Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo przyjemna lektura, skłania do rozważań o życiu, wyborach i żałowaniu w pewnym stopniu większości z nich.
Myślę, że dobrze zrobi tym którzy przeżywają pewnego rodzaju kryzys egzystencjalny ;)

Bardzo przyjemna lektura, skłania do rozważań o życiu, wyborach i żałowaniu w pewnym stopniu większości z nich.
Myślę, że dobrze zrobi tym którzy przeżywają pewnego rodzaju kryzys egzystencjalny ;)

Plusy [+]: Bardzo przystępnie napisana, szybko się czyta, dobra dla ludzi, którzy o statystyce w sumie nie wiedzą nic

Minusy [-]: żart na żarcie goni żart, mnóstwo metafor i anegdot, które mają "rozbawić" czytelnika ale ilość i brak wyczucia zamiast uśmiechu powoduje irytację, jako osoba, która ze statystyką jest za pan brat trochę się nudziłam i miałam inne oczekiwania, chciałam więcej statystycznych przykładów, obliczeń itd. Większość przytoczonych eksperymentów i badań już znałam.

Plusy [+]: Bardzo przystępnie napisana, szybko się czyta, dobra dla ludzi, którzy o statystyce w sumie nie wiedzą nic

Minusy [-]: żart na żarcie goni żart, mnóstwo metafor i anegdot, które mają "rozbawić" czytelnika ale ilość i brak wyczucia zamiast uśmiechu powoduje irytację, jako osoba, która ze statystyką jest za pan brat trochę się nudziłam i miałam inne oczekiwania,...

Jest to absolutne arcydzieło. Carmen Machado w swojej powieści opowiada o latach toksycznej relacji w której była uwięziona. Przeobraża sposób w jaki powinna wyglądać biografia - swoją historię opowiada za pomocą krótkich anegdot, np. „Dream House as man versus nature” czy „Dream House as stoner's comedy”. Trochę jakby autorka oprowadzała nas po tytułowym Dream House ale tylko z zewnątrz, zaglądjąc przez poszczególne okienka w koszmar, który musiała przeżyć.

Jest to absolutne arcydzieło. Carmen Machado w swojej powieści opowiada o latach toksycznej relacji w której była uwięziona. Przeobraża sposób w jaki powinna wyglądać biografia - swoją historię opowiada za pomocą krótkich anegdot, np. „Dream House as man versus nature” czy „Dream House as stoner's comedy”. Trochę jakby autorka oprowadzała nas po tytułowym Dream House ale...

Książka jest zdecydowanie o tematyce "taboo" i tylko tej tematyce chyba zawdzięcza taką popularność. Wyjątkowo moja ocena nie jest powiązana z gorszącą relacją, którą opisuje. To jest po prostu beznadziejnie napisana powieść, przy której 50 twarzy greya to arcydzieło literatury erotycznej.

Książka ma zaledwie 130 stron, bo napisana jest manierą 10 latka, który nie do końca wie, że wydarzenia powinny być zbudowane z obszerniejszych opisów niż same powierzchowne przekazanie akcji. Bohaterowie co rusz natrafiają na jakieś traumatyczne, bliskie śmierci doświadczenia, które autorka potrafi streścić w trzech zdaniach. Problemy psychiczne, depresja, żałoba są tu spłycone do ich karykaturalnej wersji albo w ogóle pominięte. Całej historii brakuje jakiejkolwiek logiki, spójności czy sensu, a bohaterowie tylko irytują swoją głupotą. Brak jakiejś fabuły najbardziej rzuca się pod koniec gdzie chyba nawet samej autorce znudził się ten gniot i postanowiła zrobić szybki przeskok "2 lata później", potem po 3 stronach "5 miesięcy później" by wreszcie poddać się i skończyć na "i żyli długo i szczęśliwie" (naprawdę nie wiem na jakiej podstawie ukazała się druga część tej marnizny).

To nie zasługuje nawet na 1 gwiazdkę. Strzeżcie się wszyscy i sięgajcie tylko na własną odpowiedzialność dlatego, że to nie tematyka was przyprawi o mdłości, a sposób w jaki została opisana.

Książka jest zdecydowanie o tematyce "taboo" i tylko tej tematyce chyba zawdzięcza taką popularność. Wyjątkowo moja ocena nie jest powiązana z gorszącą relacją, którą opisuje. To jest po prostu beznadziejnie napisana powieść, przy której 50 twarzy greya to arcydzieło literatury erotycznej.

Książka ma zaledwie 130 stron, bo napisana jest manierą 10 latka, który nie do...