Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostatnimi czasy boję się czytać wszelakich kontynuacji. Już w wielu przypadkach, po świetnej pierwszej części nadchodzi zupełnie przeciętna lub miałka część druga. I tak też jest niestety przy Metrze. 2033 oczarowało mnie swoją kreacją świata, mrocznym klimatem i przygodą pełną tajemnic. Tutaj natomiast miałem książkę, która niemiłosiernie mi się dłużyła i nie mogłem doczekać końca. Bohaterów trochę ratuje Hunter, on jest tajemniczy, nieprzewidywalny. Pozostali natomiast zupełnie nijacy. Całą książkę czekałem na akcję i było jej na tyle mało, że niemalże nie istniała. Niekończące się wspominki i przemyślenia Homera tylko wydłużały lekturę. Kompletnie brakowało jakiegoś poczucia grozy, zagubienia.

Ostatnimi czasy boję się czytać wszelakich kontynuacji. Już w wielu przypadkach, po świetnej pierwszej części nadchodzi zupełnie przeciętna lub miałka część druga. I tak też jest niestety przy Metrze. 2033 oczarowało mnie swoją kreacją świata, mrocznym klimatem i przygodą pełną tajemnic. Tutaj natomiast miałem książkę, która niemiłosiernie mi się dłużyła i nie mogłem...

Nie lubię takich momentów, kiedy mój ulubiony pisarz produkuje książkę, która znacząco odstaje poziomem od innych. Pratchetta kocham, jednak ta książka jest zupełnie przeciętna i nie zachęca mnie do dalszego eksplorowania cyklu "Długich...". Teoretycznie jest to to samo, co poprzednio, jednak gorzej i chaotyczniej. Znowu jest wędrówka po światach, tylko nie ma w niej tej tajemnicy i magii, która pociągała i była największą zaletą poprzedniczki. Jest za to polityka, która w takim wydaniu jest nudna i nie pociągająca. Pozycję ratuje to, że bohaterów naprawdę da się lubić i się człowiek przywiązuje. Cala reszta natomiast zupełnie średnia.

Nie lubię takich momentów, kiedy mój ulubiony pisarz produkuje książkę, która znacząco odstaje poziomem od innych. Pratchetta kocham, jednak ta książka jest zupełnie przeciętna i nie zachęca mnie do dalszego eksplorowania cyklu "Długich...". Teoretycznie jest to to samo, co poprzednio, jednak gorzej i chaotyczniej. Znowu jest wędrówka po światach, tylko nie ma w niej tej...

Podchodziłem do Diuny dość niepewnie. Słyszałem wcześniej, że jest to klasyka SF i zawsze przy takich opiniach jestem sceptyczny, bo spodziewam się, że książka będzie zbyt ciężka. Och, jakże się myliłem. Już po kilkunastu przeczytanych stronach zacząłem wsiąkać, a z każdą następną było coraz lepiej.
Ale od początku. Przede wszystkim dla Herberta forma SF stanowiła tylko tło do przygotowania opowieści pełnej intryg i tajemnic. Niemniej jednak świat planety Arrakis, czyli tytułowej Diuny wykreowany jest naprawdę świetnie (pewne elementy mi nie pasowały, typu chociażby użycie ornitopterów, które nie ma większego sensu, ale nie przeszkadzały, bo nie były istotne). Głównego bohatera, czyli Paula polubiłem bardzo szybko. Największe wrażenie wywarły na mnie 2 sprawy:
- sposób podawania tajemnic. Herbert tworzy je w bardzo lekki sposób, nie robi z nich wielkich niewiadomych, które ciążą na bohaterach, natomiast wyjaśnia je w sposób ciągły, non stop podsycając wyobraźnię, o co może chodzić. Istnym ewenementem jest natomiast momentami nawet spoilerowanie własnej opowieści poprzez krótkie notatki, pojawiające się przy każdej zmianie sceny, co nie dość, że nie psuje zaintrygowania, a nawet bardziej je podsyca;
- styl pisarski Herberta, który ciągle pobudza zainteresowanie. Nawet taki moment jak sztywna kolacja arystokracji opisana jest w sposób nie wzbudzający znużenia. Dialogi są świetne, a szczególnie podsycane opisywaniem, co się dzieje w głowie każdego rozmówcy.
Podsumowując, mogę jedynie potwierdzić, że Diuna powinna należeć do klasyki SF, polecam każdemu.

Podchodziłem do Diuny dość niepewnie. Słyszałem wcześniej, że jest to klasyka SF i zawsze przy takich opiniach jestem sceptyczny, bo spodziewam się, że książka będzie zbyt ciężka. Och, jakże się myliłem. Już po kilkunastu przeczytanych stronach zacząłem wsiąkać, a z każdą następną było coraz lepiej.
Ale od początku. Przede wszystkim dla Herberta forma SF stanowiła tylko...