Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wolałabym nie przeczytać. Wolałabym nie poznać Saint-Exa z tej strony. Żałuję, że się dowiedziałam. Wiem, mam świadomość tego, że jako miłośniczka jego prozy wymyśliłam sobie jaki naprawdę był, przy czym ten obraz nijak nie przystaje do rzeczywistości. Wiem. Ale dalej chciałabym nie wziąć tej książki do ręki. Tym bardziej, że napisała ją żona pisarza, artystka w każdym tego słowa znaczeniu. Nie wiem, kiedy mam jej wierzyć, co jest prawdą, co nie, a co jest przesadzone, podkoloryzowane. Czuję się zupełnie zbita z tropu. Dla tych, dla których Saint-Exupery jest miłym kompanem - ciekawa pozycja. Jemu wierni powinni przygotować się na rozczarowanie. Tylko nie wiem czy nim, czy Consuelo czy ich historią.

Wolałabym nie przeczytać. Wolałabym nie poznać Saint-Exa z tej strony. Żałuję, że się dowiedziałam. Wiem, mam świadomość tego, że jako miłośniczka jego prozy wymyśliłam sobie jaki naprawdę był, przy czym ten obraz nijak nie przystaje do rzeczywistości. Wiem. Ale dalej chciałabym nie wziąć tej książki do ręki. Tym bardziej, że napisała ją żona pisarza, artystka w każdym tego...

Prawdziwe historie niezwykłych kobiet, które przeżyły wojnę biorąc w niej czynny udział. Trzeba prawdziwego talentu, żeby zmarnować taki materiał na książkę. Niestety Łukaszowi Modelskiemu się to udało. Wybrał narrację pierwszoosobową, przy czym sam wciela się w bohaterki. W rezultacie każda mówi tym samym językiem - poszarpanym, beznamiętnym. Zapisałam się... poszłam... zaniosłam...zatrudniłam się, wyszłam za mąż... etc., etc. - bardzo przypominało mi to plany wydarzeń pisane w gimnazjum. Sama dziwię się jak można było tak fascynujące historie uczynić tak trywialnymi, suchymi. Chyba jednak kobieta lepiej oddałaby wrażenia, emocje kobiet. Aż szkoda.

Prawdziwe historie niezwykłych kobiet, które przeżyły wojnę biorąc w niej czynny udział. Trzeba prawdziwego talentu, żeby zmarnować taki materiał na książkę. Niestety Łukaszowi Modelskiemu się to udało. Wybrał narrację pierwszoosobową, przy czym sam wciela się w bohaterki. W rezultacie każda mówi tym samym językiem - poszarpanym, beznamiętnym. Zapisałam się... poszłam......

Po latach bezskutecznych podchodów w końcu upolowałam w bibliotece pierwszą część przygód wiedźmina Geralta. Czy zaspokoił moje, rozbudzane przez innych, oczekiwania? Po części, powiedzmy. Bo czyż nie jest to sprawnie napisana, intrygująca, inteligentnie dowcipna najzwyklejsza powieść fantasy? Jest! Nie duży żal skończyć, aczkolwiek miło przeczytać.

Po latach bezskutecznych podchodów w końcu upolowałam w bibliotece pierwszą część przygód wiedźmina Geralta. Czy zaspokoił moje, rozbudzane przez innych, oczekiwania? Po części, powiedzmy. Bo czyż nie jest to sprawnie napisana, intrygująca, inteligentnie dowcipna najzwyklejsza powieść fantasy? Jest! Nie duży żal skończyć, aczkolwiek miło przeczytać.