Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zaintrygował mnie tytuł tej książki, gdyż sama, w wieku 13 lat zostałam bez matki. Moja mama również zmarła na raka.

Książka nie jest łatwa ani przyjemna, ale myślę, że warto ją przeczytać dla tych, które zostały sierotami - bo mogą się w wielu kwestiach utożsamiać z kobietami, z którymi rozmawia H. Edelman, ale również dla tych, które wciąż mają swoje mamy obok siebie - by mogły się oswoić z myślą, że jednak ryzyko istnieje zawsze.

Po wielu latach doszłam do wniosku, że sieroty są w pewnym sensie "elitą", szczególnie tych, którzy stracili matkę lub ojca w dzieciństwie. "Elitą" dzieci, które od momentu śmierci bliskiej osoby stały się innymi osobami.
Wspomnienie tamtego bolesnego wydarzenia nasila się szczególnie, gdy dowiaduję się, że znów ktoś znany, lubiany, młody odchodzi i pozostawia po sobie małe dzieci.
Nie przeżywam tego traumatycznie, bo z traumy już wyrosłam, rany się zagoiły - minęło 30 lat... Dziwne uczucie - przekraczać wiek, w którym mama umarła, a ja nadal żyję...
Od śmierci mamy dzieciństwo już nie egzystowało. Od tej pory nie było czasu na głupoty i zabawy. Zaczęły się obowiązki. I tęsknota z natrętnym pytaniem "dlaczego to właśnie ja zostałam sama?", pretensją do Boga - "czemu właśnie mnie to zrobiłeś?“. Musiałam szybciej, niż moje rówieśniczki dojrzeć, zająć się bratem, prowadzeniem domu, ojcem, który z bólu i tęsknoty zaczął pić...
W ten sposób stawałam się "inna".
Później przyszły następne pytania: „Mamo, dlaczego cię nie ma teraz, kiedy najbardziej cię potrzebuję? Przecież dorastam. Przeżywam pierwszą miłość. Studia. Wychodzę za mąż. Mamo, mam dzieci - twoje wnuczki. Obie są takie piękne i zdolne. Gdybyś tylko mogła je zobaczyć!“

Wierzę, że Ona to widzi, gdyż czuję, że śle do nas z nieba swoje znajome anioły, by chroniły mnie i moją rodzinę.
Wiem, że nie jestem jedyna wśród "innych". Do tej "elity" należą tysiące dzieci, już dorosłych, mających swoje rodziny. Ale innych - w pewien sposób napiętnowanych i wykreowanych przez samo życie...

Zaintrygował mnie tytuł tej książki, gdyż sama, w wieku 13 lat zostałam bez matki. Moja mama również zmarła na raka.

Książka nie jest łatwa ani przyjemna, ale myślę, że warto ją przeczytać dla tych, które zostały sierotami - bo mogą się w wielu kwestiach utożsamiać z kobietami, z którymi rozmawia H. Edelman, ale również dla tych, które wciąż mają swoje mamy obok siebie -...

Dostałam tę książkę w pracy. Otworzyłam ją na chybił-trafił, zaczęłam czytać. I pewnie czytałabym do końca, gdyby nie to, że do pokoju wszedł interesant. Już czuję, że połknę ją jednym haustem.
To książka nie tylko o żonie korespondenta wojennego. To książka o żonach, których mężowie realizują siebie w dalekich, odległych stronach, podejmując niebezpieczne wyzwania - nie tylko na wojnach.

Dostałam tę książkę w pracy. Otworzyłam ją na chybił-trafił, zaczęłam czytać. I pewnie czytałabym do końca, gdyby nie to, że do pokoju wszedł interesant. Już czuję, że połknę ją jednym haustem.
To książka nie tylko o żonie korespondenta wojennego. To książka o żonach, których mężowie realizują siebie w dalekich, odległych stronach, podejmując niebezpieczne wyzwania - nie...

Fajne, lekkie reportaże...

Fajne, lekkie reportaże...