Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tak - czytało się b. łatwo.
Książka dla tych , którzy mają wysoki próg żenady.
Antyfeministyczna, bo obraża inteligencję kobiet. Fabuła mało ciekawa, naciągana, bez świeżości, bez zaskoczenia.Synonimy kobiecego sukcesu w/g autorki to: nieczysta gra, dużo alkoholu, szybkie pieniądze, sztuczny biust ( koniecznie), młodsi kochankowie, szybkie przelotne związki...to znaczy , że bohaterka odbiła się od dna.
Do tego naiwna fabuła, która każe nam uwierzyć że w 3 lata bohaterka dorabia się fortuny zaczynając od usług wyprowadzania psów....
Po autorkę już więcej nie sięgnę.

Tak - czytało się b. łatwo.
Książka dla tych , którzy mają wysoki próg żenady.
Antyfeministyczna, bo obraża inteligencję kobiet. Fabuła mało ciekawa, naciągana, bez świeżości, bez zaskoczenia.Synonimy kobiecego sukcesu w/g autorki to: nieczysta gra, dużo alkoholu, szybkie pieniądze, sztuczny biust ( koniecznie), młodsi kochankowie, szybkie przelotne związki...to znaczy , że...

Zacznę od tego , że jestem fanką Millennium , z całym obciążeniem tego słowa...czytaj nieco fanatyczną i może nie do końca merytoryczną w związku z tym. Powieści Larsona odlepiały człowieka od rzeczywistości. Język prosty , czasami natrętnie szczegółowy, z detalami , które mogłyby się wydawać zbędne, ale to właśnie chyba się nazywa talent bo to nie zrażało. Coś było w tych książkach takiego, że nawet nie sensacyjne wątki , zagęszczająca się akcja, fabuła tak wciągała, a cały świat książki.Bohaterowie opisani bez nadmiaru przymiotników a odnosiło się wrażenie że zna się ich od lat.
I teraz pojawia się czwarta część. Przychylam się do opinii , że jest to dość dobra książka. Sprawnie napisana...i to tyle. Postaci stały się jednowymiarowe. Lisbeth o cechach superwoman, niezniszczalna w każdych okolicznościach, samouleczalna, przewidywalna, komiksowa. Czarne charaktery bez szans na rozterki, bohaterowie nie błądzą, autystyczny chłopiec nagle prawie krzyczy cool ! złamałem szyfr...Od przeczytania minęła godzina już zapominam...że przeczytałam.

Zacznę od tego , że jestem fanką Millennium , z całym obciążeniem tego słowa...czytaj nieco fanatyczną i może nie do końca merytoryczną w związku z tym. Powieści Larsona odlepiały człowieka od rzeczywistości. Język prosty , czasami natrętnie szczegółowy, z detalami , które mogłyby się wydawać zbędne, ale to właśnie chyba się nazywa talent bo to nie zrażało. Coś było w tych...