Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka fajna, aczkolwiek forma, jaką użyto w niej (kolokwialnie mówiąc)- dziwna. Jest to specjalnie wykonany zabieg artystyczny, ponieważ sam Autor wspomina o tym na początku swojego dzieła.

Treść "Wspomnień pośmiertnych Brasa Cubasa" ciekawa. Autor bezpośrednio kontaktuje się z odbiorcą: droczy się z nim, narzuca pewien tok myślenia, podkreśla wyjątkowość swojej książki. Jest on świadom tego, iż nie będzie posiadała ona sporej liczby odbiorców.

Assis używa nieregularnej formy. Wspomnienia, jak idzie zauważyć, są porozrzucane w czasie, dla przykładu: pierwszy rozdział jest o śmierci, następny o narodzinach, kolejny o młodzieżowym czasie a inny o dziecięcych latach. Nie mają one określonej długości a ich trwanie w przestrzeni nie jest opisane w treści.

"Wspomnienia pośmiertne Brasa Cubusa", jeżeli chodzi o formę, nazwałbym pamiętnikiem. Autor opisuje wydarzenia, które specjalnie wpłynęły na jego rozwój w pewnym etapie życia. Tworzy on swoje obrazy, poglądy czy rozwiązania na dany temat. Odbiorca może się z nimi zgodzić, aczkolwiek nie musi.

Co do samej treści? Tę książkę poleciłbym osobom, które interesują się wpływem bodźców na człowieka, ponieważ wspomnienia te takie wydarzenia opisują. Język jest prosty, nie zawiera trudnych do zrozumienia wyrazów, co jest dla mnie jedyną wadą, ponieważ osobiście lubię teksty, które zawierają słowa mało znane, mówiąc potocznie- "lanserskie".

Reasumując- polecam tę książkę każdej osobie. Jest to utwór pisany prozą, który można przeczytać w maksimum 2-3 dni. Mi to zajęło trzy dni, ponieważ musiałem pilnie wyjechać i nie miałem czasu, aby zajrzeć do książki. Treść fajna, przyjemna. Rozwiązania autora na dany temat- trafne i przemyślane.

Książka fajna, aczkolwiek forma, jaką użyto w niej (kolokwialnie mówiąc)- dziwna. Jest to specjalnie wykonany zabieg artystyczny, ponieważ sam Autor wspomina o tym na początku swojego dzieła.

Treść "Wspomnień pośmiertnych Brasa Cubasa" ciekawa. Autor bezpośrednio kontaktuje się z odbiorcą: droczy się z nim, narzuca pewien tok myślenia, podkreśla wyjątkowość swojej książki....

Już będzie około 11 lat, kiedy to po raz pierwszy przeczytałem tę książkę. Pamiętam, jakby to było dziś; moja mama czytała mi ją, bo nauczycielka w szkole kazała. Nie rozumiałem wtedy "Małego Księcia". Byłem zdenerwowany, że musiałem tracić czas na głupią książkę, która znajduje się na mojej półce do dnia dzisiejszego.

Jednak, aby zrozumieć tę książkę, trzeba być dorosłym (dorosnąć)- wtedy dostrzega się piękno tego, co prawdziwe. Dzisiaj całkowicie przez przypadek natrafiłem na film "Mały Książę" z 2015 roku. Postanowiłem, że przypomnę sobie troszkę tę książkę. Film, jak i przeczytana dawno, dawno opowieść uświadomiła mi, czym było dzieciństwo i jak czas szybko mi zleciał. Poczułem się, jakby to wszystko wydarzyło się wczoraj. Przypomniały mi się wszelkie zabawy z kolegami i koleżankami, śmiech, beztroska, uśmiech i wolność.

Będąc dziećmi nie doceniamy tego, co mamy, a tak na prawdę jest to najpiękniejszy okres w życiu każdego człowieka. Niczym nie trzeba się martwić; jedyne, co dzieciństwo wymaga od człowieka, to ŻYĆ! Żyć tak, jakby nie miało być jutra, cieszyć się chwilą a nawet każdą sekundą, doceniać najmniejsze rzeczy, kochać ludzi i być lojalnym wobec siebie i innych.

Potem zaczyna się dorosłość, problemy czy rutyna, a odczucia te nie są już takie wspaniałe. Chciałbym ponownie mieć 9 lat i cieszyć się tym, co posiadam. Chciałbym znowu być "Małym Księciem"

Już będzie około 11 lat, kiedy to po raz pierwszy przeczytałem tę książkę. Pamiętam, jakby to było dziś; moja mama czytała mi ją, bo nauczycielka w szkole kazała. Nie rozumiałem wtedy "Małego Księcia". Byłem zdenerwowany, że musiałem tracić czas na głupią książkę, która znajduje się na mojej półce do dnia dzisiejszego.

Jednak, aby zrozumieć tę książkę, trzeba być dorosłym...

"Carnosaur" H. A. Knight'a wyszperałem kilka tygodni temu z domowej biblioteczki. Od razu zauważyć się dało, że był to horror z dużą ilością fantastyki i sił nadprzyrodzonych, więc podszedłem do tej książki z dystansem. Krótko mówiąc horror tylko dobry, albo aż dobry. Wahałem się, co do mojej opinii na temat tej książki, ale uważam, że jest to książka na jeden wieczór (przy dobrym tempie). Język prosty, zrozumiały. Historia: dużo fantastyki- dinozaury powracają do życia, stają się wściekłymi stworami, potworami i zabijają ludzi. Typowa fantastyka. Duży plus w tym przypadku za opisy, które moim zdaniem, były szczegółowo zawarte w książce.

"Carnosaur" H. A. Knight'a wyszperałem kilka tygodni temu z domowej biblioteczki. Od razu zauważyć się dało, że był to horror z dużą ilością fantastyki i sił nadprzyrodzonych, więc podszedłem do tej książki z dystansem. Krótko mówiąc horror tylko dobry, albo aż dobry. Wahałem się, co do mojej opinii na temat tej książki, ale uważam, że jest to książka na jeden wieczór (przy...