Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W zderzeniu ze słynną książką Richarda Dawkinsa "Bóg Urojony" zrobiło mi się ciężko na duszy, ponieważ z wieloma przykrymi założeniami autora zwyczajnie nie mogłam sobie poradzić.
Pan David Robertson swoją pozycją bardzo mi pomógł. W swoich listach wchodzi w polemikę z Dawkinsem, odnosząc się bezpośrednio do treści rozdziałów "Boga Urojonego" i umiejętnie obala tezę po tezie, wykazując ich brak zasadności. Książka napisana z humorem, miejsami ostro krytykująca słowa Dawkinsa, jest jednocześnie wyrazem szacunku i pokory. Polecam wszystkim, którzy szukają Boga oraz tym, którzy Go odrzucają.

W zderzeniu ze słynną książką Richarda Dawkinsa "Bóg Urojony" zrobiło mi się ciężko na duszy, ponieważ z wieloma przykrymi założeniami autora zwyczajnie nie mogłam sobie poradzić.
Pan David Robertson swoją pozycją bardzo mi pomógł. W swoich listach wchodzi w polemikę z Dawkinsem, odnosząc się bezpośrednio do treści rozdziałów "Boga Urojonego" i umiejętnie obala tezę po...

Książka stanowi analizę różnych konkretnych ilustracji dla dzieci, jakie ukazały się w czasach współczesnych autorowi (pozycja ukazała się w 1951 roku). Autor próbuje ukazać, na czym polega wartość ilustracji, co czyni ją złą, a co dobrą, odnosząc się do aspektów treści i formy. Rozważa te zagadnienia uwzględniając wiek czytelnika i jego możliwości poznawcze.
Lektura uświadamia jak silny wpływ wywierają na nas obrazy oglądane w dzieciństwie i uwydatnia potrzebę ostrożności i umiejętności, by podejmować tak odpowiedzialne zadanie, jak tworzenie ilustracji dla dzieci.
Książkę czyta się lekko i przyjemnie. Zainteresowanym pracą ilustratora jak najbardziej polecam.

Książka stanowi analizę różnych konkretnych ilustracji dla dzieci, jakie ukazały się w czasach współczesnych autorowi (pozycja ukazała się w 1951 roku). Autor próbuje ukazać, na czym polega wartość ilustracji, co czyni ją złą, a co dobrą, odnosząc się do aspektów treści i formy. Rozważa te zagadnienia uwzględniając wiek czytelnika i jego możliwości poznawcze.
Lektura...

Zanim sięgnęłąm po tę książkę, zetknęłam się z opinią bardzo wysoko stawiającą jej poprzeczkę, w związku w czym miałam wysokie oczekiwania, którym niestety nie sprostała w 100%.
Metody nauki opisane w tej pozycji przenikają się nawzajem, jak zresztą i w życiu, i czasem wręcz miałam wrażenie, że jedna metoda została rozbita na 2 pomniejsze, co przekłada się na objętość tekstu. Może dlatego, że nauka towarzyszy mi na co dzień i część praktyk z tej książki stosowałam intuicyjnie, całość nie okazała się dla mnie tak innowacyjna.
Jednakże polecam tę lekturę wszystkim, którzy mają z nauką trudności. Znajdą w niej cenne wskazówki, jak również motywację. Lekki język i zabawne anegdoty czynią książkę mniej nużącą. Mając tak piękne wydanie w rękach - z dobrze złożonym tekstem, kolorowymi zdjęciami i ilustracjami, czerpałam przyjemność z każdej minuty spędzonej na lekturze. Sądzę, że taka książka była potrzebna i cieszę się, że ujrzała światło dzienne.

Zanim sięgnęłąm po tę książkę, zetknęłam się z opinią bardzo wysoko stawiającą jej poprzeczkę, w związku w czym miałam wysokie oczekiwania, którym niestety nie sprostała w 100%.
Metody nauki opisane w tej pozycji przenikają się nawzajem, jak zresztą i w życiu, i czasem wręcz miałam wrażenie, że jedna metoda została rozbita na 2 pomniejsze, co przekłada się na objętość...

Wywiad z człowiekiem o wielkim dorobku i ogromnej wiedzy, który dzieli się z nami doświadczeniami z życia zawodowego. Książka napisana lekko jednocześnie jest skarbnicą wiedzy z dziedziny projektowania graficznego, a dla mnie osobiście okazała się źródłem motywacji. Polecam!

Wywiad z człowiekiem o wielkim dorobku i ogromnej wiedzy, który dzieli się z nami doświadczeniami z życia zawodowego. Książka napisana lekko jednocześnie jest skarbnicą wiedzy z dziedziny projektowania graficznego, a dla mnie osobiście okazała się źródłem motywacji. Polecam!

Kępiński opowiada o epoce i stylu w sposób rzetelny, ale nie podręcznikowy. Zatrzymując się przy poszczególnych dziełach, z ogromnym zaangażowaniem i poetyką opisuje specyfikę pociągnięć pędzla każdego malarza, uciekając się wręcz do drobnych popisów językowych, które mogą zachwycić bądź czasem zirytować - kwestia czytelnika. Tyle o stronie formalnej.
Pod względem merytorycznym - świetne źródło ogólnej wiedzy na temat całej historii nurtu w sztuce.
Osobiście posiadam wydanie z kolorowymi ilustracjami, jednakże nie jest ich dużo - kwestia wydania nie jest tu kluczowym czynnikiem odbioru.

