Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Podłość" według portalu "Lubimy Czytać" należy do literatury pięknej, ale według mnie jest w niej też trochę kryminalnie, bo jakby nie patrzeć książka skupia się na śmiertelnym wypadku ojca i jego trójki dzieci.
.
Jeśli chodzi o samą treść, muszę przyznać, że nie było łatwo. Trochę chaotycznie, trochę gubiłam się w wątkach i potrzebowałam naprawdę dużo skupienia do niej. Pisana jest z perspektywy trzech osób - dziennikarki, policjantki i doktora socjologii.

Za to zakończenie i przesłanie z niego płynące jest dobitne oraz otwiera drzwi do dyskusji na temat naszych zachowań.
.
"Podłość" to dobre określenie na nas, ludzi - pozbawionych wyrzutów sumienia, wyrachowanych i bez skrupułów.
.
Jestem ciekawa czy czytaliście i co o niej myślicie. Dajcie znać. 😉

"Podłość" według portalu "Lubimy Czytać" należy do literatury pięknej, ale według mnie jest w niej też trochę kryminalnie, bo jakby nie patrzeć książka skupia się na śmiertelnym wypadku ojca i jego trójki dzieci.
.
Jeśli chodzi o samą treść, muszę przyznać, że nie było łatwo. Trochę chaotycznie, trochę gubiłam się w wątkach i potrzebowałam naprawdę dużo skupienia do niej....

Dopiero po przeczytaniu "Oni", dowiedziałam się, że jest to już piąta część z cyklu o Burzyńskim i Młodym. No kuźwa, cała ja.😂
Nie no, na szczęście nie było chyba obowiązku znać ich wcześniejszych dziejów, bo tak naprawdę byli tłem do bardzo intrygującej historii.
.
Pewnego dnia do jednego z mieszkań pukają smutni panowie z policji i zabierają mężczyznę do aresztu. Okazuje się, że jest jednym z grupki podejrzanych o morderstwo i... kanibalizm.
[[Swoją drogą niedawno było głośno w mediach o kanibalach spod Choszczna.😱]]
W domu sam zostaje jego syn, Kosma. Chłopak niezmiernie inteligentny, dla któego wazniejsze są szczegóły niż ogóły, czyli... atypowy. Neuroróżnorodny. Asperger. Autystyczny.
.
Jak w ogóle pójść na komisariat i zapytać co jest z ojcem? Przecież tata nie mógłby czegoś takiego zrobić... Jak ma poradzić sobie w tak ogromnym świecie bez niego, jedynego oparcia w jego życiu?
Na posterunku poznaje dziewczynę, z którą razem postanawia rozwikłać zagadkę sprzed lat. A wiadomo, że przecież nie będzie mu łatwo...
.
To moje kolejne spotkanie z Opiat-Bojarską i po raz kolejny uważam, że jest naprawdę dobrze! To nie jest tylko kryminał z próbą rozwiązania morderstwa sprzed lat, ale też przede wszystkim, według mnie, kolejna dobra książka, która ukazuje jak bardzo świat może być inny dla neuroróżnorodnych.
.
Oczywiście sama zagadka kryminalna i cała intryga z tym związana też zaskakująca, a koniec może niejednego zdziwić. Ponadto ukazanie małej wioski i wpływowych ludzi w niej mieszkających też jak dla mnie na plus. No i to kolejna książka po "Winnym", w której pojawiają się znane mi miejsca, np. Przyjezierze, w którym szukano ciała sprzed lat.
.
Tytuł troszeczkę mnie zwiódł, bo w pierwszej chwili myślałam, że mogą być jakieś dziwne i paranormalne akcje, no i jeszcze ta różowo-filoetowa okładka... W każdym razie ja Wam polecam! 👍

Dopiero po przeczytaniu "Oni", dowiedziałam się, że jest to już piąta część z cyklu o Burzyńskim i Młodym. No kuźwa, cała ja.😂
Nie no, na szczęście nie było chyba obowiązku znać ich wcześniejszych dziejów, bo tak naprawdę byli tłem do bardzo intrygującej historii.
.
Pewnego dnia do jednego z mieszkań pukają smutni panowie z policji i zabierają mężczyznę do aresztu. Okazuje...

"Wrony" to niepozorna, krótka książka o czteroosobowej rodzinie, napisana bardzo prostym językiem, ale dobitnym w przekazie.
.
Wiecznie sfrustrowana matka, ojciec zajęty tylko pracą, Kasia to idealna córeczka, a Baśka jest zbuntowana. Na pozór "normalna" rodzina...
.
Ale czy aby na pewno?
.
Mnie osobiście bardzo poruszyła i doskonale rozumiem z czym Basia musiała zmierzać się każdego dnia.
Próby przypodobania się rodzicom i dostosowywanie się do "zasad", rozładowanie napięć poprzez przemoc, faworyzowanie rodzeństwa...
A zakończenie jest nieoczywiste i też można zrozumieć je w dwojaki sposób...
.
Ta smutna historia na pewno we mnie jeszcze długo pozostanie... 😥

"Wrony" to niepozorna, krótka książka o czteroosobowej rodzinie, napisana bardzo prostym językiem, ale dobitnym w przekazie.
.
Wiecznie sfrustrowana matka, ojciec zajęty tylko pracą, Kasia to idealna córeczka, a Baśka jest zbuntowana. Na pozór "normalna" rodzina...
.
Ale czy aby na pewno?
.
Mnie osobiście bardzo poruszyła i doskonale rozumiem z czym Basia musiała zmierzać...