Bardzo przyjemnie się czytało, a raczej w moim przypadku słuchało, zresztą świetna wersja audio-booka w wykonaniu Artura Dziurmana. Cała opowieść wciąga, ciekawi, zmusza do myślenia, kim jest morderca, a dodatkowo napisana z humorem. Panna Marple zyskała w moich oczach, a także proboszcz był ciekawą postacią, do którego zapałałam sympatią. No i oczywiście,...

Powieść na początku była ciekawa, ale im dalej tym było nudniej. Dopiero morderstwo ożywiło trochę akcję, ale całe rozwiązanie nie było specjalnie zaskakujące. Nie jest to najlepsza powieść autorki, rozczarowałam się.

Powieść na początku była ciekawa, ale im dalej tym było nudniej. Dopiero morderstwo ożywiło trochę akcję, ale całe rozwiązanie nie było specjalnie zaskakujące. Nie jest to najlepsza powieść autorki, rozczarowałam się.

"Śmierć w chmurach" to bardzo dobry kryminał. Początek niestety okazał się dla mnie strasznie nudny, jednak później wydarzenia nabierały odpowiedniego tempa i zostałam wciągnięta całkowicie. Zagadka świetnie skonstruowana, dla mnie nie do przewidzenia. Polecam

"Śmierć w chmurach" to bardzo dobry kryminał. Początek niestety okazał się dla mnie strasznie nudny, jednak później wydarzenia nabierały odpowiedniego tempa i zostałam wciągnięta całkowicie. Zagadka świetnie skonstruowana, dla mnie nie do przewidzenia. Polecam

Bardzo ciekawy zbiór opowiadań, bardzo podobało mi się to, że autorka wprowadziła pierwiastki fantastyczne, które mogły istnieć naprawdę lub być tylko iluzją. Polecam

1. "Świadek oskarżenia" - 9/10 - bardzo ciekawe i wciągające opowiadanie, ze świetną intrygą i zakończeniem.
2. "Ogar śmierci" - 8/10 - ciekawe i zarazem dziwne opowiadanie. Podobało mi się, coś zupełnie innego od innych opowiadań i powieści Christie.
3. "Czerwony sygnał" - 6/10 - ciekawa historia, ale niespecjalnie zaskakująca.
4. "Ten czwarty" - 9/10 - interesujące, wciągające opowiadanie, które towrzyszyło mi jeszcze przez jakiś czas po przeczytaniu tej historii.
5. "Cyganka" - 7/10 - ciekawe, krótkie, zwięzłe, intrygujące.
6. "Lampa" - 4/10 - nieciekawa historia, jedna z wielu podobnych, przewidywalna.
7. "Radio" - 7/10 - wciągające i ciekawe.
8. "Tajemnica błękitnej wazy" - 5/10 - opowiadanie całkiem dobre, jednak zakończenie jest oczywiste, do przewidzenia.
9. "Dziwny przypadek" - 4/10 - na początku cała historia była bardzo ciekawa, ale okazała się przewidywalna już po przeczytaniu pierwszych stron.
10. "Zew skrzydeł" - 6/10 - na początku bardzo intrygujące, ale potem robi się nużąco.
11. "Ostatni seans" - 5/10 - zapowiadało się ciekawie, jednak historia przewidywalna.
12. "SOS" - 7/10 - opowiadanie dobre, interesujące z fajnym zakończeniem.

Bardzo ciekawy zbiór opowiadań, bardzo podobało mi się to, że autorka wprowadziła pierwiastki fantastyczne, które mogły istnieć naprawdę lub być tylko iluzją. Polecam

1. "Świadek oskarżenia" - 9/10 - bardzo ciekawe i wciągające opowiadanie, ze świetną intrygą i zakończeniem.
2. "Ogar śmierci" - 8/10 - ciekawe i zarazem dziwne opowiadanie. Podobało mi się, coś zupełnie...