Kępiński opowiada o epoce i stylu w sposób rzetelny, ale nie podręcznikowy. Zatrzymując się przy poszczególnych dziełach, z ogromnym zaangażowaniem i poetyką opisuje specyfikę pociągnięć pędzla każdego malarza, uciekając się wręcz do drobnych popisów językowych, które mogą zachwycić bądź czasem zirytować - kwestia czytelnika. Tyle o stronie formalnej.
Pod względem...

Piękne rysunki ukazujące osobliwą wrażliwość autora. Fabuła nie zmierza donikąd - jest zbiorem swoistych zatrzymań chwil samych w sobie. Problematyka śmierci bliskich i sensu życia ujęta w sentymentalnej, nieco naiwnej aurze, ale bez złudzeń. Skłania do zawieszenia się na chwilę by zajrzeć w głąb własnej bądź cudzej egzystencji. Bardzo ładne wydanie.

Piękne rysunki ukazujące osobliwą wrażliwość autora. Fabuła nie zmierza donikąd - jest zbiorem swoistych zatrzymań chwil samych w sobie. Problematyka śmierci bliskich i sensu życia ujęta w sentymentalnej, nieco naiwnej aurze, ale bez złudzeń. Skłania do zawieszenia się na chwilę by zajrzeć w głąb własnej bądź cudzej egzystencji. Bardzo ładne wydanie.

Piękne, pełne wrażliwości, spontaniczne szkice i jakby prywatne zapiski artysty, których nie jest jednak wiele. Estetyka dzieła niemal kobieca. Książka bardzo ładnie wydana. Super na prezent dla osób sentymentalnych interesujących się rysunkiem.

Piękne, pełne wrażliwości, spontaniczne szkice i jakby prywatne zapiski artysty, których nie jest jednak wiele. Estetyka dzieła niemal kobieca. Książka bardzo ładnie wydana. Super na prezent dla osób sentymentalnych interesujących się rysunkiem.

To niesamowite jak autor znajduje słowa na pewne zjawiska z dzieciństwa, odczucia itp, które wydawałoby się nie sposób opisać - książka jest przykładem tego, że można - można oddać za pomocą magii słów najbardziej skomplikowany stan duszy. Mnóstwo popisów językowych odznaczających się wrażliwością Sartre to zdecydowanie silny atut tego dzieła, stanowiący niestety tym samym język trudny dla przeciętnego odbiorcy. Mimo to warto się wysilić i po książkę tę sięgnąć.

To niesamowite jak autor znajduje słowa na pewne zjawiska z dzieciństwa, odczucia itp, które wydawałoby się nie sposób opisać - książka jest przykładem tego, że można - można oddać za pomocą magii słów najbardziej skomplikowany stan duszy. Mnóstwo popisów językowych odznaczających się wrażliwością Sartre to zdecydowanie silny atut tego dzieła, stanowiący niestety tym samym...

Lekko się czyta. Rzeczy skomplikowane przedstawione w prosty, obrazowy sposób. Książka poszerza wiedzę w zakresie percepcji wizualnej, uczy szerzej patrzeć na obraz, definiować co się widzi, a co nam się tylko wydaje, że się widzi i zrozumieć cały proces rejestrowania obrazu przez człowieka. Tłumaczy także zabiegi stosowane w obrazach impresjonistycznych wzbogacając wiedzę w zakresie historii malarstwa.

Lekko się czyta. Rzeczy skomplikowane przedstawione w prosty, obrazowy sposób. Książka poszerza wiedzę w zakresie percepcji wizualnej, uczy szerzej patrzeć na obraz, definiować co się widzi, a co nam się tylko wydaje, że się widzi i zrozumieć cały proces rejestrowania obrazu przez człowieka. Tłumaczy także zabiegi stosowane w obrazach impresjonistycznych wzbogacając wiedzę...

Książka przepięknie wydana. Jednakże charakter wypowiedzi autora jest ogólnikowy, a popisy językowe często sprowadzają do wyższości formy nad treścią. O ile w cytatach i fragmentach wielkich dzieł poetyckich jest to oczywiste i jak najbardziej na miejscu, o tyle komentarze autora stanowią często dla nich konkurencję zamiast konkluzji.
Jednakże książka rozwija, pobudza wrażliwość na piękno i poszerza zakres wiedzy z dziedziny sztuki i jej historii.

Książka przepięknie wydana. Jednakże charakter wypowiedzi autora jest ogólnikowy, a popisy językowe często sprowadzają do wyższości formy nad treścią. O ile w cytatach i fragmentach wielkich dzieł poetyckich jest to oczywiste i jak najbardziej na miejscu, o tyle komentarze autora stanowią często dla nich konkurencję zamiast konkluzji.
Jednakże książka rozwija, pobudza...