Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Za dużo politykowania, intryg dworskich, kto kogo i dlaczego ma poślubić (próba upodobnienia się do Pieśni lodu i Ognia?). Za mało akcji i za mało Arlena. Najsłabsza część serii.

Za dużo politykowania, intryg dworskich, kto kogo i dlaczego ma poślubić (próba upodobnienia się do Pieśni lodu i Ognia?). Za mało akcji i za mało Arlena. Najsłabsza część serii.

Za dużo politykowania, intryg dworskich, kto kogo i dlaczego ma poślubić (próba upodobnienia się do Pieśni lodu i Ognia?). Za mało akcji i za mało Arlena. Najsłabsza część serii.

Za dużo politykowania, intryg dworskich, kto kogo i dlaczego ma poślubić (próba upodobnienia się do Pieśni lodu i Ognia?). Za mało akcji i za mało Arlena. Najsłabsza część serii.

[Opinia dotyczy całego cyklu]

Przygody AŁAji i spółki - przewidywalne, proste, nudne.
Do samego końca miałem nadzieję, że coś się poprawi, że cykl dotrze do akceptowalnego poziomu... Już dawno nie zdarzyło mi się męczyć tak długo 3 tomów. Czyta się to nieźle, ale brakuje polotu, zainteresowania co się stanie na następnej stronie. W efekcie kolejne dłużyzny powodują, że często odkłada się książkę na bok.

Zakończenie, które przewidywałem od końca pierwszego tomu, w drugim było niemal pewne. Całemu cyklowi zabrakło "tego czegoś" z Trylogii Czarnego Maga, choć i tam nie było to najwyższej klasy fantasy, ale przynajmniej czytało się z zaciekawieniem. W założeniach spektakularny finał powoduje raczej reakcję typu - dokładnie tego się spodziewałem. Żadnego "wow!", osobiście nawet ucieszyłem się, że to już koniec i mogę przejść do kolejnej książki.

Saga sprawia wrażenie telenoweli, rozciągnięta na siłę, ale taki już jest styl autorki. Co najbardziej denerwuje - wykreowany świat czasem sprawia wrażenie wymyślanego na siłę. Canavan próbuje za wszelką cenę być oryginalna, to irytuje, powoduje wyczuwalną sztuczność - patrz zbyt rozpisane opisy "magiczności" świata, które miały chyba w założeniu wzbudzić zachwyt czytelnika, męczą. A już przedstawienie Ludu Nieba z pierwszego tomu jest niemal groteskowe.

AŁAja - główna bohaterka - wyidealizowana do bólu - najpotężniejsza, najmądrzejsza,z supermocami. To jej wątek jest tym, który najbardziej męczy. W jednej chwili cierpi katusze w więzieniu, jednocześnie telepatycznie dowcipkując z eks kochankiem. WTF?
Pozostałe postacie - płaskie, bez wyrazu, ciągle takie same - czy któraś z nich zmieniła się choć trochę przez te 3 tomy?

Jeśli miałbym komuś polecić ten cykl, to byłby to początkująca z gatunkiem fantasy nastolatka. To może być coś, co zachęci do przeczytania "poważniejszych" powieści - Sapkowskiego, Tolkiena itd. Ci którzy przeczytali już wcześniej powieści z wyższej półki poczują duży niedosyt i irytację.

[Opinia dotyczy całego cyklu]



Przygody AŁAji i spółki - przewidywalne, proste, nudne.

Do samego końca miałem nadzieję, że coś się poprawi, że cykl dotrze do akceptowalnego poziomu... Już dawno nie zdarzyło mi się męczyć tak długo 3 tomów. Czyta się to nieźle, ale brakuje polotu, zainteresowania co się stanie na następnej stronie. W efekcie kolejne dłużyzny powodują, że